محمدرضا سبزعلی‌پور، ریاست مرکز تجارت جهانی ایران:
به دلیل صدور دستورات شل کن و سفت کن، تجارت خارجی ایران هیچگاه سامان نمی‌گیرد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: به دلیل نبود قوانین مدون و صدور دستورات شل کن سفت کن، اقتصاد و تجارت خارجی ایران هیچگاه شکوفا و سروسامان نخواهد گرفت.
محمدرضا سبزعلی‌پور، ریاست مرکز تجارت جهانی ایران گفت: زمانی‌که می‌خواهم یک موضوع انتقادی را مطرح کنم و راجع به مشکلات موجود در کشورصحبت کنم خودم بیش از همه ناراحت و دردمند می‌شوم و اگر چشمانم را بسته و از کنار مشکلاتی که خود منشاء آنها هستیم بگذرم بیش از پیش ناراحت و از خود متنفر می‌شوم پس امیدوارم همه دوستان و عزیزانی که مورد حمله زبان انتقادی بنده قرار می‌گیرند مرا عفو کنند.
علیپور اظهار داشت: اوایل انقلاب یعنی سال 58 به یاد دارم که برخی از اساتید دبیرستان در سر کلاس درس به شاگردان می‌گفتند که اقتصاد ایران در زمان طاغوت هیچگاه رشد نکرده و کشوری عمدتاً وارداتی و مصرف کننده و صنایعی در حد مونتاژ قطعات برای ما به ارمغان گذارده‌اند که اقتصاد ایران پس از پیروزی انقلاب از زیر سلطه استکبار جهانی خارج و شکوفا خواهد شد و همین موضوع مردم ما را نیز خوشحال کرده و به منظور تحقق این مهم از هیچ کوششی فرو گذار نبودند.
وی با اشاره به آغاز جنگ تحمیلی می‌افزاید: یکسال و اندی پس از پیروزی انقلاب، کشور و مردم به طور ناخواسته درگیر جنگی طولانی و ویرانگر شدند که همین موضوع تا اوایل سال 68 اقتصاد کشور را در حالت کما فرو برده بود اما پس از این تاریخ رفته رفته فعالیت‌های عمرانی، سازندگی و اقتصادی آغاز شد و به نظر می‌رسید که ظرف چند سال آینده تمامی خلاء‌های گذشته پرشده و اقتصاد ایران در عرصه جهانی حرفی برای گفتن خواهد داشت، اما بیش از بیست سال از آن تاریخ می‌گذرد و متأسفانه اقتصاد ما هنوز پله‌های اول ترقی را طی می‌کند و هیچ زمان و برنامه مدونی برای رشد و شکوفائی آن ترسیم نشده است. این در حالی‌ست که کشور چین کمونیست با آن وضعیت بسته و عقب ماندگی سیاسی و اقتصادی بعد از سال 68 رو به آزادسازی اقتصاد آوارده و چند سالی‌ست که نبض اقتصادی جهان را در دست خود گرفته است.
وی می‌افزاید: در کشور ما هیچ فعال اقتصادی نمی‌تواند برنامه بلند مدتی را در خصوص فعالیت‌های تولیدی، تجاری و سرمایه‌گذاری خود داشته باشد و به قول معروف اصلاً نمی‌داند که آیا فردا صبح همین روند و قوانین امروز حاکم خواهد بود یا این‌که همه پنبه‌ها رشته خواهد شد و نوعی بلاتکلیفی بر ایشان حاکم شده است. درحال حاضر بیش از سی‌سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد و گردن طاغوت و طاغوتیان نیز شکسته شده است پس چرا باز هم دچار مشکلات اقتصادی بوده و دست فعالان اقتصادی را برای فعالیت تجاری و صنعتی باز نمی‌گذاریم. اینک که سال 89 را پشت سر می‌گذاریم ملاحظه بفرمائید که چه کسی و یا وزارتخانه وسازمانی متولی سر و سامان دادن اقتصاد ایران است؟ باور بفرمائید که خود دولت هم نمی‌داند که چه دستگاهی متولی اقتصاد ایران است. وزارتخانه‌های اقتصاد، بازرگانی، بهداشت، تعاون، صنایع، ارشاد، کشاورزی، نفت و..... همگی خود را دخیل و سرپرست شکوفائی اقتصاد ایران می‌دانند و هر روز قوانین نانوشته‌ای را بدون هماهنگی هم آماده و به خورد فعالان اقتصادی می‌دهند که همین امر موجب شده تا چرخ‌های اقتصاد ایران یکی رو به جلو، دیگری برعکس چرخیده و چرخ‌های دیگر نیز ثابت بمانند.
