در دو سوی جهان، دو دریاچه شور بزرگ یعنی دریاچه ارومیه در ایران و دریاچه بزرگ نمک در آمریکا با شرایط و سرنوشتی مشابه به پایان داستان خود رسیدهاند.
تصاویر ماهوارهای تازه نشان میدهد که سطح آب هر دو پهنه به پایینترین حد چند دههٔ اخیر رسیده است؛ در ارومیه، پهنه آب تنها کسری کوچک از مساحت پیشین را پوشانده و گستره وسیعی از بستر نمکی سفیدرنگ در معرض باد و آفتاب قرار گرفته است.
آنسوی اقیانوس، در یوتا، خشکسالی و برداشت بیرویه آب برای کشاورزی، دریاچه بزرگ نمک را به کوچکترین اندازهٔ ثبتشدهاش رسانده است. این دو دریاچه، با وجود فاصلهٔ هزاران کیلومتری، اکنون سرنوشت مشترکی دارند: کاهش شدید آب، افزایش شوری، و خطر تبدیلشدن به بیابانهای نمکی.