اجتماعی » عمومی
کد خبر: ۷۵۱۶۵
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار : ۲۳ ارديبهشت ۱۳۸۷ - ۱۰:۲۰
پرستار یکی از بیمارستان‌های دولتی جنوب تهران درگفتگو با آفتاب:
وعده به پرستاران تا کی؟
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: هر سال مصادف با روز پرستار از سوی دولت شاهد قول و قرارهایی برای بهبود وضعیت پرستاران بوده‌ایم، که متاسفانه فردای روز پرستار تمامی این وعده‌ها به دست فراموشی سپرده می‌شود و سیستم پرستاری مجددا با همان وضعیت و شاید بدتر از گذشته به کار خود ادامه می‌دهد
پرستار باسابقه یکی از بیمارستان های دولتی جنوب شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی آفتاب درباره اینکه آیا وزارت بهداشت به تعهد خود در مورد افزایش پرسنل پرستاری عمل کرده است یا نه، چنین پاسخ داد: «متاسفانه نه تنها که کادر پرستاری و نیروی کاری افزایش پیدا نکرده، بلکه ساعت کاری از 153 ساعت به صورت اجباری به 175 ساعت افزایش پیدا کرده است و با توجه به کسری کادر پرستاری فشار مضاعفی بر روی همین تعداد پرستاری که مشغولند وارد می‌شود».
وی افزود: «از نظر مشکلات مالی و همچنین حقوقی که قرار بود افزایش پیدا کند، نه تنها این مساله محقق نشد، بلکه به دلیل فشارهای اقتصادی که بر ما وارد می‌شود به ناچار مجبور هستیم که علاوه بر 175 ساعت کار مشقت‌بار، اضافه کاری هم داشته باشیم. که شما خودتان می‌توانید سختی کار یک پرستار را تصور کنید».
این پرستار با سابقه از اجرا نشدن "طرح‌های کارانه" و تعرفه گذاری و همچنین طرح هماهنگ خبر داد و افزود: «در طرح هماهنگ قرار بود که حقوق یک پرستار با یک کارمند دولتی (مثل شرکت نفت) که هر دو دارای مدرک تحصیلی مشابه هستند یکسان شود. که در حال حاضر حقوق یک کارمند دولتی سه برابر حقوق یک پرستار است».
وی در مورد طرح رفع ارتقای مسیر شغلی گفت: «اغلب پرستاران حداقل 3 الی 4 ساعت در روز از منزل تا محل کار خود وقت صرف می‌کنند و بین پرستاری که مسیر کوتاه‌تری را تا محل کار طی می‌کند با پرستاری که مسیر طولانی‌تری را دارد هیچ فرقی نمی گذارند».
این پرستار بیمارستان دولتی در مورد بازنشتگی پرستاران گفت: « پیش از این قرار شد با 25 سال بازنشسته شویم و سنوات براساس 30 سال محاسبه شود. از دولت خواسته شد که دوره کارورزی را هم جز سابقه ما بیاورند که در این مورد هم دست رد به سینه ما زدند».
وی در مورد بهداشت محیط کار پرستاران افزود: «زمانی که حداقل نیروی کارگری هست و شب عید حدود 30 کارگر را از کار بیکار می‌کنند، این تعداد کارگر توانایی انجام وظایف خود را به نحو مطلوبی ندارند در نتیجه سطل‌های زباله خالی نمی‌شود، کسی برای بردن بیمار به رادیولوژی و سی تی اسکن حاضر نیست و بهداشت لازم در قلب یک محیط بهداشتی دیده نمی‌شود».
این پرستار که خواهان بهبود وضعیت پرستاران بود و از کم‌توجهی مالی و معنوی دولت گلایه داشت در مورد برخورد مردم با پرستاران نیز افزود: «سلامت اصلی جامعه در دستان پرستاران است و متاسفانه تصور مردم از پرستاری فقط لگن و لوله است و رفع حاجت. هنوز برای مردم جا نیفتاده است که یک پرستار باید از لحاظ روانی حمایت شود. اگر کمبودی یا مشکلی در بیمارستان با آن مواجه شوند نه کاری به دکتر دارند و نه همراه، اولین کسی که با او برخورد می‌کنند پرستار است. گاهی واقعا از دست مردم دلمان می‌گیرد».
آفتاب: هر سال مصادف با روز پرستار از سوی دولت شاهد قول و قرارهایی برای بهبود وضعیت پرستاران بوده‌ایم، که متاسفانه فردای روز پرستار تمامی این وعده‌ها به دست فراموشی سپرده می‌شود و سیستم پرستاری مجددا با همان وضعیت و شاید بدتر از گذشته به کار خود ادامه می‌دهد پرستار باسابقه یکی از بیمارستان های دولتی جنوب شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی آفتاب درباره اینکه آیا وزارت بهداشت به تعهد خود در مورد افزایش پرسنل پرستاری عمل کرده است یا نه، چنین پاسخ داد: «متاسفانه نه تنها که کادر پرستاری و نیروی کاری افزایش پیدا نکرده، بلکه ساعت کاری از 153 ساعت به صورت اجباری به 175 ساعت افزایش پیدا کرده است و با توجه به کسری کادر پرستاری فشار مضاعفی بر روی همین تعداد پرستاری که مشغولند وارد می‌شود».
وی افزود: «از نظر مشکلات مالی و همچنین حقوقی که قرار بود افزایش پیدا کند، نه تنها این مساله محقق نشد، بلکه به دلیل فشارهای اقتصادی که بر ما وارد می‌شود به ناچار مجبور هستیم که علاوه بر 175 ساعت کار مشقت‌بار، اضافه کاری هم داشته باشیم. که شما خودتان می‌توانید سختی کار یک پرستار را تصور کنید».
این پرستار با سابقه از اجرا نشدن "طرح‌های کارانه" و تعرفه گذاری و همچنین طرح هماهنگ خبر داد و افزود: «در طرح هماهنگ قرار بود که حقوق یک پرستار با یک کارمند دولتی (مثل شرکت نفت) که هر دو دارای مدرک تحصیلی مشابه هستند یکسان شود. که در حال حاضر حقوق یک کارمند دولتی سه برابر حقوق یک پرستار است».
وی در مورد طرح رفع ارتقای مسیر شغلی گفت: «اغلب پرستاران حداقل 3 الی 4 ساعت در روز از منزل تا محل کار خود وقت صرف می‌کنند و بین پرستاری که مسیر کوتاه‌تری را تا محل کار طی می‌کند با پرستاری که مسیر طولانی‌تری را دارد هیچ فرقی نمی گذارند».
این پرستار بیمارستان دولتی در مورد بازنشتگی پرستاران گفت: « پیش از این قرار شد با 25 سال بازنشسته شویم و سنوات براساس 30 سال محاسبه شود. از دولت خواسته شد که دوره کارورزی را هم جز سابقه ما بیاورند که در این مورد هم دست رد به سینه ما زدند».
وی در مورد بهداشت محیط کار پرستاران افزود: «زمانی که حداقل نیروی کارگری هست و شب عید حدود 30 کارگر را از کار بیکار می‌کنند، این تعداد کارگر توانایی انجام وظایف خود را به نحو مطلوبی ندارند در نتیجه سطل‌های زباله خالی نمی‌شود، کسی برای بردن بیمار به رادیولوژی و سی تی اسکن حاضر نیست و بهداشت لازم در قلب یک محیط بهداشتی دیده نمی‌شود».
این پرستار که خواهان بهبود وضعیت پرستاران بود و از کم‌توجهی مالی و معنوی دولت گلایه داشت در مورد برخورد مردم با پرستاران نیز افزود: «سلامت اصلی جامعه در دستان پرستاران است و متاسفانه تصور مردم از پرستاری فقط لگن و لوله است و رفع حاجت. هنوز برای مردم جا نیفتاده است که یک پرستار باید از لحاظ روانی حمایت شود. اگر کمبودی یا مشکلی در بیمارستان با آن مواجه شوند نه کاری به دکتر دارند و نه همراه، اولین کسی که با او برخورد می‌کنند پرستار است. گاهی واقعا از دست مردم دلمان می‌گیرد».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۲
مهین
| 
۱۷:۴۳ - ۱۳۹۵/۰۸/۱۵
پاسخ
واقعا وضع مالی پرستاران صفر است به داد ما برسید علی
| ۰۵:۵۳ - ۱۳۹۵/۰۸/۱۹
پاسخ
به نظر من وقتی به پرستارانی که جزو ادم های تحصیل کره کشور هستند نمیرسند همان بهتر که مهاجرت کنید. ( بهترین کشورهایی که فعلا خوب پرستار میگیرند.1-کانادا 2- المان 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید