يارگيري ايران و امريكا در مجمع عمومي سازمان ملل متحد
آوردگاه دو رييس جمهور
آفتاب‌‌نیوز : 
ارتقاي سطح كنشگران پرونده هسته‌يي از نماينده مستقر در وين به رييسان جمهور مقيم نيويورك حاكي از اهميت فوق‌العاده اين برهه زماني در سرنوشت سنگين‌ترين پرونده ديپلماتيك ايران پس از دوسيه جنگ هشت ساله با عراق است.
اين نبرد ديپلماتيك در حالي ميان محمود احمدي نژاد و جرج بوش در جريان است كه مواضع اخير اتحاديه اروپا پس از فعاليت مجدد نيروگاه اصفهان موجب تكدر خاطر مسوولان هسته‌يي تهران شده و آنان كه اينك در قبال تغيير تركيب دولت، چهره‌هايي جديدند از يكسو به توسيع دامنه مذاكره‌كنندگان مي‌پردازند و از ديگر سو با «ابتكاري جديد» به نيويورك مي‌روند. افزايش دامنه طرفين مذاكره ايران در سياست «نگاه به شرق» دولت جديد مشهود است. گرچه مسوولان پرونده هسته‌يي در تلاشند تا اين‌گونه بيان كنند كه هيچ تصميم نويني درباره افزايش شمار مذاكره‌كنندگان اتخاذ نشده است اما سفر علي لاريجاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران به هند و پاكستان و ديدار علاءالدين بروجردي با ديپلمات‌ها و مسوولان كشورهاي عضو جنبش عدم تعهد بيانگر آن است كه ايران از مدت‌ها پيش اين يارگيري ديپلماتيك را آغاز كرده است.
ديگر اينكه ابتكار جديد ايران كه در پوشه احمدي‌نژاد نگهداري مي‌شود قرار است گره از كار فرو بسته فعاليت‌هاي هسته‌يي بگشايد و تهران را با سياست حق استفاده از انرژي پاك هسته‌يي به آوردگاهي مي‌برد كه در آن سو رييس جمهور ايالات متحده در تلاش است سرنوشت ايران را در همان ساختماني رقم زند كه اينك رييس جمهور ايران در آن سخنراني مي‌كند شوراي امنيت سازمان ملل متحد.
جرج بوش با اين استدلال كه «دسترسي ايران به سلاح هسته‌يي شديدا بي ثبات كننده است» راهي نيويورك شد و احمدي‌نژاد با اين توضيح كه «انرژي صلح‌آميز هسته‌يي يك دستاورد بشري و متعلق به همه ملت‌ها است و تمام مردم دنيا حق دارند از اين انرژي پاك استفاده كنند» به عمارت مجمع عمومي سازمان ملل پا مي‌گذارد.واشنگتن مي‌گويد: «ايران هيدروكربن دارد پس نيازي به فناوري اتمي ندارد» و تهران در پاسخ مي‌گويد: «هدف از برنامه اتمي كاربردهاي غيرنظامي همچون توليد برق است.»
بوش ديداري با «ولاديمير پوتين» همتاي روس خود خواهد داشت. احمدي‌نژاد نيز به كمپ پوتين مي‌رود و هر دو مي‌خواهند رييس جمهور روسيه را به سوي خود بكشند. حال اينكه مسكو شريك هسته‌يي تهران است و از ديگر جهت دل به امتيازهاي اقتصادي واشنگتن وابسته است.
رييس جمهور ايالات متحده درصدد متحد كردن اعضاي آژانس اتمي عليه ايران است و همتاي ايراني‌اش در سخنراني 30 دقيقه‌يي خود پيشنهاد هسته‌يي‌اش را ارايه مي‌دهد تا جامعه بين‌الملل را با آن اقناع كند. از سويي تركيب موافقان و مخالفان ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت نيز 14 به 11 به نفع ايران است. مضاف بر اينكه محتواي پيشنهاد احمدي‌نژاد در چگونگي صف‌آرايي جديد غرب درخصوص پرونده هسته‌يي ايران اثرگذار خواهد بود و به پازل موجود صورت‌بندي نويني خواهد داد. آنچنان كه «غلامرضا آقازاده»، رييس سازمان انرژي اتمي ايران مي‌گويد: دكتر احمدي‌نژاد در سخنراني خود در مجمع عمومي سازمان ملل مطالبي براي رفع نگراني‌هاي اخير دنيا درخصوص ايران بيان خواهد كرد و طبعا كشورهايي كه مشكلات سياسي با ما دارند يا اهداف ديگري را دنبال مي‌كنند چندان از آن استقبال نخواهند كرد و در مقابل كشورهايي كه در پي برون‌رفت از اين وضعيت هستند از اين طرح استقبال خواهند كرد.
بنابراين آقازاده علاوه بر مرزبندي كشورهاي حامي مذاكرات و مخالف آنها، خط كشي ديگري را جايز مي‌داند: سياسي نگران به مسائل هسته‌يي و فني نگران به پرونده اتمي. با اين حساب بعيد به نظر نمي‌رسد كه تهران مخالفان طرح جديد رييس جمهورش را در صف سياسي نگران قرار دهد و بگويد هر طرحي مي‌داديم آنها مخالفت مي‌كردند و موافقان را در رديف آناني بگنجاند كه مي‌خواهند گره موجود را با دست باز كنند (ديپلماسي) نه با دندان (شوراي امنيت سازمان ملل).
ارتقاي سطح كنشگران پرونده هسته‌يي از نماينده مستقر در وين به رييسان جمهور مقيم نيويورك حاكي از اهميت فوق‌العاده اين برهه زماني در سرنوشت سنگين‌ترين پرونده ديپلماتيك ايران پس از دوسيه جنگ هشت ساله با عراق است. اين نبرد ديپلماتيك در حالي ميان محمود احمدي نژاد و جرج بوش در جريان است كه مواضع اخير اتحاديه اروپا پس از فعاليت مجدد نيروگاه اصفهان موجب تكدر خاطر مسوولان هسته‌يي تهران شده و آنان كه اينك در قبال تغيير تركيب دولت، چهره‌هايي جديدند از يكسو به توسيع دامنه مذاكره‌كنندگان مي‌پردازند و از ديگر سو با «ابتكاري جديد» به نيويورك مي‌روند. افزايش دامنه طرفين مذاكره ايران در سياست «نگاه به شرق» دولت جديد مشهود است. گرچه مسوولان پرونده هسته‌يي در تلاشند تا اين‌گونه بيان كنند كه هيچ تصميم نويني درباره افزايش شمار مذاكره‌كنندگان اتخاذ نشده است اما سفر علي لاريجاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران به هند و پاكستان و ديدار علاءالدين بروجردي با ديپلمات‌ها و مسوولان كشورهاي عضو جنبش عدم تعهد بيانگر آن است كه ايران از مدت‌ها پيش اين يارگيري ديپلماتيك را آغاز كرده است.
ديگر اينكه ابتكار جديد ايران كه در پوشه احمدي‌نژاد نگهداري مي‌شود قرار است گره از كار فرو بسته فعاليت‌هاي هسته‌يي بگشايد و تهران را با سياست حق استفاده از انرژي پاك هسته‌يي به آوردگاهي مي‌برد كه در آن سو رييس جمهور ايالات متحده در تلاش است سرنوشت ايران را در همان ساختماني رقم زند كه اينك رييس جمهور ايران در آن سخنراني مي‌كند شوراي امنيت سازمان ملل متحد.
جرج بوش با اين استدلال كه «دسترسي ايران به سلاح هسته‌يي شديدا بي ثبات كننده است» راهي نيويورك شد و احمدي‌نژاد با اين توضيح كه «انرژي صلح‌آميز هسته‌يي يك دستاورد بشري و متعلق به همه ملت‌ها است و تمام مردم دنيا حق دارند از اين انرژي پاك استفاده كنند» به عمارت مجمع عمومي سازمان ملل پا مي‌گذارد.واشنگتن مي‌گويد: «ايران هيدروكربن دارد پس نيازي به فناوري اتمي ندارد» و تهران در پاسخ مي‌گويد: «هدف از برنامه اتمي كاربردهاي غيرنظامي همچون توليد برق است.»
بوش ديداري با «ولاديمير پوتين» همتاي روس خود خواهد داشت. احمدي‌نژاد نيز به كمپ پوتين مي‌رود و هر دو مي‌خواهند رييس جمهور روسيه را به سوي خود بكشند. حال اينكه مسكو شريك هسته‌يي تهران است و از ديگر جهت دل به امتيازهاي اقتصادي واشنگتن وابسته است.
رييس جمهور ايالات متحده درصدد متحد كردن اعضاي آژانس اتمي عليه ايران است و همتاي ايراني‌اش در سخنراني 30 دقيقه‌يي خود پيشنهاد هسته‌يي‌اش را ارايه مي‌دهد تا جامعه بين‌الملل را با آن اقناع كند. از سويي تركيب موافقان و مخالفان ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت نيز 14 به 11 به نفع ايران است. مضاف بر اينكه محتواي پيشنهاد احمدي‌نژاد در چگونگي صف‌آرايي جديد غرب درخصوص پرونده هسته‌يي ايران اثرگذار خواهد بود و به پازل موجود صورت‌بندي نويني خواهد داد. آنچنان كه «غلامرضا آقازاده»، رييس سازمان انرژي اتمي ايران مي‌گويد: دكتر احمدي‌نژاد در سخنراني خود در مجمع عمومي سازمان ملل مطالبي براي رفع نگراني‌هاي اخير دنيا درخصوص ايران بيان خواهد كرد و طبعا كشورهايي كه مشكلات سياسي با ما دارند يا اهداف ديگري را دنبال مي‌كنند چندان از آن استقبال نخواهند كرد و در مقابل كشورهايي كه در پي برون‌رفت از اين وضعيت هستند از اين طرح استقبال خواهند كرد.
بنابراين آقازاده علاوه بر مرزبندي كشورهاي حامي مذاكرات و مخالف آنها، خط كشي ديگري را جايز مي‌داند: سياسي نگران به مسائل هسته‌يي و فني نگران به پرونده اتمي. با اين حساب بعيد به نظر نمي‌رسد كه تهران مخالفان طرح جديد رييس جمهورش را در صف سياسي نگران قرار دهد و بگويد هر طرحي مي‌داديم آنها مخالفت مي‌كردند و موافقان را در رديف آناني بگنجاند كه مي‌خواهند گره موجود را با دست باز كنند (ديپلماسي) نه با دندان (شوراي امنيت سازمان ملل).
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید