آفتابنیوز : آفتاب- حسین قربانزاده در همشهری نوشت: آقای احمدینژاد این چند سطر درددلیست که صرفاً با انتشار رسانهای به گوش شما میرسد و اگر جز این طریقی بود حتماً بر این روش ترجیح داده میشد.
رییسجمهور محترم هنوز موضعگیری قاطعانه شما در مجمع عمومی سازمان ملل نقل محافل است؛ بهویژه گفتن حقیقتی که غرب هرجا سخن از مرگ باشد حاضر است و هرجا زندگی و امیدبخشی غائب.
اما آقای احمدینژاد ای کاش همهجا اینچنین بر حقیقت پای میفشردید. سخنان دیروز سخنگوی قوه قضاییه تکاندهنده بود اگرچه درباره اختلاس تاریخی حرف و حدیث زیاد گفته شده اما این نوشتار از زاویه دیگری به این موضوع میپردازد و بهدنبال یادآوری حسرتی است که شاید عبرتی برای دیگران باشد.
آقای احمدینژاد این جمله برایتان آشنا نیست: "هر وقتی یک نخ را میکشیم از ده جا صدا درمیآید!" راستی حالا دیگر صدایی نمیشنوید؟ یا نخی را نمیکشید؟ یا نخها تبدیل به ریسمان و این ریسمان آنقدر قطور شده که نمیتوان کشید؟ یا فقط باید صداهایی که از پیامد نخی که خودمان بکشیم را بشنویم و نخی که دیگران، همه نهادهای نظارتی و حتی همه ملت ایران بکشند...!
آقای احمدینژاد ای کاش شما با شعار مبارزه با مفاسد اقتصادی و قطع دست غارتگران بیتالمال روی کار نمیآمدید ای کاش شما با شعار برچیدن روابط فامیلی در هژمونی قدرت روی کار نمیآمدید. ای کاش از فهرست مفسدان اقتصادی در جیب خود خبر نمیدادید. ای کاش مستضعفان را به خیال ظهور منجی عدالت امیدوار نمیکردید.
آقای احمدینژاد وعدههای رنگارنگ برخورد قاطع با چپاولگران را در سفرهای استانی یادتان هست؟ سخنان تند و آتشین در برابر فوج فوج مردمان ساده را زیر باران، زیر برف، زیر آفتاب داغ و ... یادتان هست؟ قرار نبود فقط مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد و با کف و سوت و جیغ و هورا او را خشنود کند قرار بود صاحبسخن هم به سخن خویش متعهد باشد و کردار خود را بر گفتارش منطبق کند.
آقای احمدینژاد شما شعار کعبه مقصود دادید و راه ترکستان در پیش گرفتید. حالا چه کسی از این پس به شعار مبارزه با مفاسد اقتصادی اعتماد میکند؟ چه کسی بعد از شما جرات میکند که از این گفتمان سخن بگوید؟ سخن از سه هزار میلیارد و غیره نیست سخن از خیانت آشکار به گفتمان مبارزه با فساد اقتصادی است.
آقای احمدینژاد ای کاش شعار شما توسعه و سازندگی بود توسعه سیاسی و جامعه مدنی بود یا هر گفتمان تازهای به جز مبارزه با مفاسد اقتصادی!
آقای احمدینژاد روزهای اول دولت کریمه گفتید پاستور را بر کاخ سعدآباد ترجیح میدهید اما نگفتید در سایهسار حیاط خلوت پاستور قرار است چه اتفاقی بیفتد.
گفته بودید که پاکترین فرزند پاکترین دولت تاریخ را به فساد متهم میکنند. راستی این است معنی پاکی، فرزند و تاریخ درفرهنگ معین:
پاکی: (ا.) وضع یا کیفیت پاک بودن طهارت، نظافت.
فرزند: (فَ زَ) [ په. ] (اِ.) بچه آدم، پسر یا دختر.
تاریخ: [ع.] 1 - (مص م.) سرگذشتها و حوادث پیشینیان.
و معنی دولت را هم که خیلی خوب میدانید.
آقای احمدینژاد نکند روزی این بیت شیخ اجل را برای دولت کریمه بخوانند:
دیگران را قناعت آموزند خویشتن سیم و غله اندوزند