ریکانی: خودزنی نکردم، لیز خوردم/ همیشه پنالتی‌هایم را محکم می‌زنم
طالب ریکانی، کاپیتان صنعت نفت آبادان پس از شکست این تیم برابر استقلال در نیمه‌نهایی جام حذفی درباره اتفاقات هفته آخر لیگ دسته اول و از دست رفتن پنالتی او مقابل آریو اسلامشهر که سبب شد نفت به لیگ برتر صعود نکند، گفت: در آن بازی یک اتفاق خیلی تلخ و بد برای من و مردم آبادان افتاد و از همه هواداران بابت آن اتفاق عذرخواهی می‌کنم.
وی افزود: می‌خواهم دوباره برای مردم آبادان بجنگم، پس از آن اتفاق خیلی‌ها کنارم ایستادند، نشد دوباره خوشحال‌شان کنم و همیشه برای خوشحالی مردم آبادان به میدان می‌روم.
ریکانی درباره اینکه دستش را پس از بازی و از دست دادن پنالتی بریده بود، اظهار داشت: برخی شیطنت کردند و خودزنی نبود. لیز خوردم و دستم زخمی شد.
کایپتان صنعت نفت آبادان درباره خداحافظی از فوتبال پس از اینکه پنالتی را از دست داد، تصریح کرد: خداحافظی من به خاطر این بود که اشک هواداران را دیدم. از بچگی هوادار صنعت نفت و عاشق این تیم هستم و همه خانواده‌ام صنعت نفتی هستند. نمی‌خواستم اشک هوادران را ببینم و به همین خاطر گفتم که از فوتبال می‌روم تا اشک هواداری را نبینم.
وی درباره اینکه آیا از فوتبال خداحافظی می‌کند یا تصمیم به جدایی از صنعت نفت دارد، خاطرنشان کرد: نمی‌توانم به تیم دیگری بروم و اگر مقطعی هم جدا شدم هم اجباری بود. من اگر فردا دیگر بازی نکنم، هوادار صنعت نفت هستم و وظیفه من است که روی سکو این تیم را تشویق کنم، تیمی که تا چشم باز کردم لباس این تیم را پوشیده بودم. تا آخر صنعت نفتی هستم. بعد از پست خداحافظی مردم به من دلداری دادند و امیدوارم که بتوانم جبران کنم.
ریکانی درباره اینکه چرا ضربه پنالتی را محکم زد و آیا اینکه این طور زدن توصیه سرمربی تیم بود، اظهار داشت: همیشه پنالتی‌هایم را محکم می‌زنم، سمت چپ گلر یا وسط می‌زنم. فراز کمالوند قبل زدن پنالتی به من گفت اگر گل کردی با هم به کربلا برویم. خیلی‌ها، اما حرف وی را تغییر دادند.
وی با بیان اینکه وقفه افتادن بین اعلام پنالتی و زدن ضربه در به هدر رفتن پنالتی تاثیر داشت، افزود: من دومین باری هست که پنالتی خراب کردم، یک بار در اراک و یک بار هم که هفته گذشته مقابل آریو. کمالوند به یکی دیگر از بچه‌ها گفت پنالتی را بزند، اما او قبول نکرد. زدن پنالتی برای من دوسر باخت بود، گل می‌شد، می‌گفتند پنالتی بود و اگر گل نمی‌شد همه چیز روی سر من آوار می‌شد. خوشحالم که مردم کنارم ایستادند و دوباره بلند شدم.
