جبهه ای که فروپاشی آن قابل پیش بینی بود
محمود احمدی نژاد از همان روزی که زیر پرچم واحد اصولگرایان و ارزشگرایان به ریاست جمهوری رسید باید به این هم فکر می کرد که چنان مجموعه گسترده و از هم گسیخته ای سرانجام روزگاری در تقسیم مسئولیت ها یا تصمیم گیری و برنامه ریزی به مشکل بر می خورد. با این حال حتی اگر رئیس جمهور چنین فکری هم به ذهنش خطور کرده بود باز بعید بود که تصور کند کمتر از سه ماه بعد بیشترین حجم انتقادات و اعتراضات را از جانب همان نیروهای خودی و اصولگرا بشنود. چرا که تجربه کار جبهه ای در گذشته برای سید محمد خاتمی و اصلاح طلبان نیز پیش آمده بود اما چند سال گذشت تا جبهه دوم خرداد در ارزش های مشترک و محور کاری خود به مشکل خورد و اختلاف ها از پوسته سر بیرون آورد.
ولی امروز احمدی نژاد بسیار زودتر از آنچه تصور می شد مجموعه همپیمانان و همراهان خود را در موضع مخالفت می بیند، بدین رو با برهم خوردن مناسبات قبلی، افق نا معلومی پیش روی دولت عدالت محور قرار می گیرد.
در همین حال ضعف عمده ای که از زمان روی کار آمدن احمدی نژاد به وضوح دیده می شود، نبود یک پشتوانه منسجم حزبی و رسانه ای برای حمایت از برنامه ها و اقدامات دولت است. نقطه ضعفی که دست احمدی نژاد را در چانه زنی های سیاسی چنان بسته است، که در هنگامه بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی به پاشنه آشیل وی تبدیل شده است. از همین زاویه است که دولتمردان ناچارند در چانه زنی ها برای کسب رای اعتماد فرشیدی، وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش پشت احمد توکلی سنگر بگیرند و برای کسب رای اعتماد وزیر پیشنهادی نفت در جبهه محمدرضا باهنر موضع گیری کنند.
این در حالی است که دولت حتی نمی تواند روی رسانه های اصولگرا نیز به خوبی حساب باز کند. آن گونه مواضع تند و تیز علیه دولت، نه فقط از سایت های خبری نزدیک به جبهه اصولگرا بلکه در آخرین نمونه توسط روزنامه ارزشگرا یان نیز اتخاذ شد.
همه اینها در آغازین روزهای شروع به کار دولت جدید برگرفتاری های رئیس جمهور اضافه می کند. این در حالی است که ناظران به خوبی در خاطره دارند که سید محمد خاتمی با وجود شرایط مشابهی که در روی کار آمدن جبهه ای غیر حزبی داشت اما از حمایت یکپارچه و منسجمی حتی تا آخرین روزهای کاری خود برخوردار بود. همچنین جبهه دوم خرداد با نقش محوری که بر عهده گرفته بود کلیه تشکلهای حامی رئیس جمهور را زیر چتر خود داشت و در هماهنگی میان آنها موثر عمل می کرد. در کنار این جمعی از حامیان سید محمد خاتمی با تشکیل حزب مشارکت کوشش کردند سیمای منسجم تری از خود بر جای بگذارند. از قضا همین فراکسیون مشارکت بود که در مجلس بر بیشتر تصمیم گیری ها نقش موثر ایفا کرد.
این روزها گرچه نوای تشکیل حزب آبادگران شنیده می شود اما اعضای شاخص ائتلاف آبادگران نشان داده اند که بیشتر به فعالیت جبهه ای علاقه نشان می دهند تا کار حزبی، از سویی زمزمه تشکیل جبهه خودی ها و یا ائتلاف اصولگرایان با مخالفت های پیدا و پنهانی در درون جبهه اصولگرا رو به رو است.
در این میان محمود احمدی نژاد باید انتظار این را داشته باشد که در غیاب یک حزب فراگیر یا جبهه واحد قدرت چانه زنی اش از این هم کمتر شده و تصمیم گیری ها و برنامه هایش با موانع بیشتری رو به رو شود. گذر از گردنه رای اعتماد به وزرای پیشنهادی اگر چه این بار با انصراف محصولی ،وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت نفت ، به عنوان اقدامی پیش دستانه برای جلوگیری از شکست ،نه چندان مقتدرانه به پایان رسید اما احمدی نژاد پیچ های تند و تیزتری پیش رو دارد و عبور از این راه تنها با پشتوانه ای قوی و منسجم ممکن است. باید دید آیا رئیس جمهور و مردانش به مدد اقدامات پوپولیستی و مردم انگیز قصد ادامه کار دارند یا فعالیت حزبی را نیز چاشنی کار خود خواهند کرد.
