آفتابنیوز :
آفتاب: روزنامه «هرالد تریبیون» در مقالهای با اشاره به اوضاع نابسامان اقتصادی و سیاسی زیمبابوه، انتخابات را تنها فرصت برای تغییر و آغازی مجدد برای این کشور آفریقایی بحران زده میداند. «رابرت موگابه» رئیس جمهور کنونی زیمبابوه خواستار ماندن در سمت خود به هر قیمتی است و حزب حاکم «زانو پی اف» نیز همچنان از موگابه حمایت میکند.
اما تنها پس اعلام نتایج شمارش آراء انتخابات زیمباوه پنجرهای به سوی آینده بهتر و برآورده شدن امیدهای مردم گشوده شد.
روزنامههای انگلیسی انتخابات زیمبابوه را پایان حکومت 28 ساله موگابه خوانده و درعین حال این احتمال را مطرح کردند که دولت جدید برای اعمال تغییرات در زیمباوه مجبور باشد تا روند دولت پیشین را در اداره کشور پیش گرفته و آرام تغییرات مورد نظر خود را اعمال کند.
زیمبابوه پس از سالها درگیری و جنگهای پارتیزانی توانست از زیر سلطه انگلستان خارج شده و در سال 1980 استقلال یابد. افرادی که در زمان روی کار آمدن موگابه حضور داشتند معتقدند انتخابات برگزار شده با پشتیبانی انگلستان، نشانگر ادامه دخالت های این کشور در زیمباوه بوده است.
به اعتقاد برخی انتخابات امسال در زیمباوه را می توان به استقلال مجدد این کشور تعبیر کرد، زمانی زیمباوه برای استقلال از انگلستان مبارزه می کرد و اکنون باید برای رهایی از دیکتاتوری موگالبه تلاش می کند.اما از نظر آنان زیمباوه این بار مسیر طولانی تری را باید طی کند. میتوان با مقایسه اقتصاد در دهه 1980 و حال حاضر این کشور، تغییرات را به وضوح مشاهده کرد.
در دوران استعمار دولت حاکم سفید پوست به رهبری «ایان اسمیت» با تحریمهای بین المللی روبرو بود. در عین حال اقتصاد این کشور بهبود یافته و تولیدات داخلی جایگزین محصولاتی وارداتی شده بودند و البته این مساله در گرو کمک های انگلستان و البته غارت منابع طبیعی زیمباوه توسط انگلیسی ها بود.
صنعت توریسم در مناطق طبیعی زیمبابوه همگان را شیفته خود میکرد مزارع تنباکو رونق و سود فراوانی داشت و جیب سرمایه داران بریتانیای را پر می کرد. در سال 1980 موگابه وارث ملتی بود که با تقسیمات ناعادلانه اراضی از هر 5 نفر 4 تن،بیکار بودند و تورم در حدی غیرقابل تصوری افزایش یافته بود.
در حال حاضر کمکهای سازمانهای بین المللی و جهانی، از جمله سازمان جهانی غذا به زیمباوه ارسال می شود و در عین حال تورم موجود، اقتصاد این کشور را ویران ساخته است.
برخی تحلیلگران معتقدند کمکهای مالی کشورهای غربی مانند آمریکا و انگلستان قادر به بهبود وضعیت اقتصادی زیمبابوه خواهد بود،اما عملا در این سال ها دولت زیمباوه نتوانسته است در اوضاع اقتصادی خود تغییری دهد.
نیروهای متخصص زیادی از زمان موگابه در تبعید به سر میبرند. و این مساله برای کشوری که مشکلات اقتصادی زیادی دارد نه تنها باعث پیشرفت نخواهد بود بلکه سازندگی در این کشور را نیز به مخاطره خواهد انداخت.
جانشین موگابه باید با این واقعیت روبرو شود که تفکر حاکم به دستاوردهای ماتریالیستی تسلیم شده و هرج و مرج پس از استعمار، خارج از آفریقا رنگی ندارد.
در عین حال نیروهای پلیس و ارتش زیمبابوه که سوگند وفاداری به موگابه را خوردند، تمایلی به حمایت از رقیب موگابه ندارند و در حملاتی به دفاتر حزب مخالف، این موضوع را ثابت کردند.
یکی دیگر از مسایل مهم دولت آینده، آشتی ملی در این کشور است و دولت تازه وارث سرزمینی خواهد بود که نیازمند نخبگان و کمکهای مالی فراوان است و در صورت آشتی ملی ارتش و افرادی که در دوران فساد مالی موگابه سود بردند، باید کفاره خود را پرداخته و مشکلات دولت آینده برای کنترل این افراد دوچندان خواهد بود زیرا آنها و شرکای غربی خود میراثی از شرکت های چند ملیتی بر جا گذاشته اند که اقتصاد ضعیف زیمباوه بر پایه آنها استوار است و دولت جدید برای ادامه حیات نمی تواند تیشه به ریشه این درخت استعماری بزند.
انتخابات روز شنبه زلزلهای نهفته در بطنش داشته و حزب حاکم در لبه سقوط قرار دارد. در صورت پیروزی حزب مخالف، زیمباوه راه خود را در نهایت خواهد یافت و مردم این کشور شاهد تغییراتی اساسی در زیمباوه خواهند بود.
این در صورتی است، دست های پنهان غرب در این کشور آفریقایی بریده شوند و مناسب دولتی به افرادی سپرده شوند که آینده زیمباوه و ملت جوان این کشور برایشان مهم باشد. و در نهایت ما شاهد فرایندی برای توسعه دموکراسی و مردم سالاری در زیمابوه باشیم.