گلوله جنگی سهم گرسنگان غزه! | گزارشگر ویژه سازمان ملل به مقام اتحادیه اروپا: زمان نمایش تمام شده، علیه اسرائیل اقدام کنید
«خیلی دیر شده خانم کالاس» این اظهارات را گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی فلسطین فرانچسکا آلبانیز که به تازگی به دلیل گزارش‌های مستند درباره نقض حقوق بشر و انتقاد از اسرائیل، هدف تحریم‌های آمریکا قرار گرفت، در واکنش به پیام دیروز مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بیان کرد.
آلبانیز خطاب به کالاس تاکید کرد که «تنها تحریم می‌تواند اسرائیل را متوقف کند و تعلیق توافق اتحادیه اروپا با اسرائیل یک ضرورت است».
دیروز کایا کالاس در پیامی از گفت‌و‌گو با وزیر خارجه رژیم صهیونیستی خبر داد و گفت تفاهم جریان کمک‌ها (به غزه) را به او یادآوری و برای او روشن کرد که «ارتش اسرائیل باید کشتار مردم در نقاط توزیع (کمک‌ها) را متوقف کند».
دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا افزود «کشتار غیرنظامیانی که در غزه به دنبال کمک بودند، غیرقابل دفاع است» و تهدید کرد که «اگر اسرائیل به وعده‌های خود عمل نکند، همه گزینه‌ها روی میز باقی می‌ماند».
به نوشته فارس، ژست حمایتی کالاس در حالی بود که جلسه سه‌شنبه هفته گذشته شورای وزرای خارجه اتحادیه اروپا در خصوص غزه، بدون اتخاذ هیچ تصمیمی درباره تحریم اسرائیل به پایان رسید.
گزارشگر ویژه سازمان ملل تاکید کرد که هر اقدامی کمتر از تحریم اسرائیل و تعلیق توافق با آن، «صرفاً نمایشی» و توهینی به میلیون‌ها اروپایی است که رنج مردم غزه ماه‌هاست آنها را به خیابان‌ها کشانده است.
یکصد گروه امدادرسان هشدار دادند
براساس گزارش یورونیوز؛ شمار فلسطینیانی که در صف دریافت غذا در نوار غزه کشته شده‌اند در حالی از یک هزار نفر فراتر رفته است که بیش از یکصد سازمان امدادرسانی نسبت به خطر «گرسنگی دسته‌جمعی» در این باریکه هشدار داده‌اند.
بیش از دو میلیون نفر ساکن نوار غزه پس از گذشت ۲۱ ماه از شروع جنگ با کمبود مواد غذایی و دیگر نیاز‌های اولیه رو‌به‌رو هستند. این در حالی است که فشار‌ها بر اسرائیل برای توقف جنگ و ایجاد مسیری برای امدادرسانی به ساکنان نوار غزه افزایش یافته است.
سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه شمار فلسطینیانی را که تاکنون در نوار غزه در صف غذا کشته شدند بیش از هزار نفر اعلام کرد. در میان ۱۱۱ سازمانی که نسبت به خطر «گرسنگی دسته‌جمعی» در نوار غزه هشدار داده‌اند نام نهاد‌های سرشناسی مانند پزشکان بدون مرز و اُکسفام دیده می‌شود.
این سازمان‌ها خواستار گشایش همه گذرگاه‌های زمینی به باریکه غزه شدند تا امدادرسانی به غیرنظامیان به شکل گسترده صورت گیرد.
دولت آمریکا اعلام کرده است که استیو ویتکاف، فرستاده ویژه رئیس‌جمهوری این کشور در امور خاورمیانه این هفته به اروپا سفر می‌کند تا در مورد بحران غزه با متحدان کشورش رایزنی کند. بنا به همین گزارش استیو ویتکاف ممکن است پس از اروپا راهی خاورمیانه شود.
اسرائیل مدعی است که امکان ارسال کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه وجود دارد، اما گروه حماس ضمن «سوءاستفاده از رنج غیرنظامیان» کمک‌های غذایی دریافتی را با قیمت بالا به فروش می‌گذارد.
ارسال مواد غذایی به نوار غزه از حدود سه ماه پیش تاکنون خارج از نظارت سازمان ملل و از طریق ساز و کاری که آمریکا و اسرائیل از آن حمایت می‌کنند صورت می‌گیرد.
در بیانیه سازمان‌های امدادرسان ضمن اشاره به اهمیت برقراری آتش‌بس فوری در نوار غزه بر لزوم امدادرسانی از طریق ساز و کار تحت نظر سازمان ملل متحد تاکید شده است.
واشنگتن‌پست: در جهان موازی غزه، گلوله جنگی سهم گرسنگان است
رسانه آمریکایی نوشته در پی شدت‌یافتن کشتار مردم غزه از سوی نظامیان ارتش اشغالگر در صفوف دریافت کمک‌های غذایی، ناکارآمدی رژیم صهیونیستی برای توزیع غذا و بی‌پروایی آن در کشتار غیرنظامیان را بیش از پیش آشکار کرد که توقف این جنگ را برای پایان دادن به این رنج‌ها و خشونت‌ها گریزناپذیر می‌سازد.
به گزارش ایسنا، رسانه آمریکایی در یادداشتی با پرداختن به رنج انسانی در جنگ غزه نوشته، مرگ فلسطینیانی که طی چند روز گذشته در صفوف دریافت کمک‌های غذایی جان خود را از دست دادند، بی‌رحمانه یادآور این است که چرا این جنگ اکنون باید متوقف شود.
روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: سربازان اسرائیلی شنبه گذشته به گروهی از فلسطینی‌هایی شلیک کردند که از پیمان‌کاران تحت حمایت اسرائیل غذا می‌خواستند. آنها حدود ۳۲ نفر را کشتند. روز یکشنبه نیز جان باختن ۹۳ فلسطینی بر اثر آتش گشودن سربازان اسرائیلی گزارش شد. آنها به سمت محل ازدحام غیرنظامیانی شلیک کردند که در انتظار دریافت غذا از کاروان غذای سازمان ملل بودند.
رسانه آمریکایی نوشت: پس از گذشت نزدیک به دو سال از جنگ غزه، این شهر به منطقه خشونت و غارت تبدیل شده که افراد گرسنه هجوم می‌برند و سربازان اسرایلی ابزار کنترل جمعیت را ندارند. تلاش برای بقا کتاب «سالار مگس‌ها» اثر «ویلیام گلدینگ» را به یادمان می‌آورد که باعث می‌شود از خود بپرسیم، «اگر من بودم چه می‌شد؟»
در این یادداشت با اشاره به این که شدت یافتن بحران کمک‌های انسانی در غزه از مارس گذشته و پایان یافتن مرحله اول توافق آتش‌بس و تبادل اسرا میان رژیم صهیونیستی و حماس آغاز شد، ادعا کرد: توانمندی‌های نظامی حماس از چند ماه پیش نابود شده بود، اما بازمانده‌های مسلح آن هنوز در غزه بودند، بنابراین، اسرائیل تصمیم گرفت با متوقف کردن بیشتر محموله‌های کمک‌های انسانی و دیگر کمک‌های بشردوستانه به حماس فشار بیاورد. اما بیش از یک میلیون نفر جمعیت ناامید و گرسنه هنوز غذایی برای خوردن می‌خواستند.
رژیم صهیونیستی در نهایت امکان ارائه کمک‌های انسانی را از طریق طرح بحث‌برانگیز «بنیاد بشردوستانه غزه» فراهم کرد که موسسه‌ای غیردولتی و تحت مدیریت آمریکا بود. اما مراکز توزیع آن فشرده بود، ساعت‌های فعالیت‌های محدودی داشت و فاقد امنیت غذایی بود. پیمان‌کاران خصوصی قرار بود به روند توزیع کمک‌ها نظم بدهند، اما سردرگم و درمانده نتوانستند از عهده این کار بربیایند. حفظ نظم در میانه هجوم ناگزیر مردم برای دریافت غذا بر عهده ارتش رژیم صهیونیستی قرار گرفت، ارتشی که برای کنترل جمعیت آموزش ندیده است. نتیجه آن فجایعی شد که قابل پیش‌بینی بود.
در ادامه این مطلب مطرح شد: کمیته بین‌المللی صلیب سرخ که بیمارستانی صحرایی در رفح را اداره می‌کند، شاهد کشتار و زخمی شدن فلسطینی‌هایی بود که به ورودی‌های این مرکز می‌رسیدند. این گروه در بیانیه‌ای در ۱۳ ژوئیه اعلام کرد که از زمان تاسیس مراکز جدید توزیغ غذا از ۲۷ مه، این بیمارستان بیش از ۳ هزار و ۴۰۰ مجروح را درمان کرده بر اثر شلیک تسلیحات زخمی شده بودند و مرگ بیش از ۲۵۰ نفر را نیز ثبت کرده است. این تعداد از آن زمان افزایش داشته است.
واشنگتن پست نوشت: کمیته بین‌المللی صلیب سرخ همچنین گفت‌وگویی با «ریکا هِیز» یک فیزیوتراپیست ایرلندی را منتشر کرده که در اواخر ژوئن دوره ۶ هفته‌ای داوطلبانه خود را در این بیمارستان به پایان رساند. او می‌گوید، «مجبور شدم لباس‌های فرمم را عوض کنم، چون خیس از خون شده بود. هرگز فکر نمی‌کردم چنین کاری انجام دهم، مخصوصا به عنوان یک فیزیوتراپیست. وضعیت بی‌وقفه پابرجا بود. هولناک بود. روزی پس از روزی دیگر و موج پشت موج ادامه داشت.»
در ادامه این یادداشت با نادیده گرفتن نسل‌کشی رژیم صهیونیستی با ابزار «گرسنگی دادن» به جمعیت غزه و برنامه‌ریزی طرحی از سوی این رژیم برای کوچاندن اجباری جمعیت غزه به زمین‌های بایر جنوب و مشروط کردن عبور و مرور فلسطینی‌ها به مجوز نظامیان صهیونیستی، مطرح شد: مرگ‌های آخر هفته ناکارآمد بودن نظام توزیع کمک‌های بشردوستانه را آشکار کرد. خواه از طریق یک بنیاد تحت حمایت اسرائیل بوده باشد یا سازمان ملل. در غزه زندگی برای همه فلاکت‌بار و پر از هرج‌ومرج شده است.
این یادداشت با ادعایی علیه جنبش حماس مطرح می‌کند: اسرائیل باید دو سال پیش، زمانی که قدرت حماس در هم شکسته شد، برنامه‌ریزی برای بازگرداندن نظم به زندگی در غزه را آغاز می‌کرد.
«یوآو گالانت» وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی یک برنامه گذار پیشنهاد داد، اما از سوی «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل و ائتلاف راست‌گرای افراطی او رد شد و در نهایت، گالانت نیز برکنار شد. «رونن بار» رئیس سرویس امنیتی اسرائیل نیز تلاش کرد برنامه‌ای برای حاکمیت بدون حماس ارائه کند، اما او نیز اخراج شد.
تکاندهندهترین روایت‌های هرج‌ومرج فعلی در غزه روایت آن دسته از سربازان ارتش رژیم صهیونیستی است که روزنامه «هاآرتص» برای مقاله‌ای تحقیقی که در ۲۷ ژوئن منتشر شد، با آنها گفت‌و‌گو کرده است. خواندن توصیف آنها از شرایط مراکز توزیع غذا که تحت کنترل بنیاد بشردوستانه غزه قرار داشته‌اند، دردناک است. آنها تشریح کرده‌اند که چطور شلیک گلوله، ابزار کنترل انبوه جمعیتی شده بود که برای دریافت غذا تجمع کرده بودند.
یکی از سربازان روایت کرده است که «یک میدان کشتار است. جایی که من مستقر بودم، هر روز، از هر پنج نفر، یک نفر کشته می‌شد. با آنها مانند یک نیروی متخاصم رفتار می‌شود، هیچ تدبیری برای کنترل جمعیت، مثلا هیچ گاز اشک‌آوری وجود ندارد؛ فقط استفاده از تیر جنگی با هر چیزی.»
واشنگتن‌پست نوشت: بخشی از مشکل این است که نظامیان اسرائیل یک ارتش هستند، نه نیروی پلیس.
یک افسر اسرائیلی که در بخش امنیتی یک مرکز توزیع غذا حضور داشت، توضیح داد: «یک تیپ رزمی ابزار لازم برای مدیریت جمعیت غیرنظامی در یک منطقه جنگی را ندارد. شلیک خمپاره برای دور نگه داشتن مرم گرسنه نه حرفه‌ای است و نه انسانی. می‌دانم که در میان آنها عناصر حماس نیز وجود دارد، اما افرادی هم هستند که فقط می‌خواهند کمک دریافت کنند.»
یک سرباز ذخیره که در بخش نظارت بر غزه حضور داشت، به هاآرتص گفت: «می‌دانی که این کار درست نیست. احساس می‌کنی که این درست نیست که فرماندهان در اینجا خودشان اعمال قانون را به دست گرفته‌اند، اما غزه جهانی موازی است.»
