فاصله تا بحران تازه بین المللی
آفتاب‌‌نیوز : 
در حال حاضر هر دو سوی عوامل تاثیرگذار برفرآیند نتیجه بخشی به پرونده هسته ای به رغم تغییر لحن خود از موضعی تعاملگرانه به ادبیاتی منازعه گر، رفتاری بشدت احتیاط آمیز دارند. در واقع تهدیدها و هشدارهای متقابل تا سطحی محدود است که می توان از آن به عنوان دیپلماسی « تهدید تا لبه پرتگاه» یاد کرد.
ایران و اتحادیه اروپا به عنوان عوامل مستقیم پرونده هسته ای طی ماه های اخیر تن به تغییر ادبیات خود کرده اند، اما هنوز هیچ یک به صراحت خواستار تغییر گفتمان حاکم بر ساختار این پرونده نشده اند. این وضع به ویژه هنگامی برجسته می شود که هر یک از طرف ها به رغم اعلام تصمیم های احتمالی خود برای اقدام های بعدی از دایره هشدار و تهدید خارج نمی شوند. در واقع طرف ها در بستری از عکس العمل متقابل قرار دارند و هر یک می کوشد دیگر را از اقدام احتمالی پرهیز دهد.
اجلاس چهارشنبه گذشته وزیران امور خارجه آلمان، فرانسه و انگلیس در پاریس و اجتماع 25 نفره مدیران سیاست خارجی کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نیوپورت اسکاتلند در بردارنده پیامی روشن به ایران بود. این پیام اگر چه رنگ و لعابی به ظاهر تند علیه تهران داشت، اما همچنان تابع احتیاط لازم برای دوری کردن از سقوط تا پرتگاه ایجاد بحران بین المللی تازه بود. مروری بر اظهارات مقام های اروپایی در روزهای اخیر مصداق مدعای بالاست.
«خاویر سولانا» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: ما برای ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورا امنیت سازمان ملل آماده می شویم اما «بنیتا فررو والگنر» مقام دیگر این اتحادیه مضمون پیام سولانا را چنین اصلاح می کند: ما از کار ایران بسیار بسیار مایوس هستیم و بار دیگر از ایران می خواهیم به میز مذاکره برگردد.
والگنر تصریح می کند: البته ایرانی ها باید بدانند که هنوز درها باز است. هیچ کس نمی خواهد پرونده ایران به شورای امنیت برود، مگر اینکه این کار اجتناب ناپذیر شود.
جک استراو نیز محتاطانه می گوید: اتحادیه اروپا پیش از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، گام به گام پیش خواهد رفت. اما وی تاکید می کند که 25 کشور عضو اتحادیه اروپا آماده هستند موضع ایران را به شورای امنیت ارجاع دهند. فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه فرانسه که طی هفته های اخیر هشدارهای تندی به تهران داده و سیاست های هسته ای اخیر آن را به شدت ملامت کرده، به اظهارات محتاطانه ای بسنده کرده است. او از جانب متحدان اروپایی فرانسه می گوید: ما درها را نبسته ایم. ایرانی ها باید و می توانند به توافق نوامبر 2004 پارس و بنابراین به مذاکرات بازگردند.
به این ترتیب به رغم پیش بینی ها درباره گزارش سوم سپتامبر محمد البرادعی به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای که حاوی نکات انتقادی تازه از رفتار تهران است، اما همه عوامل مستقیم در مدیریت پرونده ایران نمی خواهند دستاوردهای دو سال گذشته را به طور کامل نادیده بگیرند.
تهران نیز گام هایی محتاط را در این باره پیموده است. از سرگیری فعالیت تبدیل اورانیوم در اصفهان اگر یک پیام تازه تهران محسوب می شود، اما تا اقدام جدی و قطعی برای پایان بخشی به تعاملات گذشته فاصله بسیار دارد. در واقع اگر تهران می خواست نقش بانی تغییر قطعی در رویکردها را به پرونده هسته ای ایفا کند، هرگز فعالیت مرکز هسته ای اصفهان آغاز نمی کرد.
بنابراین تهران و اروپا در بستری از هشدارها و تهدیدهای متقابل تصویری از پروسه عبور تا بحران به نمایش گذاشته اند، اما به نظر نمی آید دو طرف و حتی جامعه بین المللی از وقوع بحران تازه استقبال کند. بدیهی است وجود فاصله تا بحران نباید این خوش خیالی را موجب شود که روند جاری خالی از استعداد تبدیل شدن به یک بحران جدی است.
در حال حاضر هر دو سوی عوامل تاثیرگذار برفرآیند نتیجه بخشی به پرونده هسته ای به رغم تغییر لحن خود از موضعی تعاملگرانه به ادبیاتی منازعه گر، رفتاری بشدت احتیاط آمیز دارند. در واقع تهدیدها و هشدارهای متقابل تا سطحی محدود است که می توان از آن به عنوان دیپلماسی « تهدید تا لبه پرتگاه» یاد کرد. ایران و اتحادیه اروپا به عنوان عوامل مستقیم پرونده هسته ای طی ماه های اخیر تن به تغییر ادبیات خود کرده اند، اما هنوز هیچ یک به صراحت خواستار تغییر گفتمان حاکم بر ساختار این پرونده نشده اند. این وضع به ویژه هنگامی برجسته می شود که هر یک از طرف ها به رغم اعلام تصمیم های احتمالی خود برای اقدام های بعدی از دایره هشدار و تهدید خارج نمی شوند. در واقع طرف ها در بستری از عکس العمل متقابل قرار دارند و هر یک می کوشد دیگر را از اقدام احتمالی پرهیز دهد.
اجلاس چهارشنبه گذشته وزیران امور خارجه آلمان، فرانسه و انگلیس در پاریس و اجتماع 25 نفره مدیران سیاست خارجی کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نیوپورت اسکاتلند در بردارنده پیامی روشن به ایران بود. این پیام اگر چه رنگ و لعابی به ظاهر تند علیه تهران داشت، اما همچنان تابع احتیاط لازم برای دوری کردن از سقوط تا پرتگاه ایجاد بحران بین المللی تازه بود. مروری بر اظهارات مقام های اروپایی در روزهای اخیر مصداق مدعای بالاست.
«خاویر سولانا» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: ما برای ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورا امنیت سازمان ملل آماده می شویم اما «بنیتا فررو والگنر» مقام دیگر این اتحادیه مضمون پیام سولانا را چنین اصلاح می کند: ما از کار ایران بسیار بسیار مایوس هستیم و بار دیگر از ایران می خواهیم به میز مذاکره برگردد.
والگنر تصریح می کند: البته ایرانی ها باید بدانند که هنوز درها باز است. هیچ کس نمی خواهد پرونده ایران به شورای امنیت برود، مگر اینکه این کار اجتناب ناپذیر شود.
جک استراو نیز محتاطانه می گوید: اتحادیه اروپا پیش از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، گام به گام پیش خواهد رفت. اما وی تاکید می کند که 25 کشور عضو اتحادیه اروپا آماده هستند موضع ایران را به شورای امنیت ارجاع دهند. فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه فرانسه که طی هفته های اخیر هشدارهای تندی به تهران داده و سیاست های هسته ای اخیر آن را به شدت ملامت کرده، به اظهارات محتاطانه ای بسنده کرده است. او از جانب متحدان اروپایی فرانسه می گوید: ما درها را نبسته ایم. ایرانی ها باید و می توانند به توافق نوامبر 2004 پارس و بنابراین به مذاکرات بازگردند.
به این ترتیب به رغم پیش بینی ها درباره گزارش سوم سپتامبر محمد البرادعی به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای که حاوی نکات انتقادی تازه از رفتار تهران است، اما همه عوامل مستقیم در مدیریت پرونده ایران نمی خواهند دستاوردهای دو سال گذشته را به طور کامل نادیده بگیرند.
تهران نیز گام هایی محتاط را در این باره پیموده است. از سرگیری فعالیت تبدیل اورانیوم در اصفهان اگر یک پیام تازه تهران محسوب می شود، اما تا اقدام جدی و قطعی برای پایان بخشی به تعاملات گذشته فاصله بسیار دارد. در واقع اگر تهران می خواست نقش بانی تغییر قطعی در رویکردها را به پرونده هسته ای ایفا کند، هرگز فعالیت مرکز هسته ای اصفهان آغاز نمی کرد.
بنابراین تهران و اروپا در بستری از هشدارها و تهدیدهای متقابل تصویری از پروسه عبور تا بحران به نمایش گذاشته اند، اما به نظر نمی آید دو طرف و حتی جامعه بین المللی از وقوع بحران تازه استقبال کند. بدیهی است وجود فاصله تا بحران نباید این خوش خیالی را موجب شود که روند جاری خالی از استعداد تبدیل شدن به یک بحران جدی است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید