آفتابنیوز : آفتاب: خبرآنلاین نوشت: «ویکیلیکس» مدعی شد: رییسجمهور احمدینژاد بیش از یک سال پیش درصدد نوعی معامله برای تبادل سوخت هستهای بود، اما با فشار داخلی از سوی تندروهایی مواجه شده که به چنین توافقی به مثابۀ «شکستی واقعی» مینگریستند.
«آسوشییتدپرس» منبع این خبر را پیام دیپلماتیکی ذکر کرد که روز سهشنبه در وبسایت «ویکیلیکس» منتشر شده است.
نمایندگان ایران در سال 1388 در دو نشست جداگانه در اوائل و اواخر مهرماه در ژنو و وین شرکت کردند. در پایان این نشستها «محمّد البرادعی» رییس پیشین آژانس بینالمللی انرژی اتمی پیشنهادی را ارائه کرد که بر اساس آن ایران میبایست بخش عمده ذخیره اورانیوم رقیق خود را بهروسیه دهد تا این کشور پس از افزایش غنای اورانیوم، آن را برای تبدیل بهمیل سوختی به فرانسه بفرستد.
ایران پس از حدود 4 ماه مخالفت خود با این طرح را اعلام کرد و رییس جمهور در 18 بهمن 1388 دستور غنیسازی 20 درصدی را به رییس وقت سازمان انرژی اتمی ایران اعلام کرد.
سند «ویکیلیکس» مدعی است ایران در پیگیری طرح پیشنهادی سازمان ملل [مبادلۀ سوخت]، به دشمن اصلیاش یعنی ایالات متحده بیش از متحدش روسیه اعتماد کرده است. وزیر خارجۀ ترکیه این ارزیابی را به فرستادۀ ارشد آمریکا ارائه نموده است.
در اواخر سال سال 2009 [پس مذاکرات ژنو و وین] داوداغلو به «فلیپ گردون» دستیار وزیر خارجۀ آمریکا گفته که حکومت ایران تمایل داشت تا دربارۀ توافق تبادل سوخت تأمل کند، اما احمدینژاد در داخل با «فشارهای شدیدی» مواجه شد.
از وزیر خارجۀ ترکیه نقل شده که توافق پیشنهادی از سوی بعضی محافل به عنوان «شکستی واقعی» در اثر فشار غرب تفسیر شده است.
این پیام دیپلماتیک اظهار داشت که مقامات ترک از احمدینژاد پرسیدهاند «آیا مسألۀ اصلی در این موضوع بیش از آنکه واقعی باشد، روانی نیست؟».
این پیام دیپلماتیک مدعی است احمدینژاد پاسخ داده «بله، ایرانیها با توافق پیشنهادی موافق هستند اما باید تصوّر عمومی را مدیریت کرد» و میافزاید مقامات ترکیه، احمدینژاد را «انعطافپذیرتر از سایرین در حکومت ایران» در نظر میگیرند.
در این پیام خاطر نشان شده که به نظر میرسد ایرانیها «اعتماد بیشتری» به فرستادگان ایالات متحده دارند تا مذاکرهکنندگان بریتانیایی و «ایرانیها ترجیح میدهند سوخت را از ایالات متحده دریافت کنند تا روسها».
این پیام منتشر شده اظهار میدارد که دیپلمات آمریکایی «گردون» یادآوری کرده که واشنگتن بر این باور است که ترکیه میتواند به عنوان یک میانجی با ایران «مفید» باشد، اما باید موضع قویتری در مورد تلاشهای هستهای ایران داشته باشد.
پاسخ وزیر خارجه ترکیه در مقابل این بوده که «تنها ترکیه میتواند بیپرده و انتقادآمیز با ایرانیها صحبت کند... صرفاً به این علت که آنکارا پیامهای دوستی آشکار نشان میدهد».