آفتابنیوز : آفتاب- مصطفی شوقی(خبرآنلاین): یک بار در یک مراسمی قهرمانی از جنس دایره طلایی رفت بالا و او را که آن پایین لم داده بود را مورد خطاب غیر مستقیم قرار داد،خیلی ها که در ان سالن پر از جمعیت نشسته بودند، می دانستند خطاب آقا رسول به اوست.ان بالا رفته بود که از تختی بگوید: «پهلوان یک وجود مستقل از میان مردم است و برای حفظ این استقلال تاوانهای سنگینی میدهد. درجامعه ای که معاویه است، پهلوانی کردن و مسوولیت علی بودن، علی (ع) را الگوی پهلوانی میکند و این مسوولیت به قدری سنگین است که در هنگام شهادتش میگوید «فزت و رب الکعبه» به خدای کعبه سوگند رستگار شدم.» اینجا بود که پهلوان نفسش را در سینه حبس کرده بود بار سنگین نگاهها را به دوش میکشید.
حسین رضازاده بیشک نامآورترین قهرمان تمام تاریخ ورزش ایران است،نام آورتر از امامعلی حبیبی و شمسالدین سیدعباسی و حتی محمد نصیری خروس وزن.نام آور تر از آقا تختی هم هست از نظر مدال. اینها را گفتم که نسبت مان با حسین رضازاده که روزی خیلی برایش هورا می کشیدم مشخص شود.
بالاخره دل همه خوش شد از این محرومیت. وزنهبرداری ایران سالهاست که اسیر دوپینگ است و سالی نیست در این سالهای سیاه وزنهبرداری که یکی از وزنهبردارن این رشته در ابتدا متهم و بعد واقعا دوپینگی شود. اما هیچ یک از نهادهای مسوول ورزش کشور پاسخ روشنی به این موضوع ندادهاند که چرا رشته ورزشی که این همه ورزشکار دوپینگی دارد، ادامه حیات میدهد.
نه اینکه در سالن وزنهبرداری آزادی را تخته کنند. اما بعد از فاجعه دوپینگ 9 یا 10 وزنهبردار، دو وزنهبردار سنگین وزن دیگر، وزنهبرداران باشگاهی و حتی دو نوجوان وزنهبردار کسی در دستگاه ورزش پاسخ روشنی به این موضوع نمیدهد که آیا باید در همه لیستهای ستاد مبارزه با دوپینگ، وزنهبرداری حضور داشته باشد. گویی بودن در این لیست سیاه افتخار وزنهبرداری ایران است.
اما سعید علی حسینی؛ پدرش که پیرتر از سال گذشته بود در اردوی تیم ملی، میگفت به پسرم با زور آمپول تزریق کردهاند. میگفت که رضازاده عمدی از روی حسادت سعید را دوپینگی کرده است و میگفت روزی که رکورد رضازاده را برای چندمین بار در اردوی تیم ملی زد، او از فرط عصبانیت و ...اردو را ترک کرد. میگفت...
سوالات زیادی هم در مورد محرومیت وزنهبردار 22 ساله تیم ملی و جانشین رضازاده وجود دارد، اینکه چرا این همه دیر محرومیت اعلام شد، یک سال فاصله برای رای به دوپینگ پارسال و اینکه چرا رضازاده این همه سکوت کرد در برابر بسیاری از اتهامات سعید و پدرش. اصلا واقعیت مسابقات جهانی کره چیست؟ چه گذشت در این شب که همه سنگین وزنها به روی تخته رفتند و علی حسینی مصدوم شد، عکاس فدراسیون عکساش را گرفت. وقتی داشت از درد به خود میپیچید. بعدها علی حسینی گفت که این درد خیلی راست نبوده است.
باور عمومی در تحلیل آنچه بر حسین رضازاده و سعید علی حسینی گذشته، یک چیز است حمایت از ورزشکار مظلوم. این را میشود از تیتر رسانهها و بحثهای درون تاکسی فهمید. میشود از انتقادهای پیشکسوتان وزنهبرداری از حسین رضازاده مشاهده کرد. نتیجهگیری را میتوان دید و مقصر را میتوان شناخت.
به باور خیلیها حسین رضازاده متهم اصلی است. اوست که هیچگاه همه سخنان علی حسینی را در مورد خودش تکذیب نکرد، اوست که بسیاری از رفتارهای بیروناش از جمله عدم فاشگویی جلسات با رییس فدراسیون جهانی و امیدورای کاذب به حل موضوع را بارها در رسانهها مطرح کرد. خیلی از اهالی وزنهبرداری همان موقع میگفتند سعید علی حسینی یک سال پیش محروم شده و این وقتفروشی و زمان خریدنشاید برای اعلام این موضوع پس از قهرمانی در ترکیه باشد.
همه این فرضها مفروض. اما گریه کردن مقابل مافیای وزنهبرداری دنیا راهبرد مناسبی برای حل موضوع علی حسینی میتواند باشد؟ مدارک این رای و روند رسیدگی به مسأله دوپینگ کجاست. گرچه نمیتوان به آسانی باور عمومی را از بین برد و نزد مردم رضازاده را تبرئه کرد اما برای یک بار هم که شده فدراسیون وزنهبرداری بسیاری از سوالان مرتبط با پرونده علی حسینی را منتشر کند. البته رضازاده هم خود را مقصر میداند. او میگوید ای کاش بیشتر دقت میکردم تا این اتفاق نیفتد.
ای کاش!
عاقبت دوپینگ بهتر از این نمیشه