بزرگ‌ترین‌ها در جهان تنها متولد شده‌اند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: انسان‌های زیادی بر روی زمین احساس تنهایی می‌كنند، در این صورت تنها كافی است كمی به عظیم‌ترین ستاره‌های جهان هستی بیاندیشند كه بسیار درخشانند، اما براساس جدیدترین یافته‌های اخترشناسان، همه عمر خود را تنها زندگی كرده‌اند.
به گزارش مهر، شاید فكر كنید برای ساخته شدن ستاره ای با عظمتی چند ده برابر خورشید، به كارخانه ستاره سازی پیچیده و بزرگی نیاز باشد، مانند پرورشگاه عظیم ستاره‌ای مملو از ستاره های نوزاد كه در حال بلعیدن گازهای سحابی‌های جوشان هستند. با این حال بر اساس یافته های جدید اخترشناسان دانشگاه میشیگان، برخی از بزرگترین ستاره‌ها در حالی به بزرگترین و بالاترین سطح درخشش و تابناكی خود می‌رسند كه كاملا تنها هستند.
اخترشناسان با استفاده از تلسكوپ فضایی هابل به بررسی هشت ستاره غول پیكر در ابر ماژلانی كوچک كه هر یک 20 تا 50 بار بزرگتر از خورشید هستند پرداختند. ابر ماژلانی كوچک یكی از نزدیک‌ترین همسایه‌های كیهانی كهكشان راه شیری به‌شمار می‌‌رود.
پنج ستاره از این هشت ستاره عظیم هیچ ستاره همسایه‌ای نداشتند و سه ستاره دیگر در خوشه‌های كوچكی متشكل از 10 ستاره یا كمتر زندگی می‌كردند. این یافته نشان می‌دهد این نمونه از ستاره‌ها در منطقه ای از فضا رشد می كنند كه در آن تنها بوده و خواهر و برادری ندارند.
مطالعه بر روی ستاره های عظیم در درك انسان از چگونگی شكل‌گیری كهكشان‌ها و حتی چگونگی آغاز حیات بر روی زمین از اهمیت زیادی برخوردار است یک ابرنواختر از میان این ستاره های غول پیكر می‌تواند عناصر بسیار سنگینی تولید كند كه بر روی زمین به وفور دیده می‌شوند. عناصری كه سیاره‌ها و حیات بر روی زمین را تشكیل داده اند، همانطور كه اخترشناس، "كارل ساگان" گفته ما همه بخشی از ستاره‌ها هستیم.
مباحثات داغی بر سر ابعاد خوشه‌های ستاره‌ای و ستاره‌های عظیمی كه در آنها زندگی می‌كنند وجود دارد. آیا بزرگترین خوشه‌های ستاره‌ای باید مالک غول پیكرترین ستاره‌های جهان باشند؟ دلیل تایید این فرضیه وجود حجم بالایی از مواد پر چگال برای ساختن ستاره‌های عظیم در خوشه های بزرگ بوده اما مطالعات جدید با این فرضیه در تناقض است.
محققان آگاهند كه تعداد محدودی از ستاره‌ها نمی‌توانند تمامی واقعیت را در این باره بیان كنند زیرا ممكن است ستاره‌های انتخاب شده ستاره‌های یتیمی باشند كه از خوشه‌های بزرگتر جدا شده و به این نقطه از فضا آمده باشند.
بر اساس گزارش دیسكاوری، با وجود اینكه كه دو ستاره از نمونه های مورد مطالعه از جایی دیگر از جهان به این نقطه از فضا آمده بودند، بقیه ستاره‌ها توسط توده ای رقیق از گازها احاطه شده بودند به شكلی كه اخترشناسان را به این فكر انداختند كه این ستاره‌ها مدتها است كه در این منطقه از فضا حضور داشته‌اند.
به گزارش مهر، شاید فكر كنید برای ساخته شدن ستاره ای با عظمتی چند ده برابر خورشید، به كارخانه ستاره سازی پیچیده و بزرگی نیاز باشد، مانند پرورشگاه عظیم ستاره‌ای مملو از ستاره های نوزاد كه در حال بلعیدن گازهای سحابی‌های جوشان هستند. با این حال بر اساس یافته های جدید اخترشناسان دانشگاه میشیگان، برخی از بزرگترین ستاره‌ها در حالی به بزرگترین و بالاترین سطح درخشش و تابناكی خود می‌رسند كه كاملا تنها هستند.
اخترشناسان با استفاده از تلسكوپ فضایی هابل به بررسی هشت ستاره غول پیكر در ابر ماژلانی كوچک كه هر یک 20 تا 50 بار بزرگتر از خورشید هستند پرداختند. ابر ماژلانی كوچک یكی از نزدیک‌ترین همسایه‌های كیهانی كهكشان راه شیری به‌شمار می‌‌رود.
پنج ستاره از این هشت ستاره عظیم هیچ ستاره همسایه‌ای نداشتند و سه ستاره دیگر در خوشه‌های كوچكی متشكل از 10 ستاره یا كمتر زندگی می‌كردند. این یافته نشان می‌دهد این نمونه از ستاره‌ها در منطقه ای از فضا رشد می كنند كه در آن تنها بوده و خواهر و برادری ندارند.
مطالعه بر روی ستاره های عظیم در درك انسان از چگونگی شكل‌گیری كهكشان‌ها و حتی چگونگی آغاز حیات بر روی زمین از اهمیت زیادی برخوردار است یک ابرنواختر از میان این ستاره های غول پیكر می‌تواند عناصر بسیار سنگینی تولید كند كه بر روی زمین به وفور دیده می‌شوند. عناصری كه سیاره‌ها و حیات بر روی زمین را تشكیل داده اند، همانطور كه اخترشناس، "كارل ساگان" گفته ما همه بخشی از ستاره‌ها هستیم.
مباحثات داغی بر سر ابعاد خوشه‌های ستاره‌ای و ستاره‌های عظیمی كه در آنها زندگی می‌كنند وجود دارد. آیا بزرگترین خوشه‌های ستاره‌ای باید مالک غول پیكرترین ستاره‌های جهان باشند؟ دلیل تایید این فرضیه وجود حجم بالایی از مواد پر چگال برای ساختن ستاره‌های عظیم در خوشه های بزرگ بوده اما مطالعات جدید با این فرضیه در تناقض است.
محققان آگاهند كه تعداد محدودی از ستاره‌ها نمی‌توانند تمامی واقعیت را در این باره بیان كنند زیرا ممكن است ستاره‌های انتخاب شده ستاره‌های یتیمی باشند كه از خوشه‌های بزرگتر جدا شده و به این نقطه از فضا آمده باشند.
بر اساس گزارش دیسكاوری، با وجود اینكه كه دو ستاره از نمونه های مورد مطالعه از جایی دیگر از جهان به این نقطه از فضا آمده بودند، بقیه ستاره‌ها توسط توده ای رقیق از گازها احاطه شده بودند به شكلی كه اخترشناسان را به این فكر انداختند كه این ستاره‌ها مدتها است كه در این منطقه از فضا حضور داشته‌اند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید