مدیران پرسپولیس پاسخی دارند؟ / چرا بهترین گزینه را نادیده می‌گیرند؟
پرسپولیس در تلاش است با جذب یک مدافع میانی باتجربه و میدان‌دیده، خط دفاعی خود را تقویت کند. این مدافع باید توانایی درک فوتبال فیزیکی و درگیر ایران را داشته باشد و در طول فصل به دیگر مدافعان تیم نیز کمک کند. طی هفته‌های اخیر، مدافعان میانی متعددی به وحید هاشمیان، سرمربی تیم، معرفی شده‌اند؛ اما او تاکنون بسیاری از گزینه‌ها را رد کرده و همچنان در حال آنالیز بازیکنان پیشنهادی است.
در حال حاضر، پرسپولیس علاوه بر کنعانی‌زادگان و پورعلی‌گنجی، سهیل صحرایی را نیز در اختیار دارد که از نظر توانایی‌های فنی، کمتر از محمدمهدی زارع نیست. با این حال، ترجیح هاشمیان جذب مدافعی است که تجربه بالاتری در فوتبال پرفشار ایران داشته باشد.
با توجه به اینکه پروژه انتقال زارع به پرسپولیس متوقف شد و مشخص گردید که مدیرعامل و مهدی تارتار از همان ابتدا قصدی برای جذب این بازیکن نداشتند، حالا هاشمیان باید به دنبال گزینه‌های دیگری باشد.
اما موضوعی که این روز‌ها ذهن گروهی از اهالی فوتبال را به خود مشغول کرده، یک سوال ساده است که باشگاه پرسپولیس تاکنون هیچ پاسخ منطقی برای آن نداشته است. در شرایطی که به دلیل ناامنی‌های منطقه، بازیکنان خوب اروپایی و آسیایی تمایلی به حضور در ایران ندارند، چرا باشگاه پرسپولیس باز هم سراغ گیورگی گولسیانی نرفته است؟ به هرحال پرسپولیس برای پر کردن جای خالی لیست خود با یک مدافع میانی کارکشته و امتحان‌پس‌داده به مشکل خورده است، اما همچنان گولسیانی را به لیست خود اضافه نمی‌کند. مدافعی که یکی از موفق‌ترین بازیکنان سه فصل گذشته این تیم بوده و از هیچ نظر (نه فنی و نه اخلاقی) مشکلی برای باشگاه ایجاد نکرده است.
به تمام اینها اضافه کنید که هر مدافع خارجی با هر کیفیت فنی و اخلاقی، در صورت حضور در پرسپولیس، برای شناخت مناسب از فضای فوتبال ایران، بازیکنان حریف و به‌ویژه خصوصیات فنی مهاجمان ایرانی و خارجی شاغل در ایران، حداقل به یک نیم‌فصل زمان نیاز دارد. در شرایطی که گیورگی گولسیانی با سابقه طولانی در فوتبال ایران، نه تنها هیچ مشکلی از این بابت ندارد، بلکه با سه سال حضور در پرسپولیس، به خوبی با شرایط تیمی و هواداری این تیم آشنا بوده و از هر نظر می‌تواند کمک‌حال هاشمیان باشد.
شاید اگر این سوال از مدیران پرسپولیس پرسیده شود که چرا سراغی از گولسیانی نمی‌گیرند، پاسخ مناسبی نداشته باشند و همه چیز را به تصمیم کارتال (سرمربی سابق) مرتبط بدانند. در واقع، کارتال اعتقاد داشت مشکلات زانو و سن این بازیکن برای تیم مشکل‌ساز می‌شود؛ اما در واقعیت، گولسیانی نه تنها هیچ‌وقت دوره مصدومیت طولانی را پشت سر نگذاشته، بلکه در سه فصل گذشته همواره در دسترس کادر فنی بوده و هیچ بازی بزرگی را به دلیل مصدومیت و محرومیت از دست نداده است.
در مجموع، نمی‌توان از این واقعیت گذشت که پروژه از دست دادن یک مدافع کم‌نقص، گلزن و البته محبوب بین هواداران و مقبول بین اهالی فوتبال، به بهانه انتخاب یک مدافع میانی جوان، کاملاً شکست خورده است. پرسپولیسی‌ها در این مقطع نمی‌توانند مدافع جوان خارجی را به لیست خود اضافه کنند و هر مدافعی که به این تیم بیاید، بی‌شک بیشتر از ۳۰ سال سن خواهد داشت. حال سوال این است که با این شرایط، آیا بهتر نیست پرسپولیسی‌ها باز هم سراغ گولسیانی رفته و او را بازگردانند؟ مدافعی که پس از حضورش در ساختمان باشگاه پرسپولیس برای دریافت مطالباتش، تأکید کرد اگر باشگاه او را بخواهد، بازخواهد گشت؛ اما مدیران باشگاه و هاشمیان در این مورد تعلل می‌کنند. این تعلل بی‌شک در آینده به نفع آنها نخواهد بود، چرا که در شرایط فعلی، نه مدافع میانی قابلی در فوتبال ایران بدون تیم باقی مانده و نه مدافع خارجی جوان و ملی‌پوشی به ایران می‌آید. از این رو، مشخص نیست چرا پرسپولیس به گولسیانی فکر نمی‌کند.
