آیت‌آلله بهجت می‌خواست دیدارهایش با رهبری مخفی بماند
اگر برخی مسئولان ما درست بودند، جامعه ما الان بهشت
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: مجله پنجره با حجت‌الاسلام علی بهجت، گفت‌وگویی كرده كه بیشتر رنگ و بوی سیاسی دارد.
پس از فوت آیت‌الله بهجت، شایعاتی در اختلاف ایشان با مقام معظم رهبری از سوی برخی معاندان مطرح شد، موافقید در این‌باره اظهارنظر كنید؟
برای پاسخ به این پرسش، باید دو نكته را مطرح كنم؛ نخست این‌كه بعضی‌ها به ظاهر نسبت به مقام معظم رهبری اظهار تواضع می‌كنند ولی در باطن هیچ تبعیتی از ولی فقیه ندارند. دوم این‌كه برخی افراد بودند كه از آیت‌الله بهجت كینه داشتند، چراكه ایشان به آنها حتی یک بار هم وقت ملاقات نداده بودند و به آنها اعتماد نكرد. دلیل آن هم نمی‌دانم كه آیا در ظاهر چیزی از آنها دیده بود و یا از باطن و نیات آنها خبردار بود. این افراد به صورت ذاتی با ایشان مشكل داشتند. شخصیت حضرت آیت‌الله بهجت در جامعه به گونه‌ای بود كه اگر كسی علیه ایشان حرفی می‌زد، به ضرر شخص مقابل تمام می‌شد، بنابراین این افراد منافق‌گونه به ایشان ابراز لطف می‌كردند ولی در عمل منتظر موقعیتی بودند كه دشمن خود را با ایشان عملی كنند بنابراین پس از فوت ایشان كارشان به جایی رسید كه می‌خواستند در امور مرجعیت هم دخالت بكنند به همین دلیل به شایعه‌سازی روی آوردند كه به حمدالله فقط عرض خود بردند.
می‌توانید نشانه‌ای بدهید كه بدانیم این افراد چه كسانی بودند؟
فعلا معذورم اما اگر بخواهند در آینده باز این اقدامات انجام بدهند، آن‌وقت بیان خواهم كرد. از قضا در این جریانات، مقام معظم رهبری مظلوم واقع می‌شوند. درباره خود من هم شایعه‌سازی كردند.
شما دیگر چرا؟
امام حسین(ع) روز عاشورا به مردم كوفه فرمودند: «با من چه كار دارید؟ من چه جرمی مرتكب شده‌ام؟»، گفتند: «جرمی مرتكب نشده‌ای، ولی چون پدرت علی است و ما از علی كینه و بغض داریم، این كار را می‌كنیم». حالا جرم من هم این است؛ پدر من نیز علی‌گونه زندگی می‌كرد، نه به اینها باج داد، نه اجازه ملاقات و نه امضا. البته كار اینها از این حد گذشته، چراكه اینها حاضرند بدون امضای متشرع، در مسائل مرجعیت هم دخالت كنند و هر كاری می‌خواهند بكنند و اگر من حاضر نباشم با اینها همكاری كنم، اتهامات مفصلی به من می‌زنند. اجازه دهید كمی صریح سخن بگویم؛ اگر برخی مسئولان ما درست بودند، جامعه ما الان بهشت بود مشكل اینجاست! مشكل این نیست كه جامعه بد است. به خدا بهترین انسان‌ها در ایران زندگی می‌كنند. مگر همین انسان‌ها نبودند كه پرورش‌شده دست طاغوت بودند. تا حضرت امام فرمود، همه رفتند تا لب مرز شهادت، بلكه تا آن سوی مرز شهادت هم رفتند. شما دقت كنید ببینید وقتی كاری بر عهده برخی مسئولان سپرده می‌شود، اینها چه كاری را مطابق اسلام انجام می‌دهند؟ می‌خواهند در همه‌جا سمت داشته باشند و همه كارها را قبضه می‌كنند تا شخص دیگری صاحب آن كار نشود. اگر آنها را از در بیرون كنید، از پنجره می‌ایند داخل عده‌ای هستند كه همه كارها را در دست گرفتند و زیر پرده كارهایی می‌كنند. واقعا حقی كه بخواهند وارد آن كار شوند، حق شرعی هم ندارند، اینها می‌خواند از مسائل مملكت تا مسائل مربوط به حوزه‌های علمیه و مرجعیت را زیر نظر داشته باشند و همه چیز تحت فرمانشان باشد.
شایعه‌ای مطرح است درباره این‌كه آیت‌الله بهجت به هیچ وجه در مسائل سیاسی دخالت نمی‌كردند، شما تأیید می‌كنید؟
آیت‌الله بهجت با مطرح شدنشان در جامعه مخالف بودند. هرگز حاضر نبودند مثل من اینجا بنشینند و با شما صحبت بكنند و یا شما مثلا فیلم بگیرید و مطالب آن را در صداوسیما و مطبوعات منتشر كنید حتی یادم هست، آمدند به ایشان گفتند كه ما می‌خواهیم با توصیه علامه محمدتقی جعفری، مطالبی از احوالات مرحوم شیخ مرتضی طالقانی و احوالات معنوی و كرامات ایشان از شما بپرسیم برای منتشر كردن شرح حال ایشان. ولی ایشان حاضر نبودند حتی در این بحث هم وارد شوند.
متأسفانه امروزه برای درس اخلاق گفتن در حوزه، عمل مدرس شرط نیست، بلكه خوب گفتن و خوب حرف زدن شرط است اگر خوب ملاحظه كنیم این كاملا ضداخلاق است. لذاست كه می‌بینید حوزه‌ها آن‌طور كه باید پرورش پیدا نمی‌كنند و در علم هم از ترقی خبری نیست چه برسد به عمل. علتش این است كه حوزه خواست از دانشگاه تقلید كند كه رشد كند ولی راه رفتن خود را هم فراموش كرد. به اصطلاح معروف آمد ابرو را درست كند، زد چشمش را كور كرد. آقا می‌فرمود غلط است كسی خودش را اصلاح نكرده، به فكر اصلاح دیگران باشد. برخی مثلا فكر می‌كنند چهار تا كتاب خوانده‌اند، دیگر احاطه بر همه پیدا می‌كنند. آیت‌الله بهجت در سیاست كاملا صاحب نظر بودند و كاملا نظرات دقیقی ارایه می‌دادند، منتهی به اهل سیاست، اوایل هم با خود امام. سال ۴۰ كه من یادم هست جلسه‌ای با امام داشتند و مطالب سیاسی آن زمان را بررسی می‌كردند در این زمان هم اگر نكته‌ای را لازم می‌دانستند ارایه بدهند، به خود مقام معظم رهبری می‌گفتند به افراد دیگر كاری نداشتند.
بحث مقام معظم رهبری و مسائلی كه در جامعه مطرح بود، به طور كلی شایعه بود؟
ـخیر! این‌طور نبود كه همه صحبت‌های مطرح‌شده در جامعه شایعه باشد. البته عرض كردم كه مقام معظم رهبری در این جریانات كاملا مظلوم واقع شدند و رابطه ایشان با آیت‌الله بهجت بسیار گرم و صمیمی بود. مثلا این‌كه آیت‌آلله بهجت فرموده بودند دیدارهایشان با رهبری، مخفی بماند و در صداوسیما پخش نشود، این درست است؛ چراكه ایشان دوست نداشتند در صداوسیما و در جامعه مطرح شوند.
موافقید درباره حرف‌هایی كه درباره ارتباط آیت‌الله بهجت و امام عصر(عج) به گوش می‌رسید، توضیحاتی بفرمایید؟
ـاگر در كتبی كه در مورد ایشان نوشته شده و نقل قول‌هایی كه از ایشان مانده، دقت كنید، نوشته شده كه آیت‌الله بهجت گفته‌اند: «شخصی را می‌شناسم كه با امام زمان ملاقات كرده و یا شخصی كه فلان مقام معنوی را دارد، به محضر حضرت رسیده». برای ما محرز است كه ایشان با حضرت صاحب ارتباط داشته‌اند ولی وقتی می‌خواستند نقل كنند، می‌گفتند: شخصی هست كه این‌گونه رویت كرده و با ضمیر سوم شخص بیان می‌كردند.
پس از فوت آیت‌الله بهجت، شایعاتی در اختلاف ایشان با مقام معظم رهبری از سوی برخی معاندان مطرح شد، موافقید در این‌باره اظهارنظر كنید؟
برای پاسخ به این پرسش، باید دو نكته را مطرح كنم؛ نخست این‌كه بعضی‌ها به ظاهر نسبت به مقام معظم رهبری اظهار تواضع می‌كنند ولی در باطن هیچ تبعیتی از ولی فقیه ندارند. دوم این‌كه برخی افراد بودند كه از آیت‌الله بهجت كینه داشتند، چراكه ایشان به آنها حتی یک بار هم وقت ملاقات نداده بودند و به آنها اعتماد نكرد. دلیل آن هم نمی‌دانم كه آیا در ظاهر چیزی از آنها دیده بود و یا از باطن و نیات آنها خبردار بود. این افراد به صورت ذاتی با ایشان مشكل داشتند. شخصیت حضرت آیت‌الله بهجت در جامعه به گونه‌ای بود كه اگر كسی علیه ایشان حرفی می‌زد، به ضرر شخص مقابل تمام می‌شد، بنابراین این افراد منافق‌گونه به ایشان ابراز لطف می‌كردند ولی در عمل منتظر موقعیتی بودند كه دشمن خود را با ایشان عملی كنند بنابراین پس از فوت ایشان كارشان به جایی رسید كه می‌خواستند در امور مرجعیت هم دخالت بكنند به همین دلیل به شایعه‌سازی روی آوردند كه به حمدالله فقط عرض خود بردند.
می‌توانید نشانه‌ای بدهید كه بدانیم این افراد چه كسانی بودند؟
فعلا معذورم اما اگر بخواهند در آینده باز این اقدامات انجام بدهند، آن‌وقت بیان خواهم كرد. از قضا در این جریانات، مقام معظم رهبری مظلوم واقع می‌شوند. درباره خود من هم شایعه‌سازی كردند.
شما دیگر چرا؟
امام حسین(ع) روز عاشورا به مردم كوفه فرمودند: «با من چه كار دارید؟ من چه جرمی مرتكب شده‌ام؟»، گفتند: «جرمی مرتكب نشده‌ای، ولی چون پدرت علی است و ما از علی كینه و بغض داریم، این كار را می‌كنیم». حالا جرم من هم این است؛ پدر من نیز علی‌گونه زندگی می‌كرد، نه به اینها باج داد، نه اجازه ملاقات و نه امضا. البته كار اینها از این حد گذشته، چراكه اینها حاضرند بدون امضای متشرع، در مسائل مرجعیت هم دخالت كنند و هر كاری می‌خواهند بكنند و اگر من حاضر نباشم با اینها همكاری كنم، اتهامات مفصلی به من می‌زنند. اجازه دهید كمی صریح سخن بگویم؛ اگر برخی مسئولان ما درست بودند، جامعه ما الان بهشت بود مشكل اینجاست! مشكل این نیست كه جامعه بد است. به خدا بهترین انسان‌ها در ایران زندگی می‌كنند. مگر همین انسان‌ها نبودند كه پرورش‌شده دست طاغوت بودند. تا حضرت امام فرمود، همه رفتند تا لب مرز شهادت، بلكه تا آن سوی مرز شهادت هم رفتند. شما دقت كنید ببینید وقتی كاری بر عهده برخی مسئولان سپرده می‌شود، اینها چه كاری را مطابق اسلام انجام می‌دهند؟ می‌خواهند در همه‌جا سمت داشته باشند و همه كارها را قبضه می‌كنند تا شخص دیگری صاحب آن كار نشود. اگر آنها را از در بیرون كنید، از پنجره می‌ایند داخل عده‌ای هستند كه همه كارها را در دست گرفتند و زیر پرده كارهایی می‌كنند. واقعا حقی كه بخواهند وارد آن كار شوند، حق شرعی هم ندارند، اینها می‌خواند از مسائل مملكت تا مسائل مربوط به حوزه‌های علمیه و مرجعیت را زیر نظر داشته باشند و همه چیز تحت فرمانشان باشد.
شایعه‌ای مطرح است درباره این‌كه آیت‌الله بهجت به هیچ وجه در مسائل سیاسی دخالت نمی‌كردند، شما تأیید می‌كنید؟
آیت‌الله بهجت با مطرح شدنشان در جامعه مخالف بودند. هرگز حاضر نبودند مثل من اینجا بنشینند و با شما صحبت بكنند و یا شما مثلا فیلم بگیرید و مطالب آن را در صداوسیما و مطبوعات منتشر كنید حتی یادم هست، آمدند به ایشان گفتند كه ما می‌خواهیم با توصیه علامه محمدتقی جعفری، مطالبی از احوالات مرحوم شیخ مرتضی طالقانی و احوالات معنوی و كرامات ایشان از شما بپرسیم برای منتشر كردن شرح حال ایشان. ولی ایشان حاضر نبودند حتی در این بحث هم وارد شوند.
متأسفانه امروزه برای درس اخلاق گفتن در حوزه، عمل مدرس شرط نیست، بلكه خوب گفتن و خوب حرف زدن شرط است اگر خوب ملاحظه كنیم این كاملا ضداخلاق است. لذاست كه می‌بینید حوزه‌ها آن‌طور كه باید پرورش پیدا نمی‌كنند و در علم هم از ترقی خبری نیست چه برسد به عمل. علتش این است كه حوزه خواست از دانشگاه تقلید كند كه رشد كند ولی راه رفتن خود را هم فراموش كرد. به اصطلاح معروف آمد ابرو را درست كند، زد چشمش را كور كرد. آقا می‌فرمود غلط است كسی خودش را اصلاح نكرده، به فكر اصلاح دیگران باشد. برخی مثلا فكر می‌كنند چهار تا كتاب خوانده‌اند، دیگر احاطه بر همه پیدا می‌كنند. آیت‌الله بهجت در سیاست كاملا صاحب نظر بودند و كاملا نظرات دقیقی ارایه می‌دادند، منتهی به اهل سیاست، اوایل هم با خود امام. سال ۴۰ كه من یادم هست جلسه‌ای با امام داشتند و مطالب سیاسی آن زمان را بررسی می‌كردند در این زمان هم اگر نكته‌ای را لازم می‌دانستند ارایه بدهند، به خود مقام معظم رهبری می‌گفتند به افراد دیگر كاری نداشتند.
بحث مقام معظم رهبری و مسائلی كه در جامعه مطرح بود، به طور كلی شایعه بود؟
ـخیر! این‌طور نبود كه همه صحبت‌های مطرح‌شده در جامعه شایعه باشد. البته عرض كردم كه مقام معظم رهبری در این جریانات كاملا مظلوم واقع شدند و رابطه ایشان با آیت‌الله بهجت بسیار گرم و صمیمی بود. مثلا این‌كه آیت‌آلله بهجت فرموده بودند دیدارهایشان با رهبری، مخفی بماند و در صداوسیما پخش نشود، این درست است؛ چراكه ایشان دوست نداشتند در صداوسیما و در جامعه مطرح شوند.
موافقید درباره حرف‌هایی كه درباره ارتباط آیت‌الله بهجت و امام عصر(عج) به گوش می‌رسید، توضیحاتی بفرمایید؟
ـاگر در كتبی كه در مورد ایشان نوشته شده و نقل قول‌هایی كه از ایشان مانده، دقت كنید، نوشته شده كه آیت‌الله بهجت گفته‌اند: «شخصی را می‌شناسم كه با امام زمان ملاقات كرده و یا شخصی كه فلان مقام معنوی را دارد، به محضر حضرت رسیده». برای ما محرز است كه ایشان با حضرت صاحب ارتباط داشته‌اند ولی وقتی می‌خواستند نقل كنند، می‌گفتند: شخصی هست كه این‌گونه رویت كرده و با ضمیر سوم شخص بیان می‌كردند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید