فاطمه طباطبایی، عروس امام:
جلوگیری از دخالت نظامیان در سیاست وصیت کلیدی امام
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: فاطمه طباطبایی در گفت و گویی که به منظور بررسی وصیت نامه امام خمینی (ره) انجام گرفته، گفت: یکی از بندهایی که امام بسیار بر آن تأکید داشتند این بود که نظامی‌ها نباید وارد سیاست بشوند و بسیار تأکید داشتند که فرماندهان، افراد تحت فرمان خود را از ورود در احزاب منع کنند و به صراحت می‌گویند ورود اینان در احزاب سیاسی موجب تباهی آنان می‌شود و از دولت و مردم و مجلس و رهبر یا شورای رهبری می‌خواهند که نگذارند چنین اتفاقی بیفتد.
وی در گفت‌وگوی خود با ماهنامه مدیریت ارتباطات درباره روند تاریخی نگارش وصیت‌نامه توسط امام(ره) گفت: ایشان وصیت‌نامه خودشان را در تاریخ 26 بهمن سال 1361 نگاشتند و بعد یادداشتی خطاب به اعضای اولین مجلس خبرگان رهبری فرستادند و آنجا مطرح کردند که من این مجموعه را در 33 صفحه به‌عنوان وصیت‌نامه سیاسی خودم نوشتم. بعد ایشان نسخه‌ای از وصیت‌نامه خود را به امانت نزد اعضای مجلس خبرگان گذاشتند و سفارش کردند که این مجموعه بعد از مرگ اینجانب منتشر شود. امام غیر از این، نسخه‌ای را هم به مشهد فرستادند.
طباطبایی با شرح ماجرای بردن نسخه‌ای از وصیت‌نامه امام(ره) به مشهد توسط خودش، اظهار داشت: البته امام پنج سال بعد آن نسخه‌های وصیت‌نامه را پس گرفتند و بنا به تغییر و تحولاتی که اتفاق افتاده بود، تغییراتی جزئی در آن به وجود آوردند.او با بیان اینکه «دقیقاً نمی‌دانم چه تغییراتی در آن به وجود آوردند»، گفت: از این جهت می‌گویم تغییرات جزئی بود که امام زمان زیادی صرف این تغییرات نکردند.
او در پاسخ به این پرسش که فهم وصیت‌نامه و تطبیق تاریخی آن توسط چه کسی و کجا باید صورت بگیرد؟، گفت: در قدم اول، محتوای وصیت‌نامه باید به درستی فهمیده شود اما انطباق آن با شاخه‌های مختلف به عهده متخصصان آن شاخه‌هاست؛ مثلاً در بعد فقهی وصیت‌نامه، مسلماً باید کارشناسان فقهی نظر خود را ارائه دهند و شرایط و مقتضیات بیانات امام را در زمینه فقهی مطالعه کنند و آن را با حال و شرایط کنونی تطبیق دهند.برای نمونه یکی از بندهایی که امام بسیار بر آن تأکید داشتند این بود که نظامی‌ها نباید وارد سیاست بشوند و بسیار تأکید داشتند که فرماندهان، افراد تحت فرمان خود را از ورود در احزاب منع کنند و به صراحت می‌گویند ورود اینان در احزاب سیاسی موجب تباهی آنان می‌شود و از دولت و مردم و مجلس و رهبر یا شورای رهبری می‌خواهند که نگذارند چنین اتفاقی بیفتد. همان‌طور که می‌بینید، این یک اصل کلی است که امام مصرانه از همه می‌خواهند و نیازی نیست که برای فهم این مسأله به شرایط آن زمان برگردیم و ببینیم که نظامیان در آن زمان چگونه بوده‌اند، بلکه اصلی کلی است که در همه زمان‌ها صدق می‌کند اما درباره دانشگاه، توصیه‌های ایشان برای مبارزه با گروهک‌هایی که دانشگاه را به‌صورت پادگان نظامی در آورده بودند، قطعاً مقطعی است و در شرایطی حکم تغییر می‌کند.
طباطبایی در برابر این سؤال که «عده‌ای معتقدند اگر جامعه تغییر کرده، این جامعه است که باید خودش را با وصیت‌نامه امام(ره) وفق دهد اما عده‌ای هم درمقابل معتقدند که این وصیت‌نامه امام(ره) است که باید با توجه شرایط روز بازخوانی شود. به‌نظر شما کدامیک از این دو دیدگاه درست است؟»، گفت: به‌نظر من هر دوی این دیدگاه‌ها درست است، چرا که بعضی چیزها در جامعه تغییر کرده و طبعاً احکام آنها هم تغییر می‌کند. برخی موارد هم شامل اصول کلی می‌شود که ثابت هستند و خطوط کلی جامعه را ترسیم می‌کنند و جامعه باید خودش را با وصیت‌نامه وفق دهد. یعنی وصیت‌نامه این دو بخش را داراست.
وی در گفت‌وگوی خود با ماهنامه مدیریت ارتباطات درباره روند تاریخی نگارش وصیت‌نامه توسط امام(ره) گفت: ایشان وصیت‌نامه خودشان را در تاریخ 26 بهمن سال 1361 نگاشتند و بعد یادداشتی خطاب به اعضای اولین مجلس خبرگان رهبری فرستادند و آنجا مطرح کردند که من این مجموعه را در 33 صفحه به‌عنوان وصیت‌نامه سیاسی خودم نوشتم. بعد ایشان نسخه‌ای از وصیت‌نامه خود را به امانت نزد اعضای مجلس خبرگان گذاشتند و سفارش کردند که این مجموعه بعد از مرگ اینجانب منتشر شود. امام غیر از این، نسخه‌ای را هم به مشهد فرستادند.
طباطبایی با شرح ماجرای بردن نسخه‌ای از وصیت‌نامه امام(ره) به مشهد توسط خودش، اظهار داشت: البته امام پنج سال بعد آن نسخه‌های وصیت‌نامه را پس گرفتند و بنا به تغییر و تحولاتی که اتفاق افتاده بود، تغییراتی جزئی در آن به وجود آوردند.او با بیان اینکه «دقیقاً نمی‌دانم چه تغییراتی در آن به وجود آوردند»، گفت: از این جهت می‌گویم تغییرات جزئی بود که امام زمان زیادی صرف این تغییرات نکردند.
او در پاسخ به این پرسش که فهم وصیت‌نامه و تطبیق تاریخی آن توسط چه کسی و کجا باید صورت بگیرد؟، گفت: در قدم اول، محتوای وصیت‌نامه باید به درستی فهمیده شود اما انطباق آن با شاخه‌های مختلف به عهده متخصصان آن شاخه‌هاست؛ مثلاً در بعد فقهی وصیت‌نامه، مسلماً باید کارشناسان فقهی نظر خود را ارائه دهند و شرایط و مقتضیات بیانات امام را در زمینه فقهی مطالعه کنند و آن را با حال و شرایط کنونی تطبیق دهند.برای نمونه یکی از بندهایی که امام بسیار بر آن تأکید داشتند این بود که نظامی‌ها نباید وارد سیاست بشوند و بسیار تأکید داشتند که فرماندهان، افراد تحت فرمان خود را از ورود در احزاب منع کنند و به صراحت می‌گویند ورود اینان در احزاب سیاسی موجب تباهی آنان می‌شود و از دولت و مردم و مجلس و رهبر یا شورای رهبری می‌خواهند که نگذارند چنین اتفاقی بیفتد. همان‌طور که می‌بینید، این یک اصل کلی است که امام مصرانه از همه می‌خواهند و نیازی نیست که برای فهم این مسأله به شرایط آن زمان برگردیم و ببینیم که نظامیان در آن زمان چگونه بوده‌اند، بلکه اصلی کلی است که در همه زمان‌ها صدق می‌کند اما درباره دانشگاه، توصیه‌های ایشان برای مبارزه با گروهک‌هایی که دانشگاه را به‌صورت پادگان نظامی در آورده بودند، قطعاً مقطعی است و در شرایطی حکم تغییر می‌کند.
طباطبایی در برابر این سؤال که «عده‌ای معتقدند اگر جامعه تغییر کرده، این جامعه است که باید خودش را با وصیت‌نامه امام(ره) وفق دهد اما عده‌ای هم درمقابل معتقدند که این وصیت‌نامه امام(ره) است که باید با توجه شرایط روز بازخوانی شود. به‌نظر شما کدامیک از این دو دیدگاه درست است؟»، گفت: به‌نظر من هر دوی این دیدگاه‌ها درست است، چرا که بعضی چیزها در جامعه تغییر کرده و طبعاً احکام آنها هم تغییر می‌کند. برخی موارد هم شامل اصول کلی می‌شود که ثابت هستند و خطوط کلی جامعه را ترسیم می‌کنند و جامعه باید خودش را با وصیت‌نامه وفق دهد. یعنی وصیت‌نامه این دو بخش را داراست.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
یاحق