آفتابنیوز : 
آخرین اقدام بوش در داشتن چنین رویکردی، اظهارات وی درباره ایران بود و اینکه حمله نظامی می تواند آخرین راه چاره برای حل مناقشه این کشور باشد. این گفته های تحریک کننده با انشار از تلویزیون اسراییل دو چندان محرک شده اند. هر چند اسراییل تنها دولت متخاصم با ایران نیست ولی تنها دارنده تسلیحات هسته ای در آن منطقه است.
اینطور به نظر می رسد که بوش با انگیزاندن تندروهای تهران راضی نمی شود و مایل است تا حتما عموم مردم ایران و میانه روها را هم عصبانی کند. وقتی بوش می گوید که استفاده از گزینه نظامی با توجه به کاربرد آن در گذشته ممکن خواهد بود، به این موضوع توجه ندارد که همان حمله به عراق بوده که اکنون مانع از اعمال فشار به ایران می شود.
باید دانست که امنیت ایران و یا کل جهان با دنبال کردن برنامه هسته ای به منظور تولید سلاح های هسته ای تامین نمی شود زیرا این گونه سلاح ها اصولا کاربرد تروریستی دارند و نظارت بین المللی بر آنها وجود دارد. به این ترتیب اگر ایران شفاف عمل نکند شورای امنیت مجبور به اعمال تحریم خواهد شد.
بوش اکنون رهبر تنها دولتی است که در جهان از سلاح های هسته ای بر ضد بشر استفاده کرده است بنابراین باید هنگام صحبت در زمینه اخلاقی قضیه محتاط تر باشد به ویژه در شرایطی که برنامه هسته ای سه کشور هند و پاکستان و اسراییل را پذیرفته است.
زمانی که بوش برای این صحبت ها انتخاب کرده است هم به هیچ وجه مناسب نبود زیرا هنوز مدت زیادی از برگزاری شصتمین سالگرد بمباران شیمیایی هیروشیما و ناکازاکی نگذشته است. شهردار ناکازاکی نیز در این مراسم آنقدر جرات داشت که به تزویر در موضع کنونی امریکا اشاره کند. وی گفت: ما عصبانیت و نگرانی شهروندان امریکا را به علت حملات تروریستی یازده سپتامبر درک می کنیم ولی آیا امنیت شما با داشتن ده هزار سلاح هسته ای افزایش داشته است؟
موضع بوش در قبال ایران دارای تناقض و حماقت های بسیاری است مثلا چه دلیلی برای تهدید علنی ایران وجود دارد وقتی که تنها به تقویت تندروهای این کشور منجر خواهد شد؟
واقعیت این است که ما اکنون در برابر ایران موقعیت بسیار ضعیفی قرار داریم و دلیل آن هم اشغال عراق بوده است. ایران اکنون کارت های خوبی در دست دارد به ویژه که با رهبران شیعه عراق متحد شده است. از این رو هرگونه حمله به ایران می تواند ترکیب نظامی امریکا را به هم بریزد.
در پایان هم باید گفت که ایران یکی از بزرگترین کشورهای صادر کننده نفت در جهان است و در شرایطی که قیمت نفت هم چنان رو به افزایش است، بعید به نظر می رسد که باقی کشورهای دنیا بخواهند از امریکا برای حمله به ایران حمایت کنند.
آنچه اکنون اثر دارد همان اقدامی است که در گذشته هم موثر واقع شد یعنی افزایش فشار تدریجی بر ایران به منظور پذیرفتن خواسته های جهانی.
این کار مطمئنا برای نو محافظه کاران دولت بوش جالب نخواهد بود زیرا آنها مایلند با دنیا مانند یک ریسک بزرگ برخورد کنند اما اگر به دنبال جهانی همراه با صلح باشند، این کار مسلما عاقلانه ترین راه نخواهد بود.