علیپور ضمن اشاره به نبود قوانین مدون و بلند مدت می‌گوید: متأسفانه نمایندگان محترم مجلس نیز از این وضعیت خسته شده و به تصویب قوانین مقطعی و روزمره اکتفاء می‌کنند که همین امر، فعالیت‌های اقتصادی را سخت‌تر و پیچیده‌تر کرده است.
به‌طور مثال سال‌ها پیش ورود خودرو به کشور آزاد بود که به یکباره و به منظور حمایت از تولیدات داخلی واردات خودرو چند سالی ممنوع شد. اما دوباره و با اعمال تعرفه 100درصدی واردات خودرو آن‌هم به بهانه تشویق خودروسازان داخلی به ارتقاء سطح کیفی تولیدات و رقابت با نوع خارجی آزاد شد و بعدها تعرفه واردات 90درصد شد اما کمتر از یکسال پیش وقتی‌که نمایندگان محترم مجلس تعرفه ورود خودرو را 70درصد مصوب کرند با آنچنان اعتراضی از طرف مثلاً خودروسازان روبرو شدند که سریعاً مصوبه خود را تغیر داده و مجدداً تعرفه را به 90درصد باز گرداندند و هم‌اکنون نیز زمزمه‌هایی از جلوگیری مجدد ورود خودرو به گوش می‌رسد.
از خودرو که بگذریم به کالاهای دیگری همچون برنج، شکر، گوشت و مرغ و صدها قلم دیگر کالا برمی‌خوریم که به چنین سرنوشتی دچار شده‌اند. شما ببینید در بحث برنج چند سازمان و وزارتخانه ورود پیدا کرده و یک‌روز ورود آن‌را ممنوع و روز دیگر آزاد کردند و دست آخر هنوز هیچکس متوجه نشده که بالاخره چه تصمیمی گرفته شده که لازم الاجراست.
واردکنندگان قدیمی به یاد دارند که سال‌ها پیش جهت ورود کالا، علی‌الخصوص کالاهای صنعتی همه واردکنندگان باید پروفرماهای خود را به تأیید مراکز تهیه و توزیع کالا رسانیده و گواهی عدم ساخت را از وزارتخانه‌های صنایع و صنایع سنگین دریافت می‌کردند که خوشبختانه سال‌ها پیش این سیکل و روند در واردات منسوخ شد و از آن تاریخ به بعد کارها بهتر و روان‌تر از گذشته انجام می‌شد، حال در سال 1389آقایان مجدداً دنده عقب زده و اخذ گواهی عدم ساخت را برای واردات برخی ازکالاها الزامی کرده‌اند و یا به یکباره ورود صدها قلم کالا را ممنوع اعلام کرده‌اند. بالاخره شما بنده را کمک کرده و بفرمائید که واردکننده و یا فعال اقتصادی چه کار باید بکند و اگر مغز فعالان اقتصادی ایران را به کامپیوتر تشبیه کنیم باور بفرمائید که تا به امروز همگی هنک کرده و دیگر به کار نبودند که باز هم احسنت و مرحبا به فعالان اقتصادی ایران که هنوز پا بر جا ایستاده‌اند.
