حمایت روسیه و چین: شاید وقتی دیگر
آفتاب‌‌نیوز : 
اما در عین حال، واشنگتن مدعی است تصمیم ایران برای حفظ و مخفی نگه داشتن برنامه تحقیقات هسته ای، اصول NPT را نقض می کند. نشانه ای از تمایل احتمالی روسیه برای وتوی قطعنامه شورای امنیت علیه ایران را همچنین می توان در بیانیه وزارت امور خارجه روسیه جستجو کرد.
در این بیانیه، روسیه تأکید کرده که از اعمال فشار و اقدام شدید علیه ایران حمایت نمی کند. در عین حال، اگر اروپا و آمریکا برای اعمال فشار بر ایران وارد عمل شوند و این شریک اقتصادی بزرگ روسیه را در شرایط بدی قرار دهند، کرملین هم با مشکلات جدیدی مواجه خواهد شد و نفوذ بین المللی خود را کاملا تضعیف شده می یابد.
در این شرایط، مسکو به تدریج نفوذ خود در اروپای شرقی، آسیای مرکزی و قفقاز را از دست خواهد داد؛ آن هم در حالی که حفظ این نفوذ برای مسکو اهمیت زیادی دارد. روسیه همچنین به عنوان حامی اصلی برنامه تحقیقات هسته ای ایران مطرح شده و پروژه یک میلیارد دلاری نیروگاه بوشهر را نیز در دست داشته است. اگر نیروگاه بوشهر به بهره برداری برسد، ممکن است مسکو برای ساخت نیروگاه های هسته ای بیشتری با ایران همکاری کند.
چین هم چندان با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت موافق نیست. حتی وزیر امور خارجه چین هم تأکید کرده است که ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت ممکن است ایران را به انجام اقدامات افراط گرایانه وادارد و به همین جهت، نتیجه عکس خواهد داشت.
چین در عین حال سهم زیادی از منابع انرژی ایران را در اختیار گرفته و قصد دارد این پروژه ها را گسترش دهد و بنابراین تلاش های آمریکا برای اعمال فشار بر ایران می تواند تهدید بزرگی علیه منافع اقتصادی چین باشد.
اما چین انگیزه مهم دیگری هم در این جریان دارد. سیاست آمریکا مبنی بر اعمال فشار بر کشورهای دیگر و مقابله با قدرت گرفتن چین در آسیا هم از انگیزه های مهم چین برای مخالفت با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خواهد بود. چین و روسیه هر دو خواهان همکاری برای محدود کردن نفوذ آمریکا در آسیای مرکزی هستند و سازمان همکاری شانگهای هم در همین راستا مورد توجه قرار گرفته است.
فشارهای این دو کشور بر اروپا و آمریکا نهایتا منجر به تغییر و تعدیل قطعنامه نهایی شورای حکام شد و در این شرایط، پرونده ایران مستقیما به شورای امنیت ارجاع نمی شود. اما نمی توان هیچ پیش بینی قطعی در این خصوص ارائه داد. استفاده یا عدم استفاده از حق وتو در شورای امنیت نمی تواند به طور قطعی پیش بینی شود.
اما در عین حال، واشنگتن مدعی است تصمیم ایران برای حفظ و مخفی نگه داشتن برنامه تحقیقات هسته ای، اصول NPT را نقض می کند. نشانه ای از تمایل احتمالی روسیه برای وتوی قطعنامه شورای امنیت علیه ایران را همچنین می توان در بیانیه وزارت امور خارجه روسیه جستجو کرد. در این بیانیه، روسیه تأکید کرده که از اعمال فشار و اقدام شدید علیه ایران حمایت نمی کند. در عین حال، اگر اروپا و آمریکا برای اعمال فشار بر ایران وارد عمل شوند و این شریک اقتصادی بزرگ روسیه را در شرایط بدی قرار دهند، کرملین هم با مشکلات جدیدی مواجه خواهد شد و نفوذ بین المللی خود را کاملا تضعیف شده می یابد.
در این شرایط، مسکو به تدریج نفوذ خود در اروپای شرقی، آسیای مرکزی و قفقاز را از دست خواهد داد؛ آن هم در حالی که حفظ این نفوذ برای مسکو اهمیت زیادی دارد. روسیه همچنین به عنوان حامی اصلی برنامه تحقیقات هسته ای ایران مطرح شده و پروژه یک میلیارد دلاری نیروگاه بوشهر را نیز در دست داشته است. اگر نیروگاه بوشهر به بهره برداری برسد، ممکن است مسکو برای ساخت نیروگاه های هسته ای بیشتری با ایران همکاری کند.
چین هم چندان با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت موافق نیست. حتی وزیر امور خارجه چین هم تأکید کرده است که ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت ممکن است ایران را به انجام اقدامات افراط گرایانه وادارد و به همین جهت، نتیجه عکس خواهد داشت.
چین در عین حال سهم زیادی از منابع انرژی ایران را در اختیار گرفته و قصد دارد این پروژه ها را گسترش دهد و بنابراین تلاش های آمریکا برای اعمال فشار بر ایران می تواند تهدید بزرگی علیه منافع اقتصادی چین باشد.
اما چین انگیزه مهم دیگری هم در این جریان دارد. سیاست آمریکا مبنی بر اعمال فشار بر کشورهای دیگر و مقابله با قدرت گرفتن چین در آسیا هم از انگیزه های مهم چین برای مخالفت با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خواهد بود. چین و روسیه هر دو خواهان همکاری برای محدود کردن نفوذ آمریکا در آسیای مرکزی هستند و سازمان همکاری شانگهای هم در همین راستا مورد توجه قرار گرفته است.
فشارهای این دو کشور بر اروپا و آمریکا نهایتا منجر به تغییر و تعدیل قطعنامه نهایی شورای حکام شد و در این شرایط، پرونده ایران مستقیما به شورای امنیت ارجاع نمی شود. اما نمی توان هیچ پیش بینی قطعی در این خصوص ارائه داد. استفاده یا عدم استفاده از حق وتو در شورای امنیت نمی تواند به طور قطعی پیش بینی شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید