آفتابنیوز : آفتاب: یک مطالعه تازه حاکی است که دایناسورها 65 میلیون سال قبل در اثر برخورد حداقل دو سنگ آسمانی به زمین، به جای برخورد فقط یک سنگ، منقرض شدند.
دانشمندان در گذشته محل برخورد یک سنگ عظیم آسمانی در خلیج مکزیک را شناسایی کردهاند و میگویند آن برخورد سرنوشت محتوم دایناسورها را رقم زده است.
به گزارش بیبیسی، اکنون شواهد تازهای از یک برخورد دیگر، این یکی در اوکراین، کشف شده است.
به این ترتیب این احتمال مطرح میشود که زمین ممکن است هدف اصابت یک رشته شهاب سنگ بزرگ قرار گرفته باشد.
نتایج مطالعه تازه توسط تیمی به سرپرستی پروفسور دیوید جولی از دانشگاه آبردین در نشریه "ژئولوژی" منتشر شده است.
طرح این نظریه برای اولین بار در سال 1980 که دایناسورها در اثر پیامدهای ناشی از برخورد یک شهاب سنگ نابود شدهاند، بسیار بحثانگیز بود.
بعدها کشف گودال موسوم به "چیکسولوب" در خلیج مکزیک به عنوان "شاهد قطعی" درست بودن آن نظریه مورد ستایش قرار گرفت.
اکنون براساس مطالعه تازه، کشف یک گودال دیگر در اوکراین حاکی است که دایناسورها در اثر فاجعهای دوگانه نابود شدهاند.
خبر کشف گودال "بولتیش" در اوکراین ابتدا در سال 2002 منتشر شد. با این حال تاکنون معلوم نبود که اهمیت این کشف در ارتباط با انقراض دایناسورها چیست.
در مطالعه جاری، دانشمندان "گرده و هاگ" فسیل گیاهان را در لایههای گلی که در گودال وجود داشت بررسی کردند. آنها دریافتند که بلافاصله پس از برخورد، سرخسها محل اصابت شهاب سنگ را پوشاندند.
سرخس گیاهی است که توانایی فوقالعادهای برای رشد و نمو پس از وقوع فاجعه در یک محیط دارد. وجود لایههایی از هاگ سرخس در زمین "نشانگر" خوبی از برخورد شهاب سنگها است.
با این حال، کشف غیرمنتظرهای در انتظار دانشمندان بود.
آنها "هاگ سرخس" را همچنین در لایه دیگری، یک متر بالاتر از اولی پیدا کردند. این نشانه برخورد یک شهاب سنگ دیگر در دورهای اخیرتر است.
کشف لایه دوم نشان میدهد که برخوردهای بولتیش و چیکسولوب به طور همزمان اتفاق نیافتاد، بلکه شهاب سنگها به فاصله چند هزار سال از یکدیگر به زمین برخورد کردند که همان فاصله زمانی میان فسیلهای دو "هاگ سرخس" است.
پروفسور سایمون کلی از دانشگاه "آزاد" که از نویسندگان این مقاله است گفت: "کاملا ممکن است که در آینده شواهد برخوردهای دیگری را پیدا کنیم."
محققان اکنون فکر میکنند که دایناسورها به جای آنکه در اثر فقط یک برخورد نابود شده باشند، در اثر برخورد یک رشته شهابسنگها در طول چند هزار سال منقرض شدهاند.
به سختی میتوان حدس زد که چه چیزی باعث آن شهاب باران شد.
پرفسور مونیکا گریدی، کارشناس شهابسنگ در دانشگاه "آزاد" که در این مطالعه شرکت نداشته است گفت: "یک احتمال آن است که این بارندگی، ناشی از برخورد سنگهایی در نزدیکی زمین به یکدیگر بوده باشد."
به این معنی که تکه سنگهای ناشی از این برخورد بعدا به زمین افتاده است.
ناسا اخیرا برنامهای موسوم به "حفاظت فضایی" را راهاندازی کرد. هدف این برنامه زیر نظر داشتن اجرامی که به زمین نزدیک میشوند است تا شاید بتوان راهی برای جلوگیری از برخورد آنها به زمین پیدا کرد.