احمد زید آبادی و پيشنهاد اتمی احمدی نژاد
آفتاب‌‌نیوز : 
حتی درخواست آقای احمدی نژاد از شرکت های خصوصی و دولتی کشورهای ديگر برای مشارکت در پروژه های اتمی ايران که به عنوان نکته اصلی سخنان وی در رسانه های جهانی بازتاب يافته است، پيشنهاد تازه ای نبود و پيش از اين توسط تيم سابق مذاکره کننده مطرح شده بود.
دليل طرح پيشنهادات چه بود؟
در شرايطی که پيشنهادات آقای احمدی نژاد در برگيرنده نکته تازه ای برای خروج از بن بست پرونده اتمی ايران نبود، اينک اين پرسش برای تحليلگران سياسی مطرح می شود که چرا رسانه های دولتی و محافل رسمی ايران از حدود يک ماه پيش تبليغات خود را بر روی پيشنهاد رئيس جمهوری ايران و اهميت آن در گشودن راه تازه ای در برابر پرونده هسته ای متمرکز کردند؟
آيا محافل رسمی و دستگاههای تبليغاتی جمهوری اسلامی از مفاد پيشنهادات آقای احمدی نژاد بی اطلاع بودند که بر سطح انتظارات بين المللی نسبت به اين پيشنهاد دامن زدند و يا اينکه تاکيد بسيار بر اهميت اين پيشنهاد را راهی برای "خريد زمان" به منظور تاخير در ارجاع پرونده اتمی به شورای امنيت سازمان ملل می دانستند؟
اگر منظور از تبليغات گسترده در باره ابتکار محمود احمدی نژاد خريد زمان بوده است، باز اين پرسش مطرح می شود که چرا رئيس جمهور ايران طرح خود را درست در آستانه برگزاری اجلاس شورای حکام آژانس بين المللی انرژی اتمی افشا کرد و ارائه آن را به بهانه های مختلف به تاخير نيانداخت؟ به عبارت ديگر، اگر منظور از تاکيد بر اهميت ابتکار محمود احمدی نژاد، ايجاد ترديد و دودلی در بين کشورهای عضو شورای حکام به قصد بی انگيزه کردن آنان برای ارجاع پرونده به شورای امنيت بوده است، آيا پرده برداشتن از جزييات اين ابتکار يک روز قبل از اجلاس شورای حکام، کمکی به اين هدف کرده است؟
تاثير معکوس
موضع وزيران خارجه کشورهای اروپايی در برابر پيشنهادات آقای احمدی نژاد برای حل مساله هسته ای ايران نشان می دهد که پيشنهاد وی نه فقط کمکی به تاخير در ارسال پرونده ايران به شورای امنيت سازمان ملل نکرده، بلکه به ترديد برخی از کشورها نيز برای حمايت از اين اقدام پايان داده است.
پيش از اظهارات محمود احمدی نژاد در سازمان ملل، وزيران خارجه سه کشور اروپايی که هدايت پرونده اتمی ايران را در شورای حکام آژانس بر عهده دارند گفته بودند که برای اتخاذ تصميم نهايی منتظر سخنرانی رئيس جمهور ايران می مانند و به پيشنهاد او به دقت گوش فرا می دهند؛ اما پس از سخنان آقای احمدی نژاد در سازمان ملل، جک استرا وزير خارجه بريتانيا از پيشنهاد رئيس جمهور ايران اظهار نا اميدی کرد و دوست بلازی همتای فرانسوی وی نيز از لزوم ارجاع پرونده هسته ای ايران سخن گفت.
از موضع گيری وزيران خارجه کشورهای اروپايی چنين برمی آيد که طرح ابتکاری محمود احمدی نژاد، پرونده ايران را از خطر ارجاع به شورای امنيت نه تنها دور نکرده بلکه آن را چندين گام به اين نهاد تصميم گير بين المللی نزديک کرده است.
حتی درخواست آقای احمدی نژاد از شرکت های خصوصی و دولتی کشورهای ديگر برای مشارکت در پروژه های اتمی ايران که به عنوان نکته اصلی سخنان وی در رسانه های جهانی بازتاب يافته است، پيشنهاد تازه ای نبود و پيش از اين توسط تيم سابق مذاکره کننده مطرح شده بود. دليل طرح پيشنهادات چه بود؟
در شرايطی که پيشنهادات آقای احمدی نژاد در برگيرنده نکته تازه ای برای خروج از بن بست پرونده اتمی ايران نبود، اينک اين پرسش برای تحليلگران سياسی مطرح می شود که چرا رسانه های دولتی و محافل رسمی ايران از حدود يک ماه پيش تبليغات خود را بر روی پيشنهاد رئيس جمهوری ايران و اهميت آن در گشودن راه تازه ای در برابر پرونده هسته ای متمرکز کردند؟
آيا محافل رسمی و دستگاههای تبليغاتی جمهوری اسلامی از مفاد پيشنهادات آقای احمدی نژاد بی اطلاع بودند که بر سطح انتظارات بين المللی نسبت به اين پيشنهاد دامن زدند و يا اينکه تاکيد بسيار بر اهميت اين پيشنهاد را راهی برای "خريد زمان" به منظور تاخير در ارجاع پرونده اتمی به شورای امنيت سازمان ملل می دانستند؟
اگر منظور از تبليغات گسترده در باره ابتکار محمود احمدی نژاد خريد زمان بوده است، باز اين پرسش مطرح می شود که چرا رئيس جمهور ايران طرح خود را درست در آستانه برگزاری اجلاس شورای حکام آژانس بين المللی انرژی اتمی افشا کