فراستی: بازی گوهر خیراندیش را خیلی دوست دارم

 دو روز دیرتر جدیدترین ساخته اصغر نعیمی است که از مدتی پیش اکرانش را شروع کرده است. این فیلم با بازی فرهاد آئیش، پردیس احمدیه و سینا مهراد داستان زوج جوانی است که برای رسیدن به ارث پدر باید بچه داشته باشند. این فیلم توسط مسعود فراستی و سعید قطبی زاده در برنامه کات نقد شد.

مسعود فراستی، با فیلمنامه محکم‌تر می‌توانست فیلم بهتری باشد

فیلم قبلی اصغر نعیمی فیلم خوبی نبود. ولی دو روز دیرتر فیلمی است که می‌توان آن را دید. از جنس کمدی‌هایی که من به شدت بدم می‌آید نیست. یک داستان یک خطی دارد. مسئله ازدواج و بچه دار شدن. چون پدربزرگ گفته اگر نوه دار شوند ارث و دفترچه حساب بانکی به نوه تعلق می‌گیرد.

قصه کمی نحیف است. باید کمی بیشتر چکش می‌خورد. دو بازیگر اصلی دارد. سینا مهراد و پردیس احمدیه. پردیس احمدیه قابل تحمل است ولی سینا مهراد خیلی عقب رفته است. نقش هم کم جان نوشته شده و بازیگر هم کاری نمی‌تواند بکند. بازی خیلی تیپیکال است. ولی معلوم است که فیلمساز می‌خواهد کمدی بسازد و این من را خوشحال می‌کند. آئیش بلد است کمدی بازی کند. مثل فیلم مکس که من خیلی آن را دوست دارم. این جا البته به آن خوبی نیست.

شوخی‌های جنسی فیلم زیاد است. می‌توانست جمع‌وجورتر باشد. قصه‌ای است که هر جای دنیا می‌تواند اتفاق بیفتد. با فیلمنامه محکم‌تر می‌توانست فیلم بهتری باشد. الان هم اذیت کننده نیست. امیدوارم نعیمی در همین مسیر حرکت کند. یک سینمای جمع‌وجور و کوچک و قصه خوب.

بازی گوهر خیراندیش که من خیلی بازی‌اش را دوست دارم، اینجا خیلی تیپیکال است ... گوهر خیراندیش یک کمدین جدی درجه یک است. اما اینجا جای بازی ندارد.

به طور کلی فرهاد آئیش در نقش‌های مکمل خیلی خوب است. اصولا زوج فرهاد آئیش و گوهر خیراندیش بازیگران اصیلی هستند. بازیگرانی هستند که بازیگری را بلدند. فارغ از این که کجا هستند و با چه کارگردانی کار می‌کنند، همیشه یک استانداردی برای خودشان دارند.

مدل فیلمسازی اصغر نعیمی، چه خوب چه بد، مدل چریکی است. در بخش خصوصی کار کرده است. در بخش خصوصی باید حساب سود و زیان را داشته باشید. یا فیلمی که می‌سازید توجیه اقتصادی داشته باشد. به نظرم دو روز دیرتر فیلم قابل دفاعی است. اما بعضی از فیلم‌های نعیمی که جالب نبود، باز هم فیلمسازی به هر قیمتی نبود. فیلم‌هایی بودند که اگر ضرر هم می‌کردند، در حد بودجه خودشان ضرر می‌کردند.

در فیلم یک پلات اصلی داریم که در باره بچه‌دار شدن یا نشدن این زوج است و قصه پدر. این قصه خوب است. ولی کاش قصه‌های فرعی بیشتری داشت و در عرض گسترش پیدا می‌کرد. انقدر ما تشنه ادامه قصه اصلی نبودیم و درگیر خرده داستان‌های فرعی هم می‌شدیم. ولی به هر حال فیلم سالمی است. کمدی است که سعی می‌کند سطحی نباشد.

سینا مهراد و پردیس احمدیه هر دو بازیگران بااستعداد و خوش چهره‌ای‌اند. سینمای ایران در حال حاضر بیشتر از هر زمانی احتیاج به تغییر نسل دارد. یک سری بازیگر هستند که خودشان را تثبیت می‌کنند و این مایه خوشحالی است. به خاطر این که فیلم بودجه چندانی نداشته است، تهیه‌کننده می‌تواند ریسک کند و کارگردان هم انتخابش آزادانه‌تری داشته باشد و بازیگرانی را دعوت کند که بااستعدادند، اما اسمشان بین آن ۵ نفر همیشگی نیست. فیلم‌هایی هستند که بازیگر ۵۵ ساله همچنان درگیر ازدواج است یا یک خانم ۵۰ ساله پدرش می‌گوید شب بیرون نماند. از یک جایی به بعد دیگر مضحک می‌شود. اصرار داریم بازیگران سالخورده را در نقش‌های جوان ببینیم. چون تماشاگر خوشش می‌آید. البته این را هم نمی‌دانم که تماشاگر کجا گفته از این بازیگران خوشش می‌آید. باید فیلمسازانی را که بازیگرانی را انتخاب می‌کنند که استعداد و توانایی دارند، تشویق کنیم.