منوچهر همایونپور خواننده‌ای شعرشناس بود / استادی که شجریان او را تحسین می‌کرد
منوچهر همایون پور ۱۱ خرداد سال ۱۳۰۳ خورشیدی در بروجرد متولد شد و در سنین نوجوانی به تهران آمد و ضمن اشتغال در ادارات دولتی، خوانندگی را به عنوان کاری ذوقی و هنری انتخاب کرد و ادامه داد. منوچهر همایونپور ضمن بهره‌گیری از شیوه آوازی چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران، چون ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد کسانی، چون ابوالحسن صبا و حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید.
از بین نوازندگان و خوانندگانی که از محضر وی بهره‌مند شدند می‌توان به ایرج خجندی، رسول رهو، فرامرز ملکی، رضا موسوی‌زاده، ارژنگ سیفی‌زاده، شهرام آقایی‌پور، مهدی مبتقا و حسین علیشاپور اشاره کرد. منوچهر همایونپور در تاریخ هفتم فروردین ماه ۱۳۸۵ چشم از جهان فرو بست.
حسین علیشاپور خواننده و مدرس آواز و از شاگردان زنده یاد منوچهر همایونپور درباره ویژگی‌های این استاد آواز ایرانی گفت: اگر بخواهیم از منظر آوازشناسی سراغ منوچهر همایونپور برویم، باید بگویم در آوازخوانی متاثر از دیدگاه ادیب خوانساری به شعر و متاثر از لحن اجرایی تاج اصفهانی بود. اما خودش ابداعاتی را علاوه بر بهره‌مندی از این دو شیوه ارائه و اضافه کرد.
این خواننده موسیقی کلاسیک ایرانی گفت: او خواننده اوج‌خوان نبود و اصطلاحا دو دانگ صدا داشت و گرم‌خوان بود. اِلِمان‌هایی که او به آواز اضافه کرد از نگاه دراماتیک‌اش به کلام سرچشمه می‌گرفت که در شاگردانش هم این تاثیر وجود دارد.
او افزود: همچنین بهره‌مندی ازامکانات تحریر، استفاده از صدادهی‌های گوناگون از ویژگی‌هایی بود که منوچهر همایونپور در آن سرآمد بود و دیدم که استاد محمدرضا شجریان هم در چند سخنرانی به این ویژگی‌ها اشاره کردند. مجموع این ویژگی‌ها، سبک و سیاق خاصی را برای استاد همایونپور ساخته بود.
علیشاپور افزود: منوچهر همایونپور از حافظه شعری بسیار قوی برخوردار بود و شعرشناس بود. شعرخوانی او سلیس، بدون تحریر‌های اضافه و مبتنی بر نیوشاندن و شناساندن شعر به گوش مخاطب بود. در همین راستا در کنار استفاده از اشعار شعرای قدیم و معاصر به سعدی و حافظ عشق می‌ورزید.
این خواننده و مدرس آواز گفت: اگر نگاه روش‌شناسانه به آوازخوان‌های سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۶۰ داشته باشیم، می‌بینیم خوانندگانی از لحن و روش همایونپور خصوصا در تکنیک‌هایی مثل «غنه» و در برخی تکیه‌ها و اکسان‌گذاری‌های شعری بهره‌مند بودند. داریوش رفیعی علاوه بر بهره‌مندی از محضر سیدجواد بدیع‌زاده، در سبک و سیاق کاملا از همایونپور تاثیر پذیرفه بود. استادان آوازی همچون ایرج، جمال وفایی، محمودی خوانساری و نادر گلچین هم از روش ایشان تاثیر گرفتند.
حسین علیشاپور در پایان گفت: منوچهر همایون پور با آنکه کمتر برای مردم شناخته شده بود، اما خواننده‌ای بسیار اثرگذار بود. این اثرگذاری از طریق خوانندگانی که بیشتر در رادیو و دیگر صحنه‌ها اجرا‌ی بیشتر داشتند به نسل‌های بعدی هم رسید. اخلاق خاص و اختلاف سلیقه‌اش باعث شد هیچ‌وقت در برنامه‌ی «گل‌ها» آواز نخواند به همین خاطر آثار بسیار معدوی از ایشان به جای مانده و تنها اثری که به‌طور رسمی از ایشان منتشر شده آلبوم «دیروزی‌ها» ست که سال‌ها پیش توسط نشر ماهور منتشر شد.
