گوته 261ساله می شود
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: یوهان ولفگانگ فون گوته كه به «حافظ» دلبستگی زیادی داشت، 261 سال پیش در 28 اوت 1749 در فرانكفورت چشم به جهان گشود.
گوته یكی از شخصیت‌های مطرح ادبیات آلمان و جنبش «ویمار كلاسیسیسم» در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم بود.
یوهان ولفگانگ در کنار پدرش و معلم خصوصی‌اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
او بین سالهای 1765-1768 در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستین فورشتگوت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال 1768، گوته به زادگاه‌اش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.
گوته پس از اینکه تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال 1775 به وایمار رفت و در آنجا بین سالهای 1776-1786 (یعنی حدود 10 سال) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال 1788 به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او خود را از جمله با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
آثار او در حوزه‌های متعددی چون: ادبیات، شعر، نمایش‌نامه، علوم، نقاشی، نظریه‌پردازی و انسان‌شناسی برجسته هستند. شاهكار او كه به‌عنوان یكی از بهترین‌های ادبیات جهان محسوب می‌شود، شعر دراماتیك «فاوست» است. از دیگر آثار برجسته‌ی او از رمان نامه‌وار «غصه‌های ورتر جوان» یا رمان نیمه شرح حال «خویشاوند اختیاری» می‌توان نام برد.
تأثیر گوته در سرتاسر اروپا گسترش یافته بود و آثارش در قرن بعد از او، منبع اولیه‌ی اطلاعات در زمینه‌های موسیقی، شعر، نمایش‌نامه و فلسفه بوده‌اند. از او به عنوان مبتكر مفهوم ادبیات جهانی نام می‌برند، كه در ادبیات‌های انگلیس، فرانسه، ایتالیا، یونان كلاسیك و ایران علاقه‌مندان زیادی داشت.
تأثیری كه گوته در فلسفه‌ی آلمان داشت، قابل سنجش نیست؛ به خصوص تأثیری كه بر نسل كسانی چون: «هگل» و «شلینگ» داشت. او در زمینه‌ی علمی نیز بسیار فعالیت داشت و «داروین» را از خود متأثر كرده بود.
گوته از همان كودكی تحت آموزش پدر و معلمان خصوصی‌اش، به فراگیری درس در همه‌ی زمینه‌ها، به ویژه زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی و انگلیسی پرداخت. گرچه علاقه‌ی فراوانش او را به سمت نقاشی برد؛ اما خیلی زود به ادبیات گرایش پیدا كرد و به آثار "هومر" و "فردریش گوتلیب كلوپشتوك" علاقه‌مند شد.
گوته بین سالهای 1765 تا 1768 به تحصیل در رشته‌ی حقوق در لایپزیك پرداخت؛ اما بیشتر در كلاس‌های شعر «كریستیان فورشتگوت گلرت» شركت می‌كرد. در سال 1770، اولین مجموعه‌ی شعرش را با نام «Annette» به صورت بی‌نام منتشر كرد.
مهم‌ترین اثر گوته قبل از آن‌كه در سال 1806 به «ویمر» برود، تراژدی «گوتس فون برلیشینگن» در سال 1773 بود، كه اولین كاری بود كه برای او شهرت به ارمغان آورد.
آثار شعری گوته نیز به‌عنوان یک الگو برای جنبش شعر آلمان به‌نام «برون‌گرا» استفاده می‌شدند و سروده‌های وی، الهام‌بخش موسیقی‌دانان بزرگی چون «موزارت» و «بتهوون» شدند.
پس از مرگ همسر گوته کریستیان در سال 1816 ، خود او نیز پس از 16 سال بر اثر عفونت ریوی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. گفته می‌شود آخرین گفته شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر (آلمانی: Mehr Licht) بود.
او الهام‌بخش افرادی چون: گونتر گراس، شوپنهاور، هگل، نیچه، كاسیرر، ویتگنشتاین و چارلز داروین بود.
گوته یكی از شخصیت‌های مطرح ادبیات آلمان و جنبش «ویمار كلاسیسیسم» در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم بود.
یوهان ولفگانگ در کنار پدرش و معلم خصوصی‌اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
او بین سالهای 1765-1768 در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستین فورشتگوت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال 1768، گوته به زادگاه‌اش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.
گوته پس از اینکه تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال 1775 به وایمار رفت و در آنجا بین سالهای 1776-1786 (یعنی حدود 10 سال) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال 1788 به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او خود را از جمله با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
آثار او در حوزه‌های متعددی چون: ادبیات، شعر، نمایش‌نامه، علوم، نقاشی، نظریه‌پردازی و انسان‌شناسی برجسته هستند. شاهكار او كه به‌عنوان یكی از بهترین‌های ادبیات جهان محسوب می‌شود، شعر دراماتیك «فاوست» است. از دیگر آثار برجسته‌ی او از رمان نامه‌وار «غصه‌های ورتر جوان» یا رمان نیمه شرح حال «خویشاوند اختیاری» می‌توان نام برد.
تأثیر گوته در سرتاسر اروپا گسترش یافته بود و آثارش در قرن بعد از او، منبع اولیه‌ی اطلاعات در زمینه‌های موسیقی، شعر، نمایش‌نامه و فلسفه بوده‌اند. از او به عنوان مبتكر مفهوم ادبیات جهانی نام می‌برند، كه در ادبیات‌های انگلیس، فرانسه، ایتالیا، یونان كلاسیك و ایران علاقه‌مندان زیادی داشت.
تأثیری كه گوته در فلسفه‌ی آلمان داشت، قابل سنجش نیست؛ به خصوص تأثیری كه بر نسل كسانی چون: «هگل» و «شلینگ» داشت. او در زمینه‌ی علمی نیز بسیار فعالیت داشت و «داروین» را از خود متأثر كرده بود.
گوته از همان كودكی تحت آموزش پدر و معلمان خصوصی‌اش، به فراگیری درس در همه‌ی زمینه‌ها، به ویژه زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی و انگلیسی پرداخت. گرچه علاقه‌ی فراوانش او را به سمت نقاشی برد؛ اما خیلی زود به ادبیات گرایش پیدا كرد و به آثار "هومر" و "فردریش گوتلیب كلوپشتوك" علاقه‌مند شد.
گوته بین سالهای 1765 تا 1768 به تحصیل در رشته‌ی حقوق در لایپزیك پرداخت؛ اما بیشتر در كلاس‌های شعر «كریستیان فورشتگوت گلرت» شركت می‌كرد. در سال 1770، اولین مجموعه‌ی شعرش را با نام «Annette» به صورت بی‌نام منتشر كرد.
مهم‌ترین اثر گوته قبل از آن‌كه در سال 1806 به «ویمر» برود، تراژدی «گوتس فون برلیشینگن» در سال 1773 بود، كه اولین كاری بود كه برای او شهرت به ارمغان آورد.
آثار شعری گوته نیز به‌عنوان یک الگو برای جنبش شعر آلمان به‌نام «برون‌گرا» استفاده می‌شدند و سروده‌های وی، الهام‌بخش موسیقی‌دانان بزرگی چون «موزارت» و «بتهوون» شدند.
پس از مرگ همسر گوته کریستیان در سال 1816 ، خود او نیز پس از 16 سال بر اثر عفونت ریوی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. گفته می‌شود آخرین گفته شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر (آلمانی: Mehr Licht) بود.
او الهام‌بخش افرادی چون: گونتر گراس، شوپنهاور، هگل، نیچه، كاسیرر، ویتگنشتاین و چارلز داروین بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید