آفتابنیوز : آفتاب - سرویس بین الملل: اخیرا اخباری از سوی مقامات امریکایی درباره ارزش معادن زیر زمینی افغانستان منتشر شد که نشان می داد، افغانستان برای بازسازی خود می تواند با استفاده از این منابع و بدون کمک خارجی به وضعیت خوبی دست یابد.
ارزش مالی معادن این کشور از سوی امریکایی ها حدود یک هزار میلیارد دلار برآورد شده بود اما وزیر معادن افغانستان در یک کنفرانس مطبوعاتی، ارزش آن ها را سه برابر تخمین امریکایی ها خواند.
فارغ از ارزش واقعی معادن و این که تخمین امریکایی ها و یا افغان ها کدامیک به واقعیت نزدیک تر است، خود نفس وجود این معادن و تبلیغاتی که روی آن صورت گرفت، برای آینده افغانستان امری بسیار حیاتی است. موضوعی که می تواند توجه سرمایه گذاران زیادی و در نتیجه بازیگران جدیدی را به افغانستان جلب کند. سرمایه گذارانی که می توانند با حمایت دولت هایشان سهم بیشتری در این راه به دست آورند. به طور مثال بر اساس اخبار منتشره، به نظر می رسد که بریتانیایی ها از اولین گروه هایی هستند که برای استخراج معادن افغانستان در ولایات کمتر دچار بحران این کشور پیش قدم شوند.
اما مهم ترین چالش در سر راه این درآمد مهم برای افغانستان، عدم امنیت در این کشور است. در کشوری که دولت تقریبا در بسیاری از مناطق آن به اندازه کافی صاحب اختیار و نفوذ نیست، به راحتی نمی توان یک زندگی عادی نمود چه برسد به این که بتوان یک فعالیت افتصادی مهم انجام داد.
در عین حال برخی از تحلیلگران بر این اعتقادند که معادن افغانستان و ارزش آن ها، نه تنها از بعد اقتصادی، بلکه از بعد سیاسی و امنیتی نیز برای افغانستان یک موهبت هستند. این موهبت زمانی واقعا یک موهبت است که به طور دقیق و مطالعه شده و بر اساس نیازهای امنیتی و سیاسی افغانستان و بازیگران منطقه ای و جهانی مدیریت شود و سهم هر یک در وزن و اندازه درست خود داده شود وگرنه چنین موهبتی می تواند به متغیر دیگری در عرصه رقابت های اقتصادی کشورهای مختلف ذینفع تبدیل گردد و در عرصه سیاسی و امنیتی نمودی بسیار مخرب داشته باشد؛ همان کاری که پاکستان با افغانستان انجام داد و می دهد.
در چنین شرایطی به نظر می رسد حضور فعال شرکت های ایرانی در کنار حمایت دولت (به شرطی که شرایط فعلی جهانی و محدودیت ها اجازه چنین کاری را دهد) می تواند از هم اکنون فرصت های زیادی را برای بازی های آتی ما در افغانستان به همراه داشته باشد و گرنه باز هم باید شاهد از بین رفتن فرصت های مختلف در این عرصه نیز باشیم و جای خود را به شرکت هایی از کشورهایی که نیروهای ائتلاف را تشکیل می دهند (به ویژه بریتانیا و ایالات متحده) باشیم.
به هر حال افغانستان چه بخواهد و چه نخواهد باید در آینده نزدیک با بحران واگذاری و سرمایه گذاری در این معادن - نه از بعد اقتصادی بلکه سیاسی و بین المللی - روبرو گردد و از آن عبور نماید.