دبستان مهرگان آبادان بوی تعفن زباله و گربه مرده می‌دهد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: ۶ سال از آخرین نامه‌ای که انجمن‌های فرهنگی آبادان به رییس‌جمهوری وقت نوشتند و در آن خواستار جلوگیری از روند تخریب تدریجی دبستان مهرگان شده‌اند، می‌گذرد. امروز نه تنها این مدرسه ساماندهی نشده، بلکه آسفالت‌های کنده شده در جلوی سردر اصلی آن به حال خود رها شده و سر در دیگر آن نیز بوی تعفن زباله و گربه مرده می‌دهد.
این در حالی است که دبستان مهرگان جزو ۵ مدرسه‌ای است که شرکت نفت ساخته و به آموزش و پرورش آبادان تحویل داده است. این مدرسه ۲۲ کلاس و به همین تعداد انبار و ۱۸ دستگاه حمام دارد. به گفته کارشناسان معماری، کلاس‌های این دبستان کاملاً استاندارد بوده و منازل مسکونی اطراف مدرسه هم مربوط به کادر اداری مدرسه است. این منازل به آموزش و پرورش داده شده بود تا مدیر، معاون و معلمان مدرسه به محل کار خود نزدیک باشند و بر آن اشراف داشته باشند.
مشاهدات خبرنگار CHN، اما گویای آن است که اکنون بخشی‌هایی از دو سردر تاریخی این مدرسه ترک برداشته یا ریخته و روی پیکر دیرینه آن نیز دیوارنویسی شده است. پشت سردر جنوبی نیز فضای خالی و بدون استفاده وجود دارد، انواع زباله روی هم انباشته شده که بوی بد آن حریم فرهنگی این بنای ارزشمند که در فهرست میراث ملی جای دارد را تحت شعاع قرار داده است. دیوارهای شمالی و اطراف در اصلی با سیمان سفید پوشانده شده و اکنون اثری از آجرهای نظامی آن دیده نمی‌شود.
تماس‌های مکرر برای پرسش در مورد دلایل وضعیت کنونی این دبستان از اداره میراث فرهنگی و گردشگری آبادان بدون نتیجه می‌ماند. "شمس‌الدین نوربخش"، مدیر این اداره تلفن‌های متعدد خبرنگاران را جواب نمی‌دهد. پژوهشگران میراث در آبادان می‌گویند که بیشتر وقت‌ها درهای اداره میراث آبادان بسته است و هیچ مسئولی به سوالات مراجعه کنندگان پاسخگو نیست.
پیشتر "حمید ناصری نصب" که ۱۱ سال مدیریت این دبستان را به عهده داشته است، در مصاحبه‌ها گفته بود، دبستان مهرگان به تعمیر اساسی نیاز دارد و باید بودجه‌ای برای نگهداری چنین مدارسی اختصاص داد.
او گفته بود: «این دیوارها در حقیقت آجری است، اما به خاطر اثرات ترکش‌های زیادی که از جنگ مانده بود، آن را سیمان سفید کرده‌اند. البته این روکش سیمانی کاری غیرکارشناسانه بود.»
اکنون بعد از گذشت ۵ سال از این اعتراض‌ها به نظر می‌رسد که نه تنها هیچ اقدامی برای ساماندهی و مرمت نشده است، بلکه بخش‌های دیگر این بنای تاریخی نیز در حال فروپاشی است.
این در حالی است که دبستان مهرگان ماوای بسیاری از کودکانی بوده که بعدها جامعه فرهیختگان این مرز و بوم را تشکیل داده‌اند. برای همین است که آبادانی‌ها به شدت در مورد وضعیت کنونی این مدرسه نگرانند و خواستار ساماندهی آن هستند.