وی اظهار می‌دارد: هنگام صدور دستورات پی‌درپی و تجویز نسخه‌های متنوع برای اقتصاد ایران، مسئولین تمامی وزارتخانه‌های فوق الذکر و همچنین دستگاه‌های استاندارد، بانک مرکزی، گمرک، نیروهای نظامی و انتظامی و.... غیره حضور داشته و با هم رقابت می‌کنند اما زمانی‌که مشکلات رو می‌شوند و تیغ برنده استیضاح به میان می‌آید اول از همه وزیر بازرگانی را سپر بلا کرده و در این مرحله همگان تأیید می‌کنند که متولی تجارت ایران در داخل و جهان خارج وزارت بازرگانی است اما وقتی‌که به اصل قضیه نگاه می‌کنیم دقیقاً در می‌یابیم که وزارت بازرگانی را که زمانی تمام ابزارهای لازمه حتی گمرک را در اختیار داشت خلع سلاح کرده و به قول معروف آن‌را شیر بی یال و دم کرده و از مسئولین آن توقع معجزه دارند. وزیری که مدتی است اسیر تصمیمات و برنامه‌های وزارتخانه‌های صنایع و کشاورزی شده و خود را سپر بلای مشکلات داخلی و خارجی آنان کرده است. وزیری که بی خبر از همه جا ناگهان متوجه می‌شود که یکی از مسئولین محترم بدون هماهنگی با وزارتخانه تحت مدیریتش از طریق رسانه‌های عمومی اعلام کرده که از فردا تجارت و واردات کالا از کشور انگلیس ممنوع است و پس از این‌که این خبر تمام معادلات را به هم می‌ریزد، کار ماله کشی وزارتخانه‌های بازرگانی و امورخارجه فرا می‌رسد تا خبر را تکذیب و همه چیز را به حالت اول باز گردانند. قضاوت کنید آیا با این وضعیت می‌توان فعالیت اقتصادی انجام داد و یا برنامه‌ریزی بلندمدت تدوین کرد؟
ریاست مرکـز تجارت جهانـی ایـران گفت: هدف از طرح این مسائل خرده گرفتن به مسئولین محترم و نادیده گرفتن برخی از کارهای مثبت نیست بلکه هدف اطلاع رسانی، انتقاد سالم در جهت اصلاح امور است زیرا به اعتقاد بنده اگر تحریم‌ها و مشکلات تحمیل شده از خارج ما را از پا در نیاورد مطمئناً عدم هماهنگی مسئولین و اختلافات آنها با هم کشور را دچار مشکل خواهد کرد و در کل به دلیل وجود مشکلات خود ساخته و نبود قوانین مدون و صدور دستورات شل کن سفت کن، اقتصاد و تجارت خارجی ایران هیچگاه شکوفا و سروسامان نخواهد گرفت و همین امر نه تنها موجب فرار سرمایه‌ها بسمت بازارهایی با کمترین بوروکراسی و موانع کاری خواهد شد بلکه باز و بسته کردن درهای وارداتی کشور و دستکاری روز به روز قوانین و تعرفه ها، اقتصاد ایران را از ورود به دهکده جهانی تجارت و پیوستن به سازمان تجارت جهانی دورتر خواهد کرد.
محمدرضا سبزعلی‌پور، ریاست مرکز تجارت جهانی ایران گفت: زمانی‌که می‌خواهم یک موضوع انتقادی را مطرح کنم و راجع به مشکلات موجود در کشورصحبت کنم خودم بیش از همه ناراحت و دردمند می‌شوم و اگر چشمانم را بسته و از کنار مشکلاتی که خود منشاء آنها هستیم بگذرم بیش از پیش ناراحت و از خود متنفر می‌شوم پس امیدوارم همه دوستان و عزیزانی که مورد حمله زبان انتقادی بنده قرار می‌گیرند مرا عفو کنند.
علیپور اظهار داشت: اوایل انقلاب یعنی سال 58 به یاد دارم که برخی از اساتید دبیرستان در سر کلاس درس به شاگردان می‌گفتند که اقتصاد ایران در زمان طاغوت هیچگاه رشد نکرده و کشوری عمدتاً وارداتی و مصرف کننده و صنایعی در حد مونتاژ قطعات برای ما به ارمغان گذارده‌اند که اقتصاد ایران پس از پیروزی انقلاب از زیر سلطه استکبار جهانی خارج و شکوفا خواهد شد و همین موضوع مردم ما را نیز خوشحال کرده و به منظور تحقق این مهم از هیچ کوششی فرو گذار نبودند.
وی با اشاره به آغاز جنگ تحمیلی می‌افزاید: یکسال و اندی پس از پیروزی انقلاب، کشور و مردم به طور ناخواسته درگیر جنگی طولانی و ویرانگر شدند که همین موضوع تا اوایل سال 68 اقتصاد کشور را در حالت کما فرو برده بود اما پس از این تاریخ رفته رفته فعالیت‌های عمرانی، سازندگی و اقتصادی آغاز شد و به نظر می‌رسید که ظرف چند سال آینده تمامی خلاء‌های گذشته پرشده و اقتصاد ایران در عرصه جهانی حرفی برای گفتن خواهد داشت، اما بیش از بیست سال از آن تاریخ می‌گذرد و متأسفانه اقتصاد ما هنوز پله‌های اول ترقی را طی می‌کند و هیچ زمان و برنامه مدونی برای رشد و شکوفائی آن ترسیم نشده است. این در حالی‌ست که کشور چین کمونیست با آن وضعیت بسته و عقب ماندگی سیاسی و اقتصادی بعد از سال 68 رو به آزادسازی اقتصاد آوارده و چند سالی‌ست که نبض اقتصادی جهان را در دست خود گرفته است.
وی می‌افزاید: در کشور ما هیچ فعال اقتصادی نمی‌تواند برنامه بلند مدتی را در خصوص فعالیت‌های تولیدی، تجاری و سرمایه‌گذاری خود داشته باشد و به قول معروف اصلاً نمی‌داند که آیا فردا صبح همین روند و قوانین امروز حاکم خواهد بود یا این‌که همه پنبه‌ها رشته خواهد شد و نوعی بلاتکلیفی بر ایشان حاکم شده است. درحال حاضر بیش از سی‌سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد و گردن طاغوت و طاغوتیان نیز شکسته شده است پس چرا باز هم دچار مشکلات اقتصادی بوده و دست فعالان اقتصادی را برای فعالیت تجاری و صنعتی باز نمی‌گذاریم. اینک که سال 89 را پشت سر می‌گذاریم ملاحظه بفرمائید که چه کسی و یا وزارتخانه وسازمانی متولی سر و سامان دادن اقتصاد ایران است؟ باور بفرمائید که خود دولت هم نمی‌داند که چه دستگاهی متولی اقتصاد ایران است. وزارتخانه‌های اقتصاد، بازرگانی، بهداشت، تعاون، صنایع، ارشاد، کشاورزی، نفت و..... همگی خود را دخیل و سرپرست شکوفائی اقتصاد ایران می‌دانند و هر روز قوانین نانوشته‌ای را بدون هماهنگی هم آماده و به خورد فعالان اقتصادی می‌دهند که همین امر موجب شده تا چرخ‌های اقتصاد ایران یکی رو به جلو، دیگری برعکس چرخیده و چرخ‌های دیگر نیز ثابت بمانند.
علیپور ضمن اشاره به نبود قوانین مدون و بلند مدت می‌گوید: متأسفانه نمایندگان محترم مجلس نیز از این وضعیت خسته شده و به تصویب قوانین مقطعی و روزمره اکتفاء می‌کنند که همین امر، فعالیت‌های اقتصادی را سخت‌تر و پیچیده‌تر کرده است.
به‌طور مثال سال‌ها پیش ورود خودرو به کشور آزاد بود که به یکباره و به منظور حمایت از تولیدات داخلی واردات خودرو چند سالی ممنوع شد. اما دوباره و با اعمال تعرفه 100درصدی واردات خودرو آن‌هم به بهانه تشویق خودروسازان داخلی به ارتقاء سطح کیفی تولیدات و رقابت با نوع خارجی آزاد شد و بعدها تعرفه واردات 90درصد شد اما کمتر از یکسال پیش وقتی‌که نمایندگان محترم مجلس تعرفه ورود خودرو را 70درصد مصوب کرند با آنچنان اعتراضی از طرف مثلاً خودروسازان روبرو شدند که سریعاً مصوبه خود را تغیر داده و مجدداً تعرفه را به 90درصد باز گرداندند و هم‌اکنون نیز زمزمه‌هایی از جلوگیری مجدد ورود خودرو به گوش می‌رسد.
از خودرو که بگذریم به کالاهای دیگری همچون برنج، شکر، گوشت و مرغ و صدها قلم دیگر کالا برمی‌خوریم که به چنین سرنوشتی دچار شده‌اند. شما ببینید در بحث برنج چند سازمان و وزارتخانه ورود پیدا کرده و یک‌روز ورود آن‌را ممنوع و روز دیگر آزاد کردند و دست آخر هنوز هیچکس متوجه نشده که بالاخره چه تصمیمی گرفته شده که لازم الاجراست.
