احزاب آلمانی اتئلاف نمی کنند
آفتاب‌‌نیوز : 
باوجودى كه «گرهارد شرودر» صدر اعظم آلمان و «آنجلا مركل» رهبر حزب مخالف و رقيب انتخاباتى شرودر، بارها، احتمال ائتلاف ميان احزاب متبوعشان را رد كرده اند، اما نظرسنجى ها نشان مى دهد كه تنها ۶۴ درصد از رأى دهندگان، حزب مورد نظر خود را انتخاب كرده اند و بيش از ۳۹ درصد خواهان تشكيل يك ائتلاف از اين احزاب هستند. هيچ يك از احزاب سياسى اصلى مايل به تحقق چنين احتمالى نيستند. مركل از آن بيم دارد كه ائتلاف با سوسيال دموكرات ها مانع از دستيابى وى به هدفش براى ايجاد تحولات اقتصادى بنيادين شود. رهبران تجارى نيز نگران آن هستند كه ائتلاف منجر به فلج كامل شود.
«لودويگ گئورگ براون» رئيس اتاق صنعت و تجارت آلمان مى گويد: «ايجاد يك ائتلاف بزرگ، ثمرى نخواهد داشت. در چنين ائتلافى به ندرت مى توان به اجماع نظر دست يافت و نيز اصلاحات لازم هرگز صورت نمى گيرد.»
اما نگرانى مهمتر آن است كه تشكيل ائتلاف ممكن است باعث قدرت يافتن گروه هاى چپ و راست افراطى و راديكاليزه شدن فضاى سياسى شود. «فيليپ ميسفلدر» رهبر جوان دموكرات مسيحى ها مى گويد: «يك ائتلاف بزرگ به ضرر آلمان است، چرا كه در اين صورت، گروههاى كوچك مخالف قوى تر مى شوند و افراطى هاى راست و چپ قدرت بيشترى به دست مى آورند.»
با وجودى كه احتمالاً سوسيال دموكرات ها اصلى ترين حامى ائتلاف خواهند بود، اما برخى اعضاى ارشد آن، رويكردهاى متناقضى دارند. «گروفوت الرلز» يك عضو برجسته حزب سوسيال دموكرات، مزايا و مضرات تشكيل چنين ائتلافى را اينگونه بيان مى كند: «شايد بتوان اصلاحات را از همان جايى كه باقى مانده است، دوباره آغاز كرد. به نفع ماست كه اين اصلاحات را به سرانجام برسانيم.»
وى درباره ضرر اين ائتلاف اظهار مى دارد: «اين ائتلاف، جناح هاى افراطى مخالف را تقويت مى كند. آلمان ها مايل نيستند كه يك ائتلاف بزرگ موجب ايجاد گرايش هاى افراطى شود. اين امر مى تواند يك طيف مخالف قومى در پارلمان بوجود آورد، بويژه در صورتى كه ائتلاف نتواند بحران بيكارى را برطرف كند.» اين همان اتفاقى است كه در سالهاى آخر دهه ۱۹۶۰ رخ داد. در آن سالها، براى نخستين بار پس از جنگ جهانى دوم ائتلاف بزرگ در آلمان به وجود آمد. به تبع آن، گروه تروريستى «با در ماينهوف» و گروه ارتش سرخ براى براندازى سيستم سرمايه دارى دست به ترور، آدم ربايى و بمب گذارى زدند. ارلر معتقد است كه اگر سوسيال دموكرات ها در وضعيت مخالف باقى بمانند، جناح چپ از راديكاليزه شدن رها مى شود. اين در حالى است كه دو حزب كوچك تر آلمان، يعنى دموكرات هاى آزاد كه مركل خواهان ائتلاف با آنهاست و سبزها كه از حاميان اصلى شرودر هستند، با ايجاد ائتلاف مخالفند.
«ورنر هوير» عضو حزب دموكرات آزاد اظهار مى دارد: «ائتلاف به معناى ايجاد بن بست در ساختار سياسى آلمان است. اين مسأله، كوچك ترين و گنگ ترين مخرج مشترك خواهد بود.» «رالف فوكس» مدير بنياد «هاينريش بل» كه مورد حمايت سبزهاى آلمان است، عنوان مى دارد: «تشكيل ائتلاف به ركود و عدم تحرك بيشتر منجر مى شود.» اما نكته قابل تأمل اينجاست كه آلمان طى سه سال گذشته شاهد ائتلافى غير رسمى بوده است. مركل بارها از اصلاحات اقتصادى شرودر تحت عنوان «برنامه ۲۰۱۰» و برخى اصلاحات ديگرى وى در مورد كاهش مزاياى رفاه اجتماعى حمايت كرده است. «هاينر كرامر» تحليلگر بنياد امور بين الملل و امنيتى در آلمان معتقد است: «در چند سال اخير، در آلمان ائتلاف تحميلى وجود داشته است. مركل به طور تلويحى از اصلاحات شرودر حمايت كرده است. براى مركل و دموكرات مسيحى ها غير ممكن بود از اصلاحاتى كه مسير صحيح را مى پيمود، حمايت نكنند.» كرامر همچنين مى گويد كه هر دو حزب بزرگ بايد به خاطر سيستم سياسى آلمان بايكديگر همكارى كنند. هر دولتى نياز مند حمايت بوندسرات است.
بوندسرات مجلس پارلمانى عليا و متشكل از نخست وزيران ۱۶ آلمان است كه در حال حاضر دموكرات مسيحى ها در آن از اكثريت برخوردارند. كرامر مى افزايد: «اين نوعى فدراليسم است. ۶۰ تا ۸۰ درصد تصميمات سياسى در صورتى اتخاذ مى شود كه دولت و بوندسرات درباره آنها بايكديگر همكارى داشته باشند.» در واقع، اين شرودر بود كه در سالهاى اخير فرصت را براى قوت يافتن گرايش هاى افراطى فراهم كرد. به همين دليل است كه امروز سوسيال دموكرات ها در يك دوراهى استراتژيك گرفتار شده اند و از سوى ديگر، مركل با ايده تشكيل ائتلاف مخالف است.
باوجودى كه «گرهارد شرودر» صدر اعظم آلمان و «آنجلا مركل» رهبر حزب مخالف و رقيب انتخاباتى شرودر، بارها، احتمال ائتلاف ميان احزاب متبوعشان را رد كرده اند، اما نظرسنجى ها نشان مى دهد كه تنها ۶۴ درصد از رأى دهندگان، حزب مورد نظر خود را انتخاب كرده اند و بيش از ۳۹ درصد خواهان تشكيل يك ائتلاف از اين احزاب هستند. هيچ يك از احزاب سياسى اصلى مايل به تحقق چنين احتمالى نيستند. مركل از آن بيم دارد كه ائتلاف با سوسيال دموكرات ها مانع از دستيابى وى به هدفش براى ايجاد تحولات اقتصادى بنيادين شود. رهبران تجارى نيز نگران آن هستند كه ائتلاف منجر به فلج كامل شود.«لودويگ گئورگ براون» رئيس اتاق صنعت و تجارت آلمان مى گويد: «ايجاد يك ائتلاف بزرگ، ثمرى نخواهد داشت. در چنين ائتلافى به ندرت مى توان به اجماع نظر دست يافت و نيز اصلاحات لازم هرگز صورت نمى گيرد.»
اما نگرانى مهمتر آن است كه تشكيل ائتلاف ممكن است باعث قدرت يافتن گروه هاى چپ و راست افراطى و راديكاليزه شدن فضاى سياسى شود. «فيليپ ميسفلدر» رهبر جوان دموكرات مسيحى ها مى گويد: «يك ائتلاف بزرگ به ضرر آلمان است، چرا كه در اين صورت، گروههاى كوچك مخالف قوى تر مى شوند و افراطى هاى راست و چپ قدرت بيشترى به دست مى آورند.»
با وجودى كه احتمالاً سوسيال دموكرات ها اصلى ترين حامى ائتلاف خواهند بود، اما برخى اعضاى ارشد آن، رويكردهاى متناقضى دارند. «گروفوت الرلز» يك عضو برجسته حزب سوسيال دموكرات، مزايا و مضرات تشكيل چنين ائتلافى را اينگونه بيان مى كند: «شايد بتوان اصلاحات را از همان جايى كه باقى مانده است، دوباره آغاز كرد. به نفع ماست كه اين اصلاحات را به سرانجام برسانيم.»
وى درباره ضرر اين ائتلاف اظهار مى دارد: «اين ائتلاف، جناح هاى افراطى مخالف را تقويت مى كند. آلمان ها مايل نيستند كه يك ائتلاف بزرگ موجب ايجاد گرايش هاى افراطى شود. اين امر مى تواند يك طيف مخالف قومى در پارلمان بوجود آورد، بويژه در صورتى كه ائتلاف نتواند بحران بيكارى را برطرف كند.» اين همان اتفاقى است كه در سالهاى آخر دهه ۱۹۶۰ رخ داد. در آن سالها، براى نخستين بار پس از جنگ جهانى دوم ائتلاف بزرگ در آلمان به وجود آمد. به تبع آن، گروه تروريستى «با در ماينهوف» و گروه ارتش سرخ براى براندازى سيستم سرمايه دارى دست به ترور، آدم ربايى و بمب گذارى زدند. ارلر معتقد است كه اگر سوسيال دموكرات ها در وضعيت مخالف باقى بمانند، جناح چپ از راديكاليزه شدن رها مى شود. اين در حالى است كه دو حزب كوچك تر آلمان، يعنى دموكرات هاى آزاد كه مركل خواهان ائتلاف با آنهاست و سبزها كه از حاميان اصلى شرودر هستند، با ايجاد ائتلاف مخالفند.
«ورنر هوير» عضو حزب دموكرات آزاد اظهار مى دارد: «ائتلاف به معناى ايجاد بن بست در ساختار سياسى آلمان است. اين مسأله، كوچك ترين و گنگ ترين مخرج مشترك خواهد بود.» «رالف فوكس» مدير بنياد «هاينريش بل» كه مورد حمايت سبزهاى آلمان است، عنوان مى دارد: «تشكيل ائتلاف به ركود و عدم تحرك بيشتر منجر مى شود.» اما نكته قابل تأمل اينجاست كه آلمان طى سه سال گذشته شاهد ائتلافى غير رسمى بوده است. مركل بارها از اصلاحات اقتصادى شرودر تحت عنوان «برنامه ۲۰۱۰» و برخى اصلاحات ديگرى وى در مورد كاهش مزاياى رفاه اجتماعى حمايت كرده است. «هاينر كرامر» تحليلگر بنياد امور بين الملل و امنيتى در آلمان معتقد است: «در چند سال اخير، در آلمان ائتلاف تحميلى وجود داشته است. مركل به طور تلويحى از اصلاحات شرودر حمايت كرده است. براى مركل و دموكرات مسيحى ها غير ممكن بود از اصلاحاتى كه مسير صحيح را مى پيمود، حمايت نكنند.» كرامر همچنين مى گويد كه هر دو حزب بزرگ بايد به خاطر سيستم سياسى آلمان بايكديگر همكارى كنند. هر دولتى نياز مند حمايت بوندسرات است.
بوندسرات مجلس پارلمانى عليا و متشكل از نخست وزيران ۱۶ آلمان است كه در حال حاضر دموكرات مسيحى ها در آن از اكثريت برخوردارند. كرامر مى افزايد: «اين نوعى فدراليسم است. ۶۰ تا ۸۰ درصد تصميمات سياسى در صورتى اتخاذ مى شود كه دولت و بوندسرات درباره آنها بايكديگر همكارى داشته باشند.» در واقع، اين شرودر بود كه در سالهاى اخير فرصت را براى قوت يافتن گرايش هاى افراطى فراهم كرد. به همين دليل است كه امروز سوسيال دموكرات ها در يك دوراهى استراتژيك گرفتار شده اند و از سوى ديگر، مركل با ايده تشكيل ائتلاف مخالف است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید