سارا شورد: زندانبان ایرانی در آغوشم می‌گرفت
آفتاب: سارا شورد یكی از سه كوهنورد آمریكایی است كه در ماه ژوییه ۲۰۰۹ در مرز ایران و عراق بازداشت شده و بیش از یک سال را در زندان اوین سپری كرد. وی حدود دو ماه و نیم پیش با وثیقه از زندان آزاد شد و به آمریكا بازگشت. دو كوهنورد دیگر شین باوئر، نامزد سارا و جاش فاتال هنوز در زندان هستند.
سارا شورد كه در مصاحبه‌های قبلی خود نیز همواره بر ضرورت رفع سوء تفاهم بین ایران و آمریكا تاكید كرده بود در بخش دیدگاههای وب سایت سی‌ان‌ان با اشاره به تجارب شخصی خود می‌نویسد كه زمان برقراری مناسبات بین ایران و آمریكا فرا رسیده است.
سارا شورد می‌نویسد در دوران بازداشت در زندان اوین یكی از زندانبان‌ها دو بار برای او گل آورده است و در برخی از لحظات كه وی در اوج ناامیدی به گریه می‌افتاد همین زندانبان زن پیش او می‌آمد، او را در آغوش گرفته و دلداری می‌داد.
سارا شورد می‌افزاید كه از زمان آزادی و بازگشت به آمریكا بسیاری در شگفت‌اند كه چرا وی حكومت ایران و زندانبان‌های خود را مورد حمله قرار نمی‌دهد و چرا از بهبود مناسبات بین ایران و آمریكا دفاع كرده و بر علاقه و احترام خود به مردمان خاورمیانه و فرهنگ اسلامی تاكید می‌كند.
سارا شورد در ادامه مطلب خود در بخش دیدگاههای سی‌ان‌ان می‌نویسد اگر مناسبات بین دولت‌های ایران و آمریكا بهتر بود، هیچ‌گاه به خاطر یک سوء‌تفاهم، وی و دو كوهنورد آمریكایی دیگر این همه مدت در زندان نمی‌ماندند و شاید حكومت ایران هیچ‌گاه آنها را به جاسوسی متهم نمی‌كرد.
به اعتقاد وی اختلافات دولت‌های ایران و آمریكا قابل حل است و دو دولت از طریق مذاكره و راه حل‌های دیپلماتیک باید این مشكلات را حل كنند و اگر آنها چنین نكنند در نهایت مردم دو كشور لطمه خواهند خورد.
سارا شورد با اشاره به مذاكرات هسته‌ای اخیر در ژنو می‌نویسد كه ظاهراً هر دو طرف در ماه‌های اخیر موضع مثبتی اتخاذ كرده و به عنوان مثال دولت آمریكا گروه جندالله را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده و این تصمیم موجب خوشنودی حكومت ایران شده است.
مسلما حل اختلافات و دشمنی‌های سی ساله یک مسیر طولانی و دشوار خواهد بود ولی اكنون بهترین شرایط برای گفت‌وگو است. من به امید آینده و نسل‌های بعدی و زندگی بهتر برای آنها است كه از دولت خود و دولت ایران می‌خواهم از این فرصت برای بهبود مناسبات استفاده كنند.
سارا شورد یادآوری می‌كند كه وی و نامزدش، شین باوئر، قبل از سفر به كردستان عراق حدود یک سال در دمشق زندگی می‌كردند. او به مهاجران و آوارگان عراقی انگلیسی درس می‌داد و شین به كار روزنامه‌نگاری مشغول بود. هدف و امید ما این بود كه تصویر منفی مردم آمریكا از خاورمیانه و اسلام را تغییر داده و به ساختن پلی برای تماس بین دو طرف كمک كنیم.
وی باری دیگر خاطر نشان می‌كند كه اگر روابط ایران و آمریكا به‌گونه دیگری بود و آمریكا در تهران سفارتخانه‌ای داشت، مسلما این سه كوهنورد سرنوشت متفاوتی داشتند. به گفته وی در غیاب مناسبات عادی بین ایران و آمریكا حداقل دو ماه طول كشید تا خانواده‌ها از سرنوشت ما مطلع شده و خود ما متوجه شویم كه در چه شرایطی قرار گرفته‌ایم.
سارا شورد می‌گوید كه دوران اسارت در ایران شرایط بسیار دشواری بوده تا حدی كه در اولین ملاقات با دیپلمات‌های سوئیسی در زندان به‌سختی می‌توانست چند جمله ساده را به عنوان پیغامی برای خانواده خود بیان كند. ولی وی تاكید می‌كند كه این تجربه دشوار وی و دو كوهنورد دیگر را برای مواجه شدن با مشكلات بزرگ در دنیای امروز آماده‌تر كرده است.
وی می‌گوید كه در شرایط دشوار زندان با یک انتخاب بنیانی روبه‌رو شدند. یک راه این بود كه تحت تاثیر دشورای‌های آن ماه‌ها مهمترین ارزش‌های خود را كه نگاهی ورای تمایز فرهنگی و مذهبی به مردم جهان است به زیر پا گذاشته و فراموش كنیم و یا با حفظ همین ارزش‌ها انسان‌های بهتری بوده و به سنت كهن آمریكا كه برابری همگان با هر اعتقاد و نژادی است، وفادار بمانیم.
سارا شورد در ادامه مطلب خود در بخش دیدگاههای شبكه خبری سی ان ان می‌نویسد كه در شرایط فعلی مهمترین مسأله برای وی آزادی دو كوهنورد دیگر شین باوئر و جاش فاتال است. در عین حال من سعی می‌كنم كه از وقوع این حادثه برای دیگران جلوگیری كنم. من امیدوارم كه رهبران دو كشور بتوانند تاریخ بن بست طولانی در روابط دو كشور را پشت سر گذاشته و درست مثل زندانبانی كه برای من گل می‌آورد و من را دلداری می‌داد ملیت و تابعیت را فراموش كرده و معیارهای انسانی مشترک را مدنظر قرار دهند.