واردکنندگان قدیمی به یاد دارند که سال‌ها پیش جهت ورود کالا، علی‌الخصوص کالاهای صنعتی همه واردکنندگان باید پروفرماهای خود را به تأیید مراکز تهیه و توزیع کالا رسانیده و گواهی عدم ساخت را از وزارتخانه‌های صنایع و صنایع سنگین دریافت می‌کردند که خوشبختانه سال‌ها پیش این سیکل و روند در واردات منسوخ شد و از آن تاریخ به بعد کارها بهتر و روان‌تر از گذشته انجام می‌شد، حال در سال 1389آقایان مجدداً دنده عقب زده و اخذ گواهی عدم ساخت را برای واردات برخی ازکالاها الزامی کرده‌اند و یا به یکباره ورود صدها قلم کالا را ممنوع اعلام کرده‌اند. بالاخره شما بنده را کمک کرده و بفرمائید که واردکننده و یا فعال اقتصادی چه کار باید بکند و اگر مغز فعالان اقتصادی ایران را به کامپیوتر تشبیه کنیم باور بفرمائید که تا به امروز همگی هنک کرده و دیگر به کار نبودند که باز هم احسنت و مرحبا به فعالان اقتصادی ایران که هنوز پا بر جا ایستاده‌اند.
وی اظهار می‌دارد: هنگام صدور دستورات پی‌درپی و تجویز نسخه‌های متنوع برای اقتصاد ایران، مسئولین تمامی وزارتخانه‌های فوق الذکر و همچنین دستگاه‌های استاندارد، بانک مرکزی، گمرک، نیروهای نظامی و انتظامی و.... غیره حضور داشته و با هم رقابت می‌کنند اما زمانی‌که مشکلات رو می‌شوند و تیغ برنده استیضاح به میان می‌آید اول از همه وزیر بازرگانی را سپر بلا کرده و در این مرحله همگان تأیید می‌کنند که متولی تجارت ایران در داخل و جهان خارج وزارت بازرگانی است اما وقتی‌که به اصل قضیه نگاه می‌کنیم دقیقاً در می‌یابیم که وزارت بازرگانی را که زمانی تمام ابزارهای لازمه حتی گمرک را در اختیار داشت خلع سلاح کرده و به قول معروف آن‌را شیر بی یال و دم کرده و از مسئولین آن توقع معجزه دارند. وزیری که مدتی است اسیر تصمیمات و برنامه‌های وزارتخانه‌های صنایع و کشاورزی شده و خود را سپر بلای مشکلات داخلی و خارجی آنان کرده است. وزیری که بی خبر از همه جا ناگهان متوجه می‌شود که یکی از مسئولین محترم بدون هماهنگی با وزارتخانه تحت مدیریتش از طریق رسانه‌های عمومی اعلام کرده که از فردا تجارت و واردات کالا از کشور انگلیس ممنوع است و پس از این‌که این خبر تمام معادلات را به هم می‌ریزد، کار ماله کشی وزارتخانه‌های بازرگانی و امورخارجه فرا می‌رسد تا خبر را تکذیب و همه چیز را به حالت اول باز گردانند. قضاوت کنید آیا با این وضعیت می‌توان فعالیت اقتصادی انجام داد و یا برنامه‌ریزی بلندمدت تدوین کرد؟
ریاست مرکـز تجارت جهانـی ایـران گفت: هدف از طرح این مسائل خرده گرفتن به مسئولین محترم و نادیده گرفتن برخی از کارهای مثبت نیست بلکه هدف اطلاع رسانی، انتقاد سالم در جهت اصلاح امور است زیرا به اعتقاد بنده اگر تحریم‌ها و مشکلات تحمیل شده از خارج ما را از پا در نیاورد مطمئناً عدم هماهنگی مسئولین و اختلافات آنها با هم کشور را دچار مشکل خواهد کرد و در کل به دلیل وجود مشکلات خود ساخته و نبود قوانین مدون و صدور دستورات شل کن سفت کن، اقتصاد و تجارت خارجی ایران هیچگاه شکوفا و سروسامان نخواهد گرفت و همین امر نه تنها موجب فرار سرمایه‌ها بسمت بازارهایی با کمترین بوروکراسی و موانع کاری خواهد شد بلکه باز و بسته کردن درهای وارداتی کشور و دستکاری روز به روز قوانین و تعرفه ها، اقتصاد ایران را از ورود به دهکده جهانی تجارت و پیوستن به سازمان تجارت جهانی دورتر خواهد کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید