مهدی طارمی، اسلحه غافلگیرکننده اینتر و اینزاگی؛ از ناکامی تا منبع ارزشمند تنها در ده روز
گاتزتا دلواسپرت در تازه‌ترین شماره خود به تمجید از مهدی طارمی پرداخت و نوشت؛ مهاجم ایرانی، نقشی کلیدی در دو نبرد سرنوشت‌ساز بین بارسلونا و تورین ایفا کرد. اگر عملکردش برابر لاتزیو هم تأیید شود، او می‌تواند مهره‌ای مؤثر در مسیر لیگ قهرمانان باشد.
وسلی اسنایدر، کسی که هم فوتبال را می‌شناسد و هم اینتر را، پیش از آن‌که چیزی روشن شود گفته بود: «در نیم‌فصل دوم طارمی مفید خواهد بود، به‌ویژه با توجه به نیاز به چرخش در خط حمله.» باید به حرفش اعتماد می‌کردند — نه فقط به خاطر تجربه‌ی مشترک کوتاه‌شان در الغرافه قطر در فصل ۲۰۱۸–۲۰۱۹، و نه فقط، چون اینزاگی واقعاً مجبور به چرخش در حمله شده بود. باید اعتماد می‌کردند، چون طارمی واقعاً مفید شد. تنها در عرض ده روز، از بازیکنی ناکام تبدیل شد به یک منبع ارزشمند. ده روزی که روز‌های معمولی نبودند: بین نبرد حساس برابر بارسلونا و دیدار حیاتی در تورین، میان چشم‌انداز فتح لیگ قهرمانان و تلاش تا لحظه‌ی آخر برای اسکودتو، مهدی نقش خود را ایفا کرد؛ و حالا اینتر می‌تواند لبخند بزند.
بازیافته‌شده
شاید سه نشانه هنوز مدرک قطعی نباشند، اما شماره ۹۹ نراتزوری بدون تردید در مسیر درستی قرار گرفته است: او پس از ورود تأثیرگذارش در تساوی ۳-۳ برابر بارسلونا، پاس گل گل چهارم فراتزی را داد؛ و سپس در بازی کامل برابر تورینو نمایشی سطح بالا داشت. در برد ۲-۰ مقابل تورینی‌ها، طارمی پنالتی‌ای گرفت که اصلانی آن را گل کرد، آن‌هم در شرایطی که خودش پس از برخورد با میلیکوویچ، کنار زمین در حال درمان بود. او با هم‌تیمی‌ها خوب هماهنگ شد و در پاس‌کاری‌ها و زمان‌بندی‌ها نقش داشت — تا جایی که اینزاگی پس از بازی گفت: «طارمی حالا می‌تواند با آرامش کار کند. بعد از دردسر‌های زیاد، این مسئله مشهود است: او در کل نیم‌فصل اول از درد مزمن رنج می‌برد، و پس از بهبودی، مصدوم از تیم ملی برگشت. حالا با ظرفیت کامل بازی می‌کند و شایسته گلزنی بود.»
با این‌حال، گل‌ها هنوز کم‌اند — بسیار کم. طارمی در ۴۱ بازی فقط سه گل زده که تنها یکی از آنها در جریان بازی بوده است. برای مهاجمی که همیشه آمار دو رقمی گل در هر فصل داشته، این عملکرد ناامیدکننده است. گذشته از گل نزدن، طارمی در بخش بزرگی از فصل اولش در اینتر در سایر بخش‌ها هم غایب بود: نه پاس گل، نه تحرک کافی، نه جنگندگی — چیز‌هایی که سال گذشته اینتر را به جذب او ترغیب کرد. به همین دلیل است که این بازگشت ناگهانی بهترین خبر ممکن برای اینزاگی است: مربی‌ای که حالا می‌تواند از تجربه و هوش تاکتیکی مهاجم ذخیره‌اش برای مدیریت انرژی خط حمله در بازی‌های حساس برابر لاتزیو، کومو و فینال پاری‌سن‌ژرمن بهره ببرد.
برنامه روشن است: طارمی بار دیگر در بازی یک‌شنبه مقابل لاتزیو در ترکیب اصلی خواهد بود — برای اولین بار در فصل، دو بازی پیاپی در سری A. او کنار تورام بازی خواهد کرد. سپس در دو بازی پایانی جای خود را به لائوتارو و مارکوس خواهد داد؛ اما با یک تفاوت بزرگ: دیگر فقط تماشاچی نیست — برخلاف چند هفته پیش که حتی آرناتوویچ و کورئا هم جلوتر از او بودند. حالا شرایط فرق کرده: او نخستین گزینه‌ی روی نیمکت است؛ چه برای اسکودتو بجنگند و چه برای قهرمانی در اروپا؛ و اگر گل‌های بعدی‌اش از راه برسند، می‌توانند ارزشی معادل یک جام داشته باشند — و در آن صورت، تمدید قرارداد مهاجمی ۳۳ ساله که تا ۲۰۲۷ سالی سه میلیون یورو حقوق می‌گیرد، بسیار ساده‌تر خواهد بود از آنچه تنها سه بازی پیش تصور می‌شد.
