آیا مرگ ساعت مچی فرا رسیده است؟

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: بر اساس نتایج یک تحقیق، از هر هفت نفر در بریتانیا یک نفر خودش را از ساعت مچی بی‌نیاز می‌بیند. آیا گوشی‌های تلفن همراه که ساعت را هم نشان می‌دهند نسل ساعت‌های مچی را منقرض خواهند کرد؟

مردم ده‌ها سال بر این باور بودند که بدون داشتن ساعت مچی، احساس گمگشتگی می‌کنند.

به گزارش بی‌بی‌سی، کافی بود ساعتشان عقب می ماند یا جلو می رفت یا باتری آن از کار می افتاد تا با عجله و مستاصل نزد ساعت‌ساز بروند و از او بخواهند زندگی آنها را با تیک تاک منظم دوباره ساعتشان، نظم بدهد.

در دنیای پرکار و پرشتاب امروز، احساس نیاز به ساعت و دانستن دقیق وقت، بیش از پیش شده است.

اما بر اساس نظر موسسه مینتل، تحلیلگر مسائل بازار، رشد محصولات دیجیتالی از قبیل تلفن، لپ تاپ و ام پی ۳ پلیر، که ساعت را نیز نشان می‌دهند، صنعت ساعت سازی را با فضایی تیره روبه‌رو کرده است.

بر اساس تحقیق مینتل، از میان بیش از ۱۵۰۰ نفر در بریتانیا ۱۴ درصد گفتند که نیازی به ساعت ندارند. این رقم یعنی ۷ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سراسر بریتانیا؛ این درصد برای افراد ۱۵ تا ۲۴ ساله دو برابر می‌شود.

تحلیلگران مینتل بر این باورند که این روند ادامه خواهد داشت؛ آمار نشان می‌دهد نسبت به سال ۲۰۰۵ میزان مالکیت گوشی‌های تلفن همراه ۹ درصد بیشتر شده است. در همین حال، تعداد صاحبان ساعت ثابت مانده است.

تامارا سندر از موسسه مینتل می گوید که جوان‌ترهایی که با تکنولوژی بزرگ شده اند، احتمال دارد برای دانستن زمان، بیشتر و بیشتر به گوشی های همراه خود نگاه کنند. " ساعت نیز همچنان محبوب مانده است. ۸۶ درصد از مردم هنوز دست‌کم یک ساعت دارند، اگرچه شاید خیلی از آنها آخرین بار ساعت خود را در کشو جورابشان دیده اند! انتظار می‌رود میزان فروش ساعت، اگر بیشتر نشود، ثابت بماند، چون مردم به تدریج ساعت‌های خرابشان را با ساعت‌های نو جایگزین می‌کنند."

خانم سندر می‌گوید: "ولی مفهوم ساعت مچی هیچ‌وقت تغییر نخواهد کرد."

مینتل نانوهای تازه آی پاد را مثال می‌زند که نسخه کوچکی از پخش کننده دیجیتالی موزیک اپل است، به صفحه ساعت بی‌شباهت نیست و گیره ای پشتش دارد که اجازه می‌دهد با یک بند مچی، مثل ساعت به مچ بسته شود."

اهالی دنیای دیجیتالی

چنین تحولاتی در تکنولوژی به گفته دکتر بن هایمور اجتناب ناپذیر است. 

بن هایمور، استاد دانشگاه ساسکس در رشته گرایش‌های فرهنگی است. او می‌گوید: " اگر عادت به استفاده از ساعت دارید، ادامه خواهید داد."

"ولی اگر اهل دنیای دیجیتالی هستید، و عادت به استفاده از موبایل دارید، آن وقت خریدن ساعت، تغییر عمده‌ای در سبک زندگی‌تان به حساب خواهد آمد."

به گفته او حتی در این صورت هم "کسی برای دانستن زمان، ساعت رولکس نمی خرد." خریدن ساعتی مثل رولکس به یکی از دلایل تاریخی استفاده از ساعت گره می‌خورد: کلاس اجتماعی و شأن فرد.

جاناتان اسکاچارد، نویسنده کتاب راهنمای ساعت‌های مچی میلر، می‌گوید که در اوایل قرن بیستم، استفاده از ساعت جیبی مد بود.

او می‌گوید: "یک جور رسم و سنت بود: مرد واقعی همیشه ساعتی داشت که به زنجیری بسته بود."

در طول جنگ جهانی اول، اقتضائات نظامی باعث شد که سربازها ساعت‌های خود را با بندهای چرمی به مچ خود ببندند.

اما تنها پس از پیشرفت تکنولوژی، از جمله ابداع مکانیسم "کوک خودکار"، بود که ساعت‌های کوچک‌تر و راحت تر رواج یافتند.

آقای اسکاچارد که در وبسایتش ساعت های مارک تگ هوئر (Tag Heuer) را عرضه می کند، می‌گوید: "حتی تا اواخر دهه ۱۹۲۰ خیلی‌ها فکر می‌کردند اگر مردی ساعت مچی به دستش ببندد، کارش کمی زنانه است."

ساعت‌های مچی پیش از این هم شاهد ناکامی تکنولوژی بوده‌اند: در سال‌های دهه ۱۹۸۰ خریداران با اشتیاقی شدید اما کوتاه مدت، به ساعت‌های دیجیتالی که ژاپن پیشگام ساخت آنها بود، علاقمند شدند.

آقای اسکاچارد می‌گوید که یک بار دیگر هم این اتفاق خواهد افتاد: "این تهدیدها دوام نخواهد داشت."

او می‌گوید: "جذابیت ساعت واقعی این است که با دست ساخته شده و تیک تاک می‌کند؛ چیزی شبیه ضربان قلب."

"همه ما گوشی همراه داریم اما این گوشی‌ها ظرف دو سال از مد می‌افتند؛ ما به آنها احساس تعلق نمی‌کنیم."

جاذبه مارک

ولی آیا واقعا احتمال دارد که ساعت‌های گرانقیمت و بسیار ظریف بر نسل نوظهور دیجیتالی پیروز شوند؟ 

آقای اسکاچارد در حالی که اذعان می کند این قبیل ساعت‌ها "جزو املاک اختصاصی بزرگسالان ثروتمند است"، می‌گوید: "جوان‌تر‌ها هر چه سنشان بیشتر می‌شود و کم‌کم قدرت خریدشان هم بالا می‌رود، نگرش و رفتارشان هم تغییر می‌کند."

رابین مارتین ساعت‌ساز که از سال ۱۹۵۹ در ساعت سازی‌اش در پورتسموت، فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده است، با این نظر موافق است.

جواب او به این سوال که "آیا ساعت به دست بستن کم کم از مد می‌افتد؟" این است: "چه حرف بی‌معنایی!"

او می‌گوید: "ما این روزها سرمان از همیشه شلوغ تر است. من هیچ افتی در میزان خریدارها نمی‌بینم، حتی از طرف جوان‌ترها."

بر اساس نتایج موسسه مینتل، اگر بشود بازار جوانان را در دست گرفت، این اتفاق باید از طریق مارک‌های معروف بیفتد.

یک چهارم افراد بین ۱۵ تا ۲۴ سال، ساعت های مارک‌دار را ترجیح می‌دهند، هر چند که قیمت بالای ساعت های مارک‌دار احتمالا خریداران کم‌سن‌وسال‌تر، نظیر خوانندگان مجله شوگر، را فراری می‌دهد.

جو ساکینز، ویراستار بخش مد مجله شوگر، می گوید: "دخترها مدل های براق و خوشگل می خواهند، مدل‌های پرزرق و برق." و اضافه می کند که خیلی از دخترها کپی‌های ارزان قیمتی از ساعت‌های مارک داری را که ستاره‌ها به دست می‌بندند، انتخاب می کنند.

کاسیو با استفاده از خوانندگانی مثل کشا و پیکسی لات در حال نفوذ به دنیای جوان‌هاست. این شخصیت‌های محبوب ساعت‌های مدل Baby-G را که رنگ‌های روشن و بادوام هستند تبلیغ می‌کنند.

تعدادی از این ساعت ها زیر ۵۰ پوند قیمت دارند، اما قیمت های خیلی بالاتر هم در بازار هست. 

جو ساکینز می‌گوید: "زیاد مطمئن نیستم که پدرو مادرها جز برای جشن تولد یا کریسمس فرزندانشان، برای آنها ساعت بخرند. فقط در چنین مناسبت هایی است که پدر و مادرها ممکن است بخواهند پول زیادی خرج کنند." 

"هر قدر سن فرد بیشتر شود، شأن و کلاس اجتماعی، موضوعیت بیشتری پیدا می‌کند."
اما فقط در گذر زمان مشخص خواهد شد که آیا نوجوانان امروز در آینده، ساعت را مثل والدینشان چیزی ضروری و اساسی خواهند دید یا نه.