گامی مهم در حل بزرگترين معمای تكامل
آفتاب: حباب‌های سلولی شکل با قابلیت رشد و خودهمانندسازی برای اولین بار ساخته شدند که این موفقیت می‌تواند به حل بزرگترین معمای تکامل یعنی چگونگی تکثیر سلول‌های اولیه کمک کند.
تاداشی سوگاوارا، از دانشگاه توکیو و تیم همراهش موفق شده‌اند این حباب‌های غول‌پیکر سلول‌مانند موسوم به وزیکول را بسازند که قادر به رشد و تقسیم به دو نمونه از خود با استفاده از دی‌ان‌ای هستند.
پیش از این محققان توانسته بودند حباب‌های سلولی بسازند؛ اما ساخت سلولی با توانایی انتقال اطلاعات در خود و استفاده از آن برای تکثیر مانند یک سلول طبیعی و دی‌ان‌ای آن بسیار مشکل بود.
این دانشمندان، حباب‌های خود را از مولکولهای چربی در محلول ساختند که به یکدیگر چسبیده و وزیکول پرآب می‌سازند.
آنها همچنین تکه‌های کوتاه دی‌ان‌ای را به همراه اجزای شیمیایی سازنده نسخه‌های دی‌ان‌ای در فرآیندی موسوم به واکنش زنجیره‌ای پلیمراز(PCR) به آنها اضافه کردند.
در این مکانیزم هر تکه دی‌ان‌ای، باردار شده و مولکولهای بار مخالف را به خود جذب می‌کند که در اطراف دی‌ان‌ای یک وزیکول را شکل می‌دهند.
این تیم سپس از مکانیزم نسخه‌برداری PCR استفاده کرده و به تولید نسخه‌های بیشتر از دی‌ان‌ای در داخل وزیکول پرداختند که به دیواره‌ها می‌چسبند.
در مرحله بعدی مولکولهای چربی اضافه شد که به وزیکول که دی‌ان‌ای‌ها در غشای آن تعبیه شدند، چسبیدند. مولکولهای چربی اضافی اطراف دی‌ان‌ای جدید را احاطه کرده و یک وزیکول دختر را که از مادر جدا شده بود، شکل دادند.
نتیجه این کار، شکل‌گیری یک نسخه همانند با سلول مادر با دی‌ان‌ای محتوی آنها بود.
سوگاوارا، شباهت‌های زیادی بین سلول خود و یک سلول طبیعی اولیه مانند باکتری ای‌کولای قائل می‌شود. از جمله این که سلول وی عاری از پروتئین بوده، اما مولکولهای ریز استفاده شده برای ساخت آنها به نظر دقیقا مانند پروتئین موجود در یک سلول کار می‌کنند.
