میلاد پیام‌آور عدل و صلح مبارک
آفتاب: یکی از مسائلی که در مورد امام زمان(عج) سؤال می‌شود طول عمر ایشان است، موضوعی که با بررسی اجمالی تاریخ زندگی شخصیت‌هایی چون حضرت نوح مشخص می‌شود هیچ امر به ظاهر محالی، برای خداوند قادر و یکتا غیرممکن نیست.
طول عمر حضرت مهدی(عج) در مقایسه با عمرهای طولانی که در قرآن به آنها اشاره، شده، موضوع محال و عجیبی نیست ضمن اینکه خداوند متعال قادر به هرکاری است و وقتی نظری به روند شکل گیری انسان و تولد داشته باشیم در می یابیم که هیچ چیز غیرممکن نبوده و هرکاری در قدرت بینهایت خداوند می‌گنجد.
یبت امام و پنهان بودن از نظرها دلایل مختلفی دارد:
حفظ جان امام
تاریخ گواه است امامان ما همواره با دشمنی‌های بسیار مواجه بوده و فعالیت‌های روشنگرانه آنها به منظور معرفی ظلم و دوری از آنها، بر بسیاری خوش نمی‌آمده بنابراین هر ترفند و نقشه‌ای را طراحی و اجرا می‌کردند تا امامان بزرگواری که زندگی را بر آنها تنگ و سخت می‌کردند از سر راه بردارند بنابراین جان امامان همواره در معرض خطر بود.
این موضوع برای امام مهدی سخت‌تر و جدی‌تر بود چون پیش از تولد پآن حضرت وعده داده شده بود که امامی عادل پایه‌های حکومت‌های ظالمان را برخواهد چید. بنابراین دشمنان ترس و وحشت بیشتری از آن حضرت داشتند و لازم بود به شکلی عالمانه جان امام از گزند دشمنی‌ها مصون بماند.
قدرشناسى
از دیگر دلایل غیبت، قدرشناسی و درک ارزش والای گوهر نابی چون حضرت مهدی(عج) است، همه ما انسان‌ها بطور طبیعی هرآنچه در اختیار داریم را ارزش مناسبی برایش قائل نشده و همواره بدنبال نداشته‌ها هستیم، امام زمان از نظرها پنهان شد تا قدر عافیت بدانیم.
آزمایش مردم
امتحان و آزمایش یکى از حکمت‌هاى غیبت امام مهدی(عج) است که خود از سنت‌هاى الهی است. خداوند بندگان خود را با آزمایش‌هاى مختلفی مورد امتحان قرار می‌دهد به همین دلیل کسانى که به خدا و پیام آورش و هر آنچه آن حضرت در مورد امام زمان آورده است، ایمان بیاورند، دیگر طولانی شدن غیبت آن گرانمایه از ثبات قدم و ایمان عمیق آنان نمى‌کاهد.
بازشناسى مؤمن از کافر
از دیگر رازهاى غیبت امتحان مردم در مصائب و مشکلات زندگى است تا ظرفیت و یا تحمل هر کس مشخص شود که تا چه حد می‌تواند در راه دین، مذهب، آیین و کیش خود استقامت و پافشارى کند تا افراد از یکدیگر متمایز شوند. با امتحان باید خوب از بد، کافر از مؤمن ،فاسق از عادل و زشت از زیبا جدا، ایمان مؤمنین محکم شود و شک و شبهه‌ای باقى نماند و حجت الهى بر خلق تمام شود.
القاب و کنیه‌های حضرت
نام اصلی آن حضرت "محمد" است. نامی که پیامبر اکرم(ص) بر او نهاده و فرمود: اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است. کنیه حضرت ابوالقاسم است و به ایشان ابوصالح، ابو عبدالله، ابو ابراهیم، ابوجعفر، و ابوالحسن هم گفته م‌شود. القاب آن حضرت بسیار زیاد است. از جمله:
- مهدی: مشهورترین لقب آن حضرت، مهدی است. مهدی که اسم مصدر هدایت است، به معنی کسی است که بوسیله خدا هدایت شده باشد. امام صادق(ع) در ضمن حدیثی فرمودند: آن حضرت را مهدی گویند، زیرا مردم را به امری که گم کرده‌اند هدایت می‌کند.
دیدگاه دیگر این است که قائم آل محمد را از این رو مهدى مىگویند که مردم را به امورى که بر آنها پوشیده است راهنمایى خواهد کرد.
- قائم: یعنی قیام‌کننده به حق. رسول خدا فرمودند: از این جهت او را قائم نامیدند که پس از فراموش شدن نامش قیام می‌کند.
امام جواد در پاسخ به این پرسش که چرا او را قائم می‌نامند، چنین فرمودند: زیرا پس از آنکه نامش از خاطره‌ها فراموش شود و بیشتر معتقدین به امامتش از دین خدا برگردند، قیام می‌کند.
- منتظر: از امام جواد(ع) پرسیدند چرا وی را منتظر می‌گویند؟ ایشان فرمودند: زیرا وی برای مدتی طولانی غایب شده و علاقمندان منتظر ظهورش خواهند بود و آنان که تردید دارند او را انکار می‌کنند.
- بقیه‌الله: روایت شده که چون آن حضرت قیام کند، پشت به کعبه می‌ایستد و 313 نفر دور او جمع می‌شوند. اول چیزی که می‌فرماید این آیه شریفه است: بقیة‌الله خیر لکم آن کنتم مؤمنین. آنگاه می‌فرماید: منم بقیه الله و حجت او و خلیفه او بر شما.
دیگر القاب آن حضرت عبارتند از: حجة الله، خلف صالح، ولی الله، صاحب الامر، صاحب الزمان، منصور و ... .
