آفتابنیوز :
آفتاب: روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله دیروز خود به نقد یکی از تصمیمات خلقالساعه و بدون تدبیر و کارشناسی دولت پرداخت.
شاید شما هم با شنیدن خبر تعطیلی روزهای شنبه و یكشنبه هفته آینده تعجب كرده باشید. یكشنبه شب اعلام شد بنابر تصمیم هیات دولت، تهران روزهای شنبه و یكشنبه هفته آینده تعطیل است و این تعطیلات تمام ادارات و سازمانهای دولتی نیز خواهد شد. این خبر هر چند 24 ساعت بعد تعدیل و تعطیلی ادارات لغو گردید لكن بر اساس تصمیم اولیه با تعطیلی روز دوشنبه كه سالروز شهادت حضرت زهرا(س) است و تعطیلات روز پنجشنبه و جمعه ادارات، عملا فعالیتهای آموزشی، اداری، اقتصادی، تولید و خدماتی پنج روز متوقف میشد و علاوه بر اینكه مردم در چرخه تلاش و پویایی و انجام خدماترسانی با مشكلاتی مواجه میشدند، این وقفه طولانی خود به خود برای كشور تعطیلات خیز ایران و بخصوص در سالی كه به توصیه رهبر معظم انقلاب، سال همت و كار مضاعف اعلام شده، قطعا زیانبار و نافی اهداف ترسیم شده از سوی رهبری بود. زیان این تعطیلی در بخش آموزش یعنی مدارس و دانشگاهها نه تنها كمتر از سایر بخشها نیست، بلكه بیشتر است. با توجه به این واقعیت و اهمیت موضوع، لازم است چند نكته را یادآور شویم.
1ـ اگر تقویمها و سررسیدهای خودتان را ورق بزنید، خواهید دید كه تقویم ما ایرانیها از تقویم رسمی سایر كشورهای جهان قرمزتر است، یعنی تعطیلات آن بیشتر است! بنابر آمار، تعداد روزهای تعطیل رسمی در كشورهای صنعتی اروپا 8 روز است و مجموع روزهایی هم كه نیروهای كار میتوانند مرخصی داشته باشند 21 روز است در حالیكه در كشور ما مطابق تقویم به طور متوسط 30 روز تعطیل رسمی داریم كه به بركت سنت سیئهای كه تحت عنوان بینالتعطیلین گذاشته شده و توقعی كه در میان مردم دامن زده شده، روزهای تعطیل از این هم كه هست بیشتر میشود و با 30 روز مرخصی استحقاقی و 30 روز تعطیلات رسمی، نیروی كار ایرانی حق دارد 60 روز كار را تعطیل كند. طبعا اگر رقم زیاد تعطیلات در كشور در كنار بازده پائین كار در كشور قرار دهیم كه بر اساس گزارش یك كارشناس مدیریت و برنامهریزی كه در یك روزنامه دولتی منتشر شده بر اساس آمار جامعه جهانی كار، زمان كار مفید كاركنان در دستگاههای دولتی ایران فقط 22 دقیقه است در حالیكه این زمان در آلمان 7 ساعت و 20 دقیقه و در ژاپن حدود 8 ساعت است، به واقعیتهای تلخی میرسیم كه باید همه ما را به تكاپو برای چارهاندیشی وادار كند.
بنابر این، اصلا شایسته نیست كه بجای اتخاذ تدابیری برای كاهش تعطیلات در كشور كه از ابتدای انقلاب تاكنون در حوزه شعار باقی مانده، با سلیقهگرایی و تصمیمات غیركارشناسانه بر تعطیلات كشور بیفزائیم و ظرفیتهای كار و منابع و مصالح ملی را برباد بدهیم. از این رو از اساسیترین اقدامات دولت و مجلس، تنظیم مجدد جدول تعطیلات كشور و تلاش برای كاهش آن به منظور افزایش كارآیی و ارتقاء تولید است. با این نگاه كه یقین داشته باشیم كاهش تعطیلات باعث كارآمدی نظام اقتصادی، آموزشی و اداری كشور میشود، متاسفانه مدیریت تعطیلات در ایران، تعطیل شده و فقط هر چند صباحی یكبار از خواب بیدار میشود و پس از اندكی شعارزدگی، دوباره به خواب میرود.
2ـ موضوع مهم دیگر پس از تعداد زیاد روزهای تعطیل در كشور، نحوه استفاده از آنها و موضوع اوقات فراغت است كه معالاسف در تجدید نیرو و بازدهی افراد و در پی آن اقتصاد كشور نقش درستی ایفا نمیكند. بنابر این، سئوال اصلی اینست كه آیا با وجود تعطیلات فراوان در تقویم كشور، این تعطیلات باعث رفع خستگی و آرامش روحی و روانی در نیروهای كار میشود یا خیر؟
بررسیها نشان میدهند به رغم وجود تعطیلات فراوان در ایران، بار كیفی و بهرهوری این ایام برای مردم چندان مناسب نیست.
متاسفانه مدیریت تعطیلات، كه یكی از تعیین كنندهترین عناصر پیشرفت جوامع است در این زمینه نیز نتوانسته انگیزه، فضا و سازماندهی مناسبی برای استفاده از تعطیلات را ایجاد كرده و شادابی لازم را به روح مردم تزریق نماید. به عبارت دیگر، فقط اقتصاد و تولید كشور نیست كه از این تعطیلات غیركارشناسانه دچار اختلال میشود بلكه فرهنگ كار و انگیزه برای تولید و روحیه مدیریت اوقات فراغت نیز لطمه میبیند.
در یك نگاه آسیبشناسانه باید اعتراف كرد كه روحیه كار و از آن مهمتر كارآفرینی و خلاقیت در كشور بر اثر كثرت تعطیلات به ظاهر عامهپسند و با اعلام تعطیلیهای بیرویه و غیركارشناسانه لطمه دیده و بهرهوری كار و برنامههای توسعهای با مشكلات جدی مواجه شده است. از این رو ساماندهی وضعیت تعطیلات كشور باید از جنبههای اقتصادی، توسعهای، آموزشی، فرهنگی، اعتقادی، سیاسی و... مورد بازنگری قرار گیرد و به دغدغه مدیران كشور در بخشهای مختلف در سالی كه باید با كار و همت مضاعف اسباب پیشرفت و توسعه ایران را فراهم نمود، توجه جدی شود.
3ـ هر چند تعطیلی اخیر در صورت عملی شدن علیالظاهر مختص تهران و تهرانیها بود، اما ناگفته پیداست كه با توجه به محوری بودن تهران و مركزیت این كلان شهر در مدیریت و تصمیمگیریهای كشوری در زمینههای اقتصادی و اجتماعی، این تصمیم به معنای تعطیلی عملی فعالیتهای استانی و شهرستانی است و منجر به تسری آن به سایر مراكز میشود. بنابر این تصمیمگیری برای تهران به طور ناخواسته مشكلاتی را برای فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی شهرستانیها ایجاد خواهد كرد.
4ـ دولت در تصمیم اولیه خود برای تعطیل كردن روزهای شنبه و یكشنبه و پیوند آن به تعطیلات قبل و بعد از آن، نه تنها به لحاظ اقتصادی و مالی و روند تولید كشور بیتوجهی كرد بلكه عجیبتر آنكه هیچ دلیل موجهی برای این تعطیلات اعلام نكرده و اكثر توجیهات ارائه شده تنها حدس و گمانهزنی سایتها و خبرگزاریها بوده و مواردی همچون برگزاری اجلاس سران گروه 15 در تهران نمیتواند دلیل مناسبی برای این تصمیم و اعلام موقعیت اضطراری در تهران و تعطیلی طولانی مركز كشور گردد.
با كمال تأسف این تصمیم اینگونه مورد تفسیر رسانههای خارجی قرار گرفته كه دستگاههای انتظامی و امنیتی كشور از توان لازم برای برقراری امنیت در برگزاری این اجلاس كوچك برخوردار نبوده و بایستی از دو روز قبل كشور را به تعطیلی بكشانند كه این فقط خوراك تبلیغاتی مناسبی برای بوقهای تبلیغاتی و رسانههای استكباری است.
5ـ فراموش نكردهایم كه رهبر معظم انقلاب بارها بر این نكته تأكید داشتهاند كه باید نسبت به فراوانی تعطیلات كشور چارهاندیشی شود. علاوه بر این درست در آغاز سال جدید و در پی فراخوان رهبری به همت مضاعف و كار مضاعف، توقع این بود كه دولت در اقدامی شایسته طرحی برای كاهش تعطیلات رسمی كشور تهیه و به مجلس ارائه نماید و از این طریق بر فعالیتهای اجتماعی و تكاپوی اقتصادی بیفزاید و زمینه را برای خروج از وضعیت دشوار اقتصادی و رسیدن به مرزهای توسعهیافتگی فراهم كند نه اینكه با افزایش تعطیلات ناگهانی و تصمیمات خلقالساعه، به ساختار اقتصادی كشور لطمه وارد كرده و روند كارهای عادی و جاری را نیز دستخوش تأخیر نماید و به جای عملی ساختن رهنمود همت و كار مضاعف درصدد ایجاد تعطیلات مضاعف باشد!
با اینكه بعدازظهر دیروز اخبار پراكندهای در تكذیب خبر تعطیلی ادارات در روزهای شنبه و یكشنبه هفته آینده و انحصار آن در مدارس و دانشگاهها منتشر شد، ولی حتی همین خبر با توجه به ضدونقیضگوئیهائی كه در منابع آنها وجود دارد و اینكه این تعطیلی برای مدارس و دانشگاهها نیز زیانبار است، نشان دهنده عدم تدبیر در تصمیمگیری است. اگر اصل خبر درست نبوده، لازم بود سخنگوی دولت بلافاصله آنرا تكذیب میكرد. با اینحال عدول از یك تصمیم نسنجیده نیز اقدامی مثبت تلقی میشود و انتظار اینست كه از این پس همواره همه تصمیمهای دولت بر اساس كارشناسی باشد.