"جعفر مهرکیان"، یکی از باستان شناسان قدیمی و کسی که ساکن آبادان بوده‌است، در یادداشتی با این عنوان که "مدرسه مهرگان آبادان میراثی ملی است و باید با چنگ ودندان حفاظت شود" نوشته است: «اینجا مدرسه من است، دبستان بسیار بزرگ مهرگان با ساختمانی دو طبقه و آجرین در ساحل یکی از کانال‌های موازی با خیابان منتهی به سینما تاج و پیوسته به اروند رود با لنج‌های پهلو گرفته در بارانداز و ناوها و ناوچه‌های پرآوازه ببر وپلنگ که دیدنشان عادت همه روزه و موضوع همیشگی نقاشی‌هایمان بود. چند ده هزارنفر دراین دبستان تاریخی خواندن و نوشتن آموختند و به دبیرستان ودانشگاه راه پیدا کردند!.»
او ادامه می‌دهد: «آوای دلنشین و پرقدرت زنگ ناقوس مانندش ما را فرا می‌خواند و یا با آمیختن هلهله شادی نویدبخش بازگشت شادمانه به خانه بود نصایح پدرانه "خادم حسینی" مدیر پر صلابت دبستان در برنامه بامدادی با جنبش ۱۰ها صف دانش آموزان از دو سو آغاز گر درس کلاسی بود. یک تابلوی کهنه چسبیده به دیوار آستانه دروازه دبستان را به یاد می‌آورم که نوشته بود "شرکت نفت انگلیس و بختیاری" نام شرکتی که بعدها ردش را در دو کتاب دیدم و به یاد می‌آورم شعارهای رنگ و رو رفته زنده باد مصدق را بر رو دیوارهای بیرونی دبستان بازمانده از روزگار ملی شدن نفت ایران و پس از کودتای ۲۸ مردادماه.این مدرسه تاریخی تانکی‌های بزرگ آهنی داشت (از نمونه‌های در دست تخریب) که یک بار قندیل‌های یخی آویخته از آن را در یک زمستان بسیار سرد و استخوان سوز در شهر گرمسیری آبادان هرگز فراموش نمی‌کنم.»
مهرکیان در انتهای این یادداشت بار دیگر بر حفظ و صیانت از این مدرسه تاکید کرده و آورده است: «این مدرسه میراثی ملی است و باید با چنگ ودندان حفاظت شود. چرا برگی از تاریخ مستند شهر پر رمز و راز آبادان مظلوم است.»
این در حالی است که دبستان مهرگان جزو ۵ مدرسه‌ای است که شرکت نفت ساخته و به آموزش و پرورش آبادان تحویل داده است. این مدرسه ۲۲ کلاس و به همین تعداد انبار و ۱۸ دستگاه حمام دارد. به گفته کارشناسان معماری، کلاس‌های این دبستان کاملاً استاندارد بوده و منازل مسکونی اطراف مدرسه هم مربوط به کادر اداری مدرسه است. این منازل به آموزش و پرورش داده شده بود تا مدیر، معاون و معلمان مدرسه به محل کار خود نزدیک باشند و بر آن اشراف داشته باشند.
مشاهدات خبرنگار CHN، اما گویای آن است که اکنون بخشی‌هایی از دو سردر تاریخی این مدرسه ترک برداشته یا ریخته و روی پیکر دیرینه آن نیز دیوارنویسی شده است. پشت سردر جنوبی نیز فضای خالی و بدون استفاده وجود دارد، انواع زباله روی هم انباشته شده که بوی بد آن حریم فرهنگی این بنای ارزشمند که در فهرست میراث ملی جای دارد را تحت شعاع قرار داده است. دیوارهای شمالی و اطراف در اصلی با سیمان سفید پوشانده شده و اکنون اثری از آجرهای نظامی آن دیده نمی‌شود.
تماس‌های مکرر برای پرسش در مورد دلایل وضعیت کنونی این دبستان از اداره میراث فرهنگی و گردشگری آبادان بدون نتیجه می‌ماند. "شمس‌الدین نوربخش"، مدیر این اداره تلفن‌های متعدد خبرنگاران را جواب نمی‌دهد. پژوهشگران میراث در آبادان می‌گویند که بیشتر وقت‌ها درهای اداره میراث آبادان بسته است و هیچ مسئولی به سوالات مراجعه کنندگان پاسخگو نیست.
پیشتر "حمید ناصری نصب" که ۱۱ سال مدیریت این دبستان را به عهده داشته است، در مصاحبه‌ها گفته بود، دبستان مهرگان به تعمیر اساسی نیاز دارد و باید بودجه‌ای برای نگهداری چنین مدارسی اختصاص داد.
او گفته بود: «این دیوارها در حقیقت آجری است، اما به خاطر اثرات ترکش‌های زیادی که از جنگ مانده بود، آن را سیمان سفید کرده‌اند. البته این روکش سیمانی کاری غیرکارشناسانه بود.»
اکنون بعد از گذشت ۵ سال از این اعتراض‌ها به نظر می‌رسد که نه تنها هیچ اقدامی برای ساماندهی و مرمت نشده است، بلکه بخش‌های دیگر این بنای تاریخی نیز در حال فروپاشی است.
این در حالی است که دبستان مهرگان ماوای بسیاری از کودکانی بوده که بعدها جامعه فرهیختگان این مرز و بوم را تشکیل داده‌اند. برای همین است که آبادانی‌ها به شدت در مورد وضعیت کنونی این مدرسه نگرانند و خواستار ساماندهی آن هستند.
"جعفر مهرکیان"، یکی از باستان شناسان قدیمی و کسی که ساکن آبادان بوده‌است، در یادداشتی با این عنوان که "مدرسه مهرگان آبادان میراثی ملی است و باید با چنگ ودندان حفاظت شود" نوشته است: «اینجا مدرسه من است، دبستان بسیار بزرگ مهرگان با ساختمانی دو طبقه و آجرین در ساحل یکی از کانال‌های موازی با خیابان منتهی به سینما تاج و پیوسته به اروند رود با لنج‌های پهلو گرفته در بارانداز و ناوها و ناوچه‌های پرآوازه ببر وپلنگ که دیدنشان عادت همه روزه و موضوع همیشگی نقاشی‌هایمان بود. چند ده هزارنفر دراین دبستان تاریخی خواندن و نوشتن آموختند و به دبیرستان ودانشگاه راه پیدا کردند!.»
او ادامه می‌دهد: «آوای دلنشین و پرقدرت زنگ ناقوس مانندش ما را فرا می‌خواند و یا با آمیختن هلهله شادی نویدبخش بازگشت شادمانه به خانه بود نصایح پدرانه "خادم حسینی" مدیر پر صلابت دبستان در برنامه بامدادی با جنبش ۱۰ها صف دانش آموزان از دو سو آغاز گر درس کلاسی بود. یک تابلوی کهنه چسبیده به دیوار آستانه دروازه دبستان را به یاد می‌آورم که نوشته بود "شرکت نفت انگلیس و بختیاری" نام شرکتی که بعدها ردش را در دو کتاب دیدم و به یاد می‌آورم شعارهای رنگ و رو رفته زنده باد مصدق را بر رو دیوارهای بیرونی دبستان بازمانده از روزگار ملی شدن نفت ایران و پس از کودتای ۲۸ مردادماه.این مدرسه تاریخی تانکی‌های بزرگ آهنی داشت (از نمونه‌های در دست تخریب) که یک بار قندیل‌های یخی آویخته از آن را در یک زمستان بسیار سرد و استخوان سوز در شهر گرمسیری آبادان هرگز فراموش نمی‌کنم.»
مهرکیان در انتهای این یادداشت بار دیگر بر حفظ و صیانت از این مدرسه تاکید کرده و آورده است: «این مدرسه میراثی ملی است و باید با چنگ ودندان حفاظت شود. چرا برگی از تاریخ مستند شهر پر رمز و راز آبادان مظلوم است.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید