روسیه به حمایت از تهران می شتابد
آفتاب‌‌نیوز : 
هر دو سوی اقیانوس اطلس پیشتر دارای وحدت کلام روی مسئله هسته ای ایران بودند. در واقع پس از اینکه ایران فعالیت های حساس هسته ای خود را در اصفهان از سر گرفت، کرملین سریعاً به اعتراضات واشنگتن و تروئیکای اروپایی مسئول مذاکره با تهران پیوست. وزیر خارجه روسیه نیز اعلام کرد که تصمیم خوبی خواهد بود چنانچه سریعا به فعالیت های فرآوری اورانیوم پایان داده شود و همکاری تنگاتنگ با آژانس بین المللی انرژی اتمی ادامه یابد تا اینکه کلیه مسائل مربوط به برنامه هسته ای ایران حل و فصل شوند.
چنین دعوت آشکاری، بتنهایی می توانست بعنوان سخت تر شدن موضع مسکو در قبال تهران تفسیر گردد. از سالیان گذشته هر دو پایتخت در خصوص پرونده هسته ای غیرنظامی متحد شده اند و روسیه تعهد داده است که برای افزایش تولید انرژی به تهران کمک کند. پرونده ایران حتی به موضوع مناقشات بین مسکو و واشنگتن تبدیل شده بود زیرا دولت امریکا به ایران تردید دارد که جاه طلبی های نظامی خود را در پشت برنامه های غیرنظامی پنهان می سازد.
آندریی فرولوف، کارشناس نشریه دفاعی مسکو، بعید نمی داند کرملین بتواند حتی در نهایت از یک تحریم احتمالی علیه ایران در سازمان ملل دفاع کند و می گوید: اما مسکو پایبندی به پراگماتیسم خود را نشان داده است. این پراگماتیسم مربوط به امروز نیست بلکه مربوط به زمانی می شود که روسیه خواستار ضمانت های دقیق برای ساخت نیروگاه بوشهر شده بود. کارخانه هسته ای جنوب ایران می بایست از سال آینده فعالیت رآکتور 1000 مگاواتی خود را آغاز نماید، یک قرارداد بزرگ 800 میلیون دلاری حاصل چنین همکاری بوده است.
با دفاع از این پروژه، کرملین بطور آشکاری از تهران دفاع می کند اما تحت فشار امریکا و اروپا ، روسیه ضمانت هایی بدست آورده بود که این پروژه غیرنظامی به نظامی تبدیل نشود و کنترل هایی را روی تولید بوشهر و بازگردانیدن زباله سوختی به روسیه اعمال کند. رفت و آمدهایی که بنظر برخی کارشناسان خطراتی را از نظر زیست محیطی و امنیتی ایجاد می کند: قطارهایی پر از محموله های سوخت هسته ای می توانند توسط تروریست ها ضبط شوند یا به اهداف پتانسیل سوءقصدهایی تبدیل گردند.
تنش های بین مسکو و واشنگتن پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران و انتخاب محمود احمدی نژاد ، دوباره ظاهر شده اند. رئیس جمهور پوتین با گرمی زیادی به رئیس جمهور جدید تبریک گفته و با پروژه ساخت رآکتورهای دیگری پس از بوشهر پیشنهاد تقویت همکاری هسته ای کرده است. یک همکاری که بنابر اصرار مسکو بایستی در چارچوب توافق های بین المللی باشد. یعنی اینکه می بایست شامل صرفاً برنامه غیرنظامی باشد.
اما ناظران غربی یکبار دیگر به دنبال تقویت روابط اقتصادی- بازرگانی دوجانبه بین ایران و روسیه که از 2 میلیارد دلار می گذرد، اظهار نگرانی کرده اند . مسکو درنظر دارد در همین راستا قرار دادهایی از نوع نظامی داشته باشد. مذاکراتی برای مدرنیزه کردن سه زیردریایی ایرانی در جریان هستند. در سالهای 1990، روسیه سلاح هایی را در اختیار ایران گذاشت. قراردادهای اخیر نظامی چنانچه مورد تائید قرار بگیرند، قطعاً موجبات خشم واشنگتن را فراهم می آورند.
هر دو سوی اقیانوس اطلس پیشتر دارای وحدت کلام روی مسئله هسته ای ایران بودند. در واقع پس از اینکه ایران فعالیت های حساس هسته ای خود را در اصفهان از سر گرفت، کرملین سریعاً به اعتراضات واشنگتن و تروئیکای اروپایی مسئول مذاکره با تهران پیوست. وزیر خارجه روسیه نیز اعلام کرد که تصمیم خوبی خواهد بود چنانچه سریعا به فعالیت های فرآوری اورانیوم پایان داده شود و همکاری تنگاتنگ با آژانس بین المللی انرژی اتمی ادامه یابد تا اینکه کلیه مسائل مربوط به برنامه هسته ای ایران حل و فصل شوند. چنین دعوت آشکاری، بتنهایی می توانست بعنوان سخت تر شدن موضع مسکو در قبال تهران تفسیر گردد. از سالیان گذشته هر دو پایتخت در خصوص پرونده هسته ای غیرنظامی متحد شده اند و روسیه تعهد داده است که برای افزایش تولید انرژی به تهران کمک کند. پرونده ایران حتی به موضوع مناقشات بین مسکو و واشنگتن تبدیل شده بود زیرا دولت امریکا به ایران تردید دارد که جاه طلبی های نظامی خود را در پشت برنامه های غیرنظامی پنهان می سازد.
آندریی فرولوف، کارشناس نشریه دفاعی مسکو، بعید نمی داند کرملین بتواند حتی در نهایت از یک تحریم احتمالی علیه ایران در سازمان ملل دفاع کند و می گوید: اما مسکو پایبندی به پراگماتیسم خود را نشان داده است. این پراگماتیسم مربوط به امروز نیست بلکه مربوط به زمانی می شود که روسیه خواستار ضمانت های دقیق برای ساخت نیروگاه بوشهر شده بود. کارخانه هسته ای جنوب ایران می بایست از سال آینده فعالیت رآکتور 1000 مگاواتی خود را آغاز نماید، یک قرارداد بزرگ 800 میلیون دلاری حاصل چنین همکاری بوده است.
با دفاع از این پروژه، کرملین بطور آشکاری از تهران دفاع می کند اما تحت فشار امریکا و اروپا ، روسیه ضمانت هایی بدست آورده بود که این پروژه غیرنظامی به نظامی تبدیل نشود و کنترل هایی را روی تولید بوشهر و بازگردانیدن زباله سوختی به روسیه اعمال کند. رفت و آمدهایی که بنظر برخی کارشناسان خطراتی را از نظر زیست محیطی و امنیتی ایجاد می کند: قطارهایی پر از محموله های سوخت هسته ای می توانند توسط تروریست ها ضبط شوند یا به اهداف پتانسیل سوءقصدهایی تبدیل گردند.
تنش های بین مسکو و واشنگتن پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران و انتخاب محمود احمدی نژاد ، دوباره ظاهر شده اند. رئیس جمهور پوتین با گرمی زیادی به رئیس جمهور جدید تبریک گفته و با پروژه ساخت رآکتورهای دیگری پس از بوشهر پیشنهاد تقویت همکاری هسته ای کرده است. یک همکاری که بنابر اصرار مسکو بایستی در چارچوب توافق های بین المللی باشد. یعنی اینکه می بایست شامل صرفاً برنامه غیرنظامی باشد.
اما ناظران غربی یکبار دیگر به دنبال تقویت روابط اقتصادی- بازرگانی دوجانبه بین ایران و روسیه که از 2 میلیارد دلار می گذرد، اظهار نگرانی کرده اند . مسکو درنظر دارد در همین راستا قرار دادهایی از نوع نظامی داشته باشد. مذاکراتی برای مدرنیزه کردن سه زیردریایی ایرانی در جریان هستند. در سالهای 1990، روسیه سلاح هایی را در اختیار ایران گذاشت. قراردادهای اخیر نظامی چنانچه مورد تائید قرار بگیرند، قطعاً موجبات خشم واشنگتن را فراهم می آورند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۶:۰۷ - ۱۳۸۴/۰۵/۲۹
پاسخ
باز هم مباركه!!!!!!!!!!!!!! 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید