دل بستن به بیانیه تهران بر خلاف هوشمندی سیاسی است

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: پافشاری دولتمردان آمریكائی برحربه تحریم و ارائه پیشنهاد قطعنامه چهارم علیه جمهوری اسلامی ایران به شورای امنیت سازمان ملل، آن‌هم درست بلافاصله بعد از انتشار بیانیه 10 ماده‌ای تهران و اعلام آمادگی ایران برای تبادل سوخت هسته‌ای در خاک تركیه، نشان داد مشكل دولت آمریكا با ایران اصولا موضوع سوخت هسته‌ای نیست و ساكنان كاخ سفید به چیزی فراتر از این قبیل مسائل می‌اندیشند.

در اظهارنظرهای مقامات غربی و حتی آْژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره بیانیه 10 ماده‌ای 27 اردیبهشت تهران، نكاتی وجود دارد كه آشكارا نشان می‌دهد موضوع مبادله سوخت برای آنها اصولا مطرح نیست و اگر تاكنون بر سر آن با مقامات ایرانی چانه می‌زدند به این خاطر بود كه آنرا وسیله‌ای برای وارد ساختن فشارهای بیشتر بر ایران میدانستند و از این طریق در پی تحقق اهداف اصلی خود بودند. این نكته را مقامات كشورهای غربی به اینصورت اعلام كرده‌اند كه: "بیانیه تهران، هر چند قدمی مثبت در حل و فصل معضل اتمی ایران است، اما به پرسش‌ها و ابهام‌های اساسی آژانس بین‌المللی اتمی و كشورهای مشكوک به برنامه‌های اتمی ایران پاسخ نداده است. غربی‌ها می‌گویند مشكل آنها با برنامه غنی‌سازی ایران است نه صرفا معاوضه سوخت ایران در كشوری ثالث یا حتی در درون ایران".

مقامات غربی به ویژه آمریكائی‌ها آشكارتر از این نیز سخن گفته‌‌اند. سوزان رایس، نماینده آمریكا در سازمان ملل گفت: "دنبال كردن تحریم‌های جدید هیچ ارتباطی به توافق مبادله سوخت كه در تهران صورت گرفته است ندارد. پیش‌نویس قطعنامه جدید، خودداری جمهوری اسلامی ایران از تعلیق غنی‌سازی اورانیوم و برنامه‌هایش برای ساخت 10 تاسیسات هسته‌ای را هدف می‌گیرد".

موضوع، آنقدر آشكار است كه حتی سازمان ملل نیز همانند مقامات آمریكائی و سایر كشورهای غربی صاحب سلاح اتمی و حق وتو، آنرا مطرح ساخته است. مارتین نسیركی، سخنگوی دبیركل سازمان ملل گفت: "بان كی‌مون گفته است ایران در برآوردن تعهدات بین‌المللی خود در قبال برنامه هسته‌ای با شكست روبرو شده است. وی از تهران خواست به درخواست‌های آژانس بین‌المللی اتمی پای‌بندی نشان دهد".

نمایندگان چین، روسیه و فرانسه در سازمان ملل نیز در مصاحبه‌‌های جداگانه‌ای درباره بیانیه 10 ماده‌ای تهران بگونه‌ای اظهارنظر كرده‌اند كه نشان دهند هیچ منافاتی میان این بیانیه و استمرار پافشاری اعضای شورای امنیت سازمان ملل برخواسته‌های اصلی خود از ایران نمی‌بینند. 

لی‌بائودونگ، نماینده چین در سازمان ملل ضمن اعلام پای‌بندی پكن بر اعمال فشار و گفتگو تاكید كرد: "ما معتقدیم به گردش در آوردن پیش‌نویس قطعنامه به معنای بستن در به روی دیپلماسی نیست".
 ویتالی چوركین، نماینده روسیه نیز گفت: "پیش‌نویس نهائی قابل پذیرش است، زیرا بقدر كافی بر مسائل منع اشاعه متمركز است". ژرار ارو، نماینده فرانسه نیز گفت: توافق شش كشور با مواضع سیاسی متفاوت در مورد پیش‌نویس قطعنامه، گواه روشنی بر نگرانی جامعه بین‌المللی درباره برنامه هسته‌ای ایران و تمایلش به راه حل دیپلماتیك از طریق مذاكره است".

روشن‌ترین نتیجه‌ای كه از این اظهارات می‌توان گرفت این است كه آنچه آمریكا - و به تبع آن سایر اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل - از ایران میخواهند اینست كه:
اولا غنی‌سازی را تعلیق كند، ثانیا ساخت تأسیسات جدید هسته‌ای را تعطیل نماید و ثالثا به سایر درخواست‌هائی كه از طریق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دیكته می‌شود پای‌بندی نشان دهد.

این خواسته‌ها، به ویژه آنچه به نام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و تحت عنوان درخواست‌های آژانس مطرح شده و بسیار كلی و غیرشفاف است، می‌تواند از یكطرف شامل كلیه فعالیت‌های هسته‌ای حتی ابتدائی‌ترین و صلح‌آمیزترین آن شود و از طرف دیگر تا الزام به پذیرش "پروتكل الحاقی" به پیش برود. قطعنامه تحریم‌های جدید نیز مقدمه‌ای برای رسیدن به این خواسته‌های غیرقانونی است.

آمریكا برای آنكه بتواند قطعنامه جدید ضد ایرانی را به تصویب شورای امنیت برساند، علاوه بر تلاش‌هائی كه برای همراه ساختن چین و روسیه با خود بعمل آورده، حتی برای راضی كردن 3 عضو غیردائم شورای امنیت سازمان ملل یعنی برزیل، تركیه و لبنان نیز راهكارهائی را در نظر گرفته است. 

منابع آمریكائی گفته‌اند قرار است این هفته سعد حریری، نخست‌وزیر لبنان، به واشنگتن برود و آمریكائی‌ها خود طرح راضی كردن لبنان را اجرا نمایند و مسئولیت راضی كردن برزیل و تركیه را نیز به آلمان، فرانسه و انگلیس واگذار كرده‌اند. 

با توجه به این خواسته‌های غیرقانونی آمریكا، تردیدی نیست كه دل بستن به تبادل سوخت در خاك تركیه با تكیه بر آنچه در بیانیه تهران آمده برخلاف هوشمندی سیاسی است. 

علاوه بر اشكالات متعددی كه به بیانیه تهران در مورد عدم همزمانی مبادله و مقدار آن وارد است، اصولا تركیه مكان مناسبی برای تبادل نیست. هر چند دولت تركیه قابل اعتماد است، ولی با توجه به حضور ناتو در این كشور، قدرتی كه نظامیان لائیک دارند، وسلطه و نفوذ آمریكا بر تركیه و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آمریكا می‌تواند هر طور كه اراده كند در این زمینه عمل نماید. به ویژه آنكه موضع‌گیری‌های چند روز اخیر آمریكا و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل و حتی آژانس نشان داد همه‌ی آنها در پی تعطیل كردن فعالیت‌های هسته‌ای ایران و تسلیم شدن ایران در برابر خواسته‌های خود هستند.
 
بدین ترتیب، تردید نباید كرد كه موضعی كه بارها توسط رهبر معظم انقلاب در این زمینه اعلام شده كاملا هوشمندانه و دقیق است و نباید از آن تخطی شود.

جمهوری اسلامی ایران 20 سال قبل با خرید 40 كیلو سوخت با غنای 20 درصد توانست رآكتور تهران را تا امروز تغذیه كند و هنوز استفاده از آن ادامه دارد. اكنون كه مسئولان كشور اعلام كرده‌اند با حضور و نظارت نمایندگان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، موفق به غنی سازی 20 درصدی شده‌اند طبعا نیازی به وارد كردن سوخت 20 درصدی از خارج نداریم و می‌توانیم موضوع مبادله را اصولا منتفی بدانیم.
 
علاوه براین، فعالیت‌های هسته‌ای ایران به اعتراف مسئولان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همواره صلح‌آمیز و منطبق بر مقررات و موازین بوده و هیچ نشانه‌ای از انحراف در این فعالیت‌ها به سوی مصارف نظامی وجود نداشته. بنابر این، ما می‌توانیم با تكیه بر منطق قانون به فعالیت‌های هسته‌ای خود ادامه دهیم و برای جلوگیری از تصویب قطعنامه تحریم در شورای امنیت سازمان ملل به راه‌های قانونی متوسل شویم.

ملت ایران، همانگونه كه در طول 31 سال گذشته، نظام جمهوری اسلامی را در همه نشیب و فرازها همراهی كرده، اكنون نیز چنین خواهد كرد و از تلاش‌های قانونی و منطقی مسئولان همواره پشتیبانی خواهد نمود. حركت مسئولان با چنین آهنگی قطعا موفق خواهد بود و همه توطئه‌ها، از جمله توطئه ای كه اكنون آمریكا درصدد عملی ساختن آنست، خنثی خواهد شد.