بیانیه انجمن اسلامی دانشگاه تهران به‌مناسبت روز دانشجو
آفتاب: بیانیه انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی به‌مناسبت فرارسیدن روز دانشجو، در مراسم “امید رساترین اعتراض” که به مناسبت گرامیداشت روز دانشجو در تالار شهید چمران دانشکده فنی برگزار گردید، قرائت شد.
در بخشی از این بیانیه آمده: “شانزدهم آذر هر سال، روایتگر مجاهدت سه آذر اهورایی است که با ریخته شدن خونشان بر خاکِ پاکِ عرصه خردورزی، بیداری و آگاهی، آغازگر رشادت‌ها و مجاهدت‌های دانشجو و دانشگاهی شدند، و سرخی خون این 3 یار دبستانی گلگون‌کفن است که هرساله و در این هنگام خونی تازه در رگهای‌مان جاری می‌سازد تا عهد ازلی با حضرت پروردگار را به یاد آوریم و در مسیر حق و حقیقت‌طلبی، با عزمی راسخ و ایمانی استوار و امیدی حیات بخش، پویاتر از همیشه گام های بلند و استوار برداریم.”
به گزارش وب‌سایت انجمن اسلامی دانشگاه تهران متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسم رب الراجین (به نام پروردگار امیدواران)
“ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عندربهم یرزقون فرحین بما اتهم الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم لا خوف علیهم و لاهم یحزنون”
“وکسانی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده مپندار، بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان از نعمت‌های بهشت به آنان روزی می‌دهند. به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و برای آن مومنان راستینی که پس از آنانند و هنوز به ایشان نپیوسته‌اند مسرورند که ترسی آنان را فرا نمی‌گیرد و اندوهگین نمی‌شوند.”
شانزدهم آذر هر سال، روایتگر مجاهدت 3 آذر اهورایی است که با ریخته شدن خونشان بر خاکِ پاکِ عرصه خردورزی، بیداری و آگاهی، آغازگر رشادت‌ها و مجاهدت‌های دانشجو و دانشگاهی شدند، و سرخی خون این 3 یار دبستانی گلگون‌کفن است که هر ساله و در این هنگام خونی تازه در رگهای‌مان جاری می‌سازد تا عهد ازلی با حضرت پروردگار را به یاد آوریم و در مسیر حق و حقیقت‌طلبی، با عزمی راسخ و ایمانی استوار و امیدی حیات بخش، پویاتر از همیشه گام‌های بلند و استوار برداریم.
واینک نیز در آستانه ۱۶ آذر ۸۹ با تنی رنج کشیده و قلبی مالامال از اندوه و با سینه‌ای داغدار، علیرغم همه ظلم‌هایی که بر پیکره نحیف دانشگاه وارد شده است، بر محور آرمان‌هایی گرد آمده‌ایم تا ره توشه برداریم و با شمشیر اهورایی اندیشه، بر اهریمن استبداد و استعمار، استکبار و استحمار و در یک کلمه “استضعاف” بتازیم و پرچم خردورزی و آگاهی بخشی را بر سپهر نیلگون میهن به اهتزاز درآوریم.
امسال ۱۶ آذرماه، مصادف است با اول محرم و یادآور نیمه تمام گذاشتن حج توسط امام حسین (ع) برای اصلاح امت اسلام و مبارزه با ظلم، تا حسین(ع) نشان دهد، هر مناسکی و هر عمل مذهبی اگر در جهت عدالت و مبارزه با ظلم نباشد، هیچ ارزشی ندارد. جمله مولا حسین(ع) بر تارک تاریخ، جاودان خواهد ماند، آنگاه که در پایان حج نیمه تمام خود فرمود: ”انی لا اری الموت الی السعاده و الحیاه مع الظالمین الا برما” (من مرگ را چیزی جز سعادت و حیات در کنار ظالمان را جز خسران نمی‌دانم)
و مگر نه اینکه 3 آذر اهورایی در اعتراض به ظلم آشکار استبداد داخلی در پیوند با استعمار و در دفاع از دولت مردمی و قانونی دکتر محمد مصدق شهید شدند؟ و امروز براستی چه کسی سزاوارتر از دانشجویان و اساتید مستقل و آزادی‌خواه برای به دوش کشیدن بار آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی است؟ دانشجویان و دانشگاهیانی که با تکیه بر طبیعت دوگانه‌شان که از طرفی نگاه به گذشته دارند و از سویی بر اساس امید و آرمان‌ها به آینده چشم دوخته‌اند.
در این میان، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به عنوان قدیمی‌ترین و اثرگذارترین مجموعه دانشجویی کشور با عمری قریب 70 سال بر خود فرض می‌داند تا در سالگرد طلیعه بیداری دانشجو در ۱۵ آذر ۸۹، بنابر وظیفه انسانی الهی خویش و در راستای عمل به رسالت دانشجویی و شرعی خود در جهت حفظ و پاسداری از میراث سترگ امام خمینی(ره) رهبر جاویدان انقلاب، که همانا جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد است، پیرامون مسائل جاری کشور به نکاتی چند اشاره کند. پرواضح است عمل به این فریضه در فضای کنونی که جریان‌های منتقد وضع موجود، دانشگاهی و غیردانشگاهی، به عناوین مختلف مورد عتاب قرار گرفته‌اند و انواع محدودیت‌ها را متحمل شده‌اند، عملی است با ثوابی دو چندان. در حالی که تحت تبلیغات وسیع رسانه‌ای که با حمایت کامل رسانه ملی و رسانه‌های زنجیره‌ای منتسب به یک جریان تندرو و خاص صورت می‌پذیرد، هرگونه انتقاد … تخریب و سیاه‌نمایی معرفی می‌شود و منتقدان با برچسب‌هایی چون ضدنظام، ضدولایت فقیه، سیاه‌نما، عامل بیگانه، مخل وحدت، منافق، فتنه‌گر و بی‌بصیرت روبه‌رو می‌شوند. با وجود اینکه در کلام بنیانگذار جمهوری اسلامی بارها درباره نقش اصیل مردم در نظام و لزوم بهادادن به نظارت عمومی به شیوه عمل کارگزاران حکومت تاکید شده است.
۱٫ دانشگاه
الف) از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ تا ۱۸ تیر ۱۳۷۸ و از ۱۸ تیر ۱۳۷۸ تا ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ و ۱۶ و ۱۷ آذر ۱۳۸۸ دانشگاه همواره مورد تهاجم استبداد قرار داشته است. واقعه اسفناک و غم‌بار ۱۸ تیر ۷۸ و یادگار آن، خونِ رنگینِ شهید عزت ابراهیم‌نژاد که می‌رفت با نجابت و بزرگی اهالی دانشگاه التیام یابد، در ایام بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری ۸۸ کهنه‌تر و عمیق‌تر گردید. اگر برای آن همه فاجعه در ۱۸ تیر، تنها یک سرباز وظیفه به پرداخت نقدی یک ریش‌تراش ساده محکوم نشده بود، بی‌شک در سال ۸۸ این واقعه یا رخ نمی‌داد یا در این سطح از فاجعه حادث نمی‌شد. مگر می‌توان حملات متنوع و متعدد را در روزهای بعد از انتخابات ۸۸ از یاد برد؟ وآرایش نیروها در مقابل سردر دانشگاه تهران و شلیک گاز اشک‌آور و بازداشت گسترده دانشجویان بی‌گناه را فراموش نمود.
تصویر شکستن درب‌های دانشگاه و حمله و هجوم نیروهای خودسر و مسلح به آزمایشگاه‌های دانشکده فنی و کلاس‌های دیگر دانشکده‌ها هنوز در برابر دیدگان ما قرار دارد. در سحرگاه ۲۵ خرداد ۸۸ جاهلان قداره‌کش به کوی دانشگاه تهران یورش بردند و عربده‌کشی کردند، درهای اتاق‌ها را با تبر شکستند، کتابخانه کوی را تخریب کردند، وحشیانه کوی را تبدیل به ویرانه کردند و ضرب و شتم و توهین و تحقیر را به اعلا درجه رساندند و از همه مهمتر همه اینها را کینه‌توزانه در جهت در هم کوفتن روح سرافراز و بلند و آزاد دانشجو به کار بستند.
بر طبق مستندات کمیته حقیقت‌یاب دانشگاه تهران و نه بر اساس شنیده‌ها، از انتقال دانشجویان به طبقه منفی ۴ ساختمان مرکزی وزارت کشور باخبر شدیم. امروز، ۱۸ ماه پس از جنایت کوی دانشگاه، با کمال تاسف برای چندمین بار فریاد می‌کنیم “جای متهم و شاکی در پروند کوی” عوض شده است. در حالی که رئیس دستگاه قضا سخن از “عدم همکاری نیروهای امنیتی” در پرونده کوی دانشگاه می‌کند، سوال اینجا است که در تمام طول ۱۸ ماه گذشته چه کسانی دانشجویان را بازداشت کردند، پرونده ساختند، محاکمه کردند و به اتهام “مشارکت در اغتشاشات کوی دانشگاه تهران” روانه زندان ساختند. دادگاه کوی که امروز سخن از برگزاری آن است در تمام طول ۱۸ ماه گذشته برای دانشجویان در حال برگزاری بوده و نیروهای امنیتی در بازداشت و محاکمه و زندانی کردن دانشجویان کمال همکاری را انجام دادند.
امروز ما متاسفیم از اینکه باید اعلام کنیم در همین دادگاه‌های کنونی کوی دانشگاه، دانشجویان در حال محاکمه‌اند و هیچ خبری از محاکمه عاملان انتقال دانشجویان به منفی ۴ وزارت کشور نیست. چرا؟ چون در محاکمه عاملان حمله، استثنائا نیروهای امنیتی همکاری نمی‌کنند.
آقای دکتر فرهاد رهبر رئیس دانشگاه تهران نیز که در میان فریاد استعفا استعفای دانشجویان، ادعا می‌کرد می‌ایستد تا از حقوق دانشجویان دفاع کند هیچ‌گاه نتوانست مانع از محاکمه و زندانی شدن دانشجویان شود و کمیته انضباطی دانشگاه را نیز در راستای برخورد افسارگسیخته با دانشجویان فعال نمود.
در ۱۶ و ۱۷ آذر ماه سال گذشته نیز، حضور گسترده لباس شخصی‌ها و ضرب وشتم دانشجویان و فتح دانشگاه توسط آنها را دید، اما هیچ نگفت تا بار دیگر دانشگاه به تازیانه مستبدان و خشونت‌طلبان نواخته شود و قربانی عدالت‌خواهی و آزادی‌طلبی‌اش گردد.
ب) در طول ۱۸ ماه گذشته در همین دانشگاه تهران و دانشگاه‌های دیگر تعداد قابل‌توجهی از اساتید به بهانه‌های مختلف به بیرون از دانشگاه رانده شده‌اند تا به اصطلاح دانشگاه از “غیر‌خودی‌ها” خالی شود. تعداد دیگری از یاران دبستانی‌مان در بند‌اند و یا در حال محاکمه و تبعید. فضای امنیتی و بسته بیش از هر زمان دیگر بر گرده دانشجویان تازیانه می‌زند و تنها می‌توانیم همچون مولایمان حسین فریاد کنیم: اگر در دنیای‌تان دین ندارید، لااقل آزاده باشید… ما فریاد می‌کنیم: یاران دبستانی ما را آزاد کنید.
ما هشدار می‌دهیم با روندهای امنیتی و پلیسی، با اقدامات حذفی، نفی آزادی بیان و پژوهش، از بین بردن علوم انسانی موجود، جلوگیری از رشد علوم انسانی و اقداماتی از این قبیل، هیچ پیشرفتی رخ نمی‌دهد، هیچ‌گونه علمی – اسلامی و غیراسلامی – تولید نمی‌شود و تنها نام “اسلام” قربانی زیاده‌خواهی نیروهای تنگ‌نظر و ...خواهد شد.
ج) وزیر علوم نیز باید بداند با بازنشسته کردن اساتید، احضار دانشجویان به کمیته‌های انضباطی، ستاره‌دار کردن و محروم از تحصیل کردن دانشجویان، جلوگیری از سیاسی بودن و سیاسی ماندن دانشگاه، ... بر هر کسی واضح است که کار علم با دیکتاتوری پیش نمی‌رود.
امروز دانشگاه در حافظه تاریخی خود شاهد چند ۱۶ آذر است، ۱۸ تیر ۷۸، ۲۵ خرداد ۸۸ و ۱۶ و ۱۷ آذر ۸۸ … و همه اینها گواهی می‌دهد که دانشگاه زنده است و استبداد را نخواهد پذیرفت.
۲٫ دولت
کارنامه دولت نهم و دولت پس از آن امروز برای همه فرهیختگان و آزادیخواهان روشن و واضح است.
- عدم شفافیت و برنامه‌ریزی در سیاست‌ها و اجرای آن که بارزترین آن را در همین داستان هدفمند کردن یارانه‌ها شاهد هستیم
- اجرا نکردن بی‌کم و کاست قانون اساسی ....
....
هر چند ملت ایران همواره نشان داده که هرگز استعمار خارجی را در هیچ‌گونه و صورتش نخواهد پذیرفت و حقوق ملت‌ها و آزادی و عدالت‌خواهی را به چارچوب‌های جغرافیایی و قراردادی محدود نخواهد کرد و بر همین اساس دفاع از ملت‌های ستمدیده جهان همچون مردم فلسطین و به‌خصوص حصرشدگان در نوار غزه را رسالت خود می‌داند، اما نباید چشم خود را بر عواملی که با عملکردهای نادرست خود برخی از مردم را به عملکردهای واکنشی وا می‌دارند ببندیم.
ما از این دولت توقع اصلاح‌طلبی یا حتی اصول‌گرایی نداریم. تنها توقع داریم لااقل کمی به نظرات نخبگان و دانشگاهیان به‌خصوص در عرصه‌های اقتصادی توجه کند.
دست از نادیده گرفتن مکرر قوانین بر دارد و به اجرای بدون تنازل همه بندهای قانون بپردازد. دست از محدود کردن مخالفان خود بر دارد و آزادی بیان و اجازه تجمعات مسالمت‌آمیز و آزاد را صادر کند و ... .
۳٫ دستگاه قضا
مهمترین شاخص عملی اسلامی بودن حکومت پای‌بندی آن به اجرای عدالت است. آنچنانکه در روایات ما آمده است: “العدل اساس الملک”
- امروز انبوهی از فرزندان شایسته و فرهیخته وطن، محاکمه و زندانی شده‌اند و از حقوق اولیه خود مانند دسترسی به وکیل، ملاقات حضوری، مرخصی، محاکمه عادلانه، شرایط مطلوب زندان، وارد نیامدن فشارهای روانی و فیزیکی و غیره، محروم‌اند و بسیاری دیگر در راه‌روهای دادگاه‌ها، سرگردان و منتظر صدور احکام بدوی و تجدیدنظر‌اند ... .
۴- مجلس
مجلس شورای اسلامی که روزی امام راحلمان آن را در راس امور می‌خواست، امروز کارش به جایی کشیده که “در راس امور بودنش” صراحتا مورد خدشه قرار می‌گیرد و نمی‌تواند دولت را به تمکین در برابر قانون واردارد.
عدم ترتیب اثر و جدی گرفته نشدن گزارش مجلس در قضایای کهریزک که سبب شد مجلس از تصمیم خواندن گزارش کوی دانشگاه هم صرف‌نظر نماید، را بی‌شک باید اینچنین ریشه‌یابی کرد.
ما از مجلس می‌خواهیم به رسالت خود در حفظ و حراست از حقوق ملت عمل کند، جلوی بی‌‌قانونی‌ها بایستد و مظالم گسترده در حق فرهیختگان بی‌گناه را برنتابد.
قطعا قرائت گزارش مجلس در باب حوادث کوی می‌تواند اولین گام در راستای خروج مجلس از رخوت و بی‌تفاوتی باشد.
و اما در پایان
اساتید گرانقدر! دانشجویان گرامی!
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به عنوان حامل ۷۰ سال تجربه مبارزه مدنی در راه عدالت و آزادی، یک بار دیگر وفاداری خود را به تمام اصول نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام می‌کند و خود را مطالبه‌گر و رهرو صدیق راه خمینی کبیر می‌داند.
خود را پیرو صدیق راه امیر مومنان می‌داند که تا زمانی که “فتنه‌گران خوارج” در مرکز خلافت او دست به اسلحه نبردند، نه زندانی‌شان کرد، نه حقوق‌شان را از بیت‌المال را قطع نمود و نه آنان را به خاطر نام “فتنه‌گری” بازخواست نمود.
فتنه‌گر کسانی هستند که قانون اساسی را زیر پا می‌گذارند
فتنه‌گر کسانی هستند که عدالت را نابود می‌کنند
فتنه‌گر کسانی هستند که حقوق اولیه مردم را پایمال می‌کنند
فتنه گر کسانی هستند که حمله به بیوت مراجع عظام تقلید و خشونت با مراجع عزیزی چون آیت‌الله العظمی صانعی، بیات زنجانی، دستغیب شیرازی، طاهری اصفهانی و منتظری را بر خلاف همه آموزه‌های سنتی و دینی و انسانی جایز می‌دانند.
فتنه‌گر کسانی هستند که می‌خواهد فرزند برومند خمینی کبیر، حجه الاسلام والمسلمین حسن خمینی را به تیغ دروغ و تهمت و جفا بنوازند و حرمت “خمینی” را بشکنند.
فتنه‌گر آن کسانی هستند که آنان را که می‌خواهند حسین‌وار زندگی کنند و حسین‌وار بایستند و ظلم را بر نتابند، “فتنه‌گر” بدانند.
در نهایت اعلام می‌کنیم دانشجو و دانشگاه با همه مصائب زنده است، امیدوار به آینده و معترض به وضع موجود و “امید رساترین اعتراض او است”
“ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه ان لاتخافوا و لا تحزنوا وابشروا بالجنه التی کنتم توعدون”
“آنان که گفتند پروردگار ما خداست، سپس بر این حقیقت استقامت ورزیدند، ملائکه بر آنها بشارت می دهند که نترسید و غمگین مباشید و بهشت وعده داده شده بر شما بشارت باد …”
در راه عاشقی گریز نیست ز سوز و ساز استاده‌ام چو شمع مترسان ز آتشم
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران
