آیت‌الله جوادی آملی: گسترش ظلم، ستم و گرفتن رشوه، سبب نزول بلا و بازداشتن باران می‌شود
جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله جوادی آملی، صبح روز چهارشنبه در مسجد اعظم قم با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.
آیت‌الله جوادی آملی در این جلسه با اشاره به رحمانیّت فراگیر ذات اقدس اظهار کرد: کار‌های خداوند سراسر رحمت و برکت است و هیچ امری از او صادر نمی‌شود مگر آنکه مایه‌ی رحمت و خیر باشد، تأخیر در بارش باران نیز از جلوه‌های امتحان الهی و رحمت است. دستور به برپایی نماز استسقاء نیز خود نشانه‌ی دیگری از رحمت خداوند است، زیرا نظام عالم بر مدار رحمت او می‌چرخد.
به گزارش خبرگزاری اسراء، وی افزود: آنچه در فرهنگ دینی آمده و مستحب است نماز استسقاء است نه استمطار! این نماز استسقاء یعنی طلب آب، تنها برای طلب باران نیست، بلکه برای فراوانی آب در چاه‌ها، چشمه‌ها و منابع زمین است؛ یعنی هدف، آب‌رسانی و زنده شدن طبیعت به برکت دعا و بندگی است. این نماز مستحب مؤکد است و می‌توان آن را به صورت فرادا یا جماعت، همانند نماز‌های عید قربان و عید فطر اقامه کرد.
وی با بیان آداب این عمل عبادی تصریح کرد: شایسته است مؤمنان پیش از برپایی نماز استسقاء دو روز روزه بگیرند و در روز سوم که روز نماز است، در حال روزه این عبادت را انجام دهند. هرچند روزه گرفتن شرط صحت نیست، اما شرط کمال این عمل عبادی است. خدای سبحان بنده‌ی خاضع و مطیع را دوست دارد و عبادت از سر نیاز و بندگی، محبوب اوست.
آیت‌الله جوادی آملی به روایتی از امام صادق علیه‌السلام اشاره و بیان کرد: در روایت آمده است که گسترش برخی گناهان همچون ظلم در دستگاه قضا و ستم در نظام اقتصادی و گرفتن زیر میزی و رومیزی، سبب نزول بلا و بازداشتن رحمت الهی می‌شود. زمین و آسمان آگاهند و فردا در قیامت شهادت می‌دهند؛ زیرا عالم هستی نسبت به کردار انسان‌ها بی‌تفاوت نیست.
او ادامه داد: راه اصلاح، توبه و بازگشت به خداست، اما توبه در حق‌الناس تنها با استغفار زبانی کافی نیست، بلکه باید حق مردم ادا شود.
وی در پایان با قرائت دعای نوزدهم صحیفه سجادیه، به دعا برای نزول رحمت الهی پرداخته و تأکید کرد: ایران سرزمین حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علی‌ها و امام حسین علیه‌السلام است و خدای سبحان چنین سرزمینی را خالی و بی‌نصیب از رحمت نخواهد گذاشت. امید آن است که به برکت اهل‌بیت علیهم‌السلام، این کشور و امت اسلامی از مشکلات و بلا‌های زمینی و آسمانی در امان بمانند.
