هشدار به احمدی نژاد در باره رابطه با مصر
سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی:
تبادل پيام ها و ديدارها ميان مسئولان ايراني و مصري و سفر وزير امورخارجه كشورمان به قاهره براي شركت در كنفرانس آشتي ملي عراق و ديداري كه وي در حاشيه اين سفر با حسني مبارك رئيس جمهور مصر داشت , از تلاش براي ايجاد تحولاتي در روابط مصر و جمهوري اسلامي ايران حكايت دارد.
در خبر مربوط به اين ديدار آمده است : منوچهر متكي ضمن ابلاغ پيام رئيس جمهور احمدي نژاد به حسني مبارك , و تشريح فعاليت هاي صلح آميز هسته اي ايران , از موضع دولت مصر در حمايت از حق ايران براي بهره برداري صلح آميز از فناوري هسته اي تقدير كرد. مبارك نيز ضمن ابلاغ سلام به احمدي نژاد , فضاي موجود در روابط دو كشور را خوب و مناسب توصيف و بر ضرورت همكاري هاي دوجانبه در همه ابعاد تاكيد كرد. وي ضمن تاكيد بر پيگيري روابط دوجانبه از سوي مسئولان مصري , افزايش رايزني ها و همكاري هاي منطقه اي و بين المللي دو كشور را ضروري دانست .
با قطع نظر از اينكه اصولا شركت وزير خارجه ايران در كنفرانس قاهره يك خطاي بزرگ سياسي در دولت جديد است , اگر مطالبي كه در اين ديدار اظهار شده , همان تعارفات معموله باشد كه برحسب عادت ديپلماتيك در چنين ديدارهائي مطرح مي شود , امري طبيعي است , اما اگر طرف ايراني فكر مي كند ميتواند روي آنچه طرف مصري گفته است و آنچه تحت عنوان « حمايت مصر از حق فناوري هسته اي ايران » مطرح شده حساب نمايد , سخت در اشتباه است . براي روشن شدن اين واقعيت , توجه به چند نكته لازم است .
اول آنكه دولت مصر تا زماني كه حسني مبارك در راس آنست و روابط گرم و صميمانه و استراتژيك با رژيم صهيونيستي دارد , از نظر مواضع بين المللي تابع آمريكا و صهيونيسم بين الملل است و هرگز برخلاف نظر آنها نميتواند موضعي داشته باشد. اينكه دولت مصر از حق بهره برداري ايران از فناوري صلح آميز هسته اي حمايت كرده , موضعي است كه همه كشورها و حتي سه كشور اروپائي آلمان , فرانسه و انگليس كه در مقابل ما قرار دارند نيز اعلام و بارها آنرا تكرار كرده اند. بنابر اين , اين هيچ نقطه مثبتي محسوب نمي شود و تضادي با مواضع مخالفان فناوري هسته اي ايران ندارد. مهم اينست كه هر دولتي كه مايل است در اين زمينه از ايران حمايت كند , حق برخورداري ايران از چرخه سوخت را به رسميت بشناسد و آشكارا دولتهائي را كه با اين حق انكارناپذير ايران مخالفت مي كنند محكوم نمايد. در مسائل حقوق بشر و ساير مواردي كه مثلث شوم آمريكا , انگليس و صهيونيسم بين الملل تلاش مي كنند با ايران برخورد سياسي كنند , اگر دولت مصر در مقابل آنها قرار بگيرد و از ايران حمايت كند , ميتوان آنرا علامتي از حركت قاهره در جهت فاصله گرفتن از وابستگي شديدي كه به اين مثلث شوم دارد دانست . رژيم حاكم بر مصر نه تنها تاكنون چنين نكرده بلكه همواره در اردوگاه دشمنان ايران حركت كرده و حتي چند ماه قبل با توسل به صحنه سازي مضحك دخالت يك ديپلمات ايراني در مسائل داخلي مصر و جعل ادعاهاي رابطه يك تبعه مصري با دستگاه هاي امنيتي و اطلاعاتي ايران و تشكيل يك دادگاه فرمايشي و محاكمه ديپلمات ايراني تلاش كرد درست در همان چارچوبي حركت كند كه بوقهاي تبليغاتي آمريكا و انگليس و رژيم صهيونيستي عليه ايران ترسيم مي كنند.
دوم آنكه رژيم مبارك , يكبار در دولت گذشته ايران امتحان خود را پس داد و بعد از توافق هائي كه ميان وزراي خارجه ايران و مصر بر سر تجديد رابطه سياسي صورت گرفت , به وعده هاي خود عمل نكرد و نشان داد كه حاضر نيست از مواضع ضد ايراني خود كوتاه بيايد. در آن توافق , متاسفانه طرف ايراني حاضر شده بود نام شهيد خالد اسلامبولي را از خياباني در تهران كه به مناسبت اعدام انقلابي سادات رئيس جمهور خائن و معدوم مصر به نام افسر انقلابي مصر « خالد اسلامبولي » اعدام كننده سادات مزين شده بردارد و بدون آنكه دولت مصر از قرارداد كمپ ديويد فاصله بگيرد با اين دولت وابسته روابط سياسي برقرار نمايد , ولي دولت مصر حاضر نشد حتي پرچم شير و خورشيد شاهنشاهي ساقط شده را از روي قبر شاه معدوم كه در مسجد رفاعي قاهره قرار دارد بردارد و مستمسكي به مسئولين ايراني بدهد تا بتوانند برقراري رابطه با دولت مبارك و پائين آوردن تابلوي شهيد خالد اسلامبولي را در افكار عمومي توجيه نمايند!
اين تجربه نشان ميدهد رژيم مصر قابل اعتماد نيست و البته طبيعي نيز هست كه قابل اعتماد نباشد , زيرا يك دولت وابسته اصولا اراده اي از خود ندارد تا بتواند تصميم بگيرد و عمل كند. چنين دولتي ناچار است تابع دستورات بيگانگان باشد و براساس آنچه ديگران تصميم ميگيرند عمل نمايد.
نكته سوم آنكه تجربه ناكامي كه به آن اشاره كرديم , در دوران شوراي شهر كنوني تهران و شهرداري آقاي احمدي نژاد رخ داد. يعني تصويب پائين آوردن تابلوي خيابان شهيد خالد اسلامبولي در دوره كساني رخ داد كه اكنون قوه مجريه را بطور كامل در اختيار دارند. بطور طبيعي انتظار اينست كه اين جماعت , يكبار ديگر فريب وعده هاي فراعنه مصر را نخورند. اين توصيه بايد مورد توجه آقاي هاشمي رفسنجاني كه اخيرا در ديدار كاردار مصر با ايشان سخن از ضرورت گسترش رابطه با اين كشور گفتند بدون آنكه شرطي مطرح بنمايند نيز قرار گيرد.
و آخرين نكته اينكه خط امام , الزاماتي دارد كه هركس خود را پيرو خط امام ميداند بايد به آن ملتزم باشد. رئيس جمهور احمدي نژاد , با شعار بجا و خط امامي « اسرائيل بايد از صفحه روزگار محو شود » اكنون نميتواند براي برقراري رابطه با رژيم كمپ ديويدي قاهره اقدام نمايد. اگر در اين زمينه دولت جديد ايران هنري داشته باشد بايد اين باشد كه دولت حسني مبارك را وادار به عذرخواهي از امضاي پيمان ننگين كمپ ديويد و قطع رابطه با رژيم صهيونيستي كند و مانع ادامه روابط اين دولت بابقاياي شاه معدوم و رژيم فاسد سلطنتي گردد و آثار آن رژيم فاسد در قاهره را ازاله نمايد , سپس اقدام به برقراري روابط سياسي كند. قبل از انجام اين امور , برقرار كردن روابط سياسي با رژيم حسني مبارك , به معني هضم شدن در نظام مورد نظر آمريكا و صهيونيسم در منطقه است و اين با الزامات خط امام در تضاد است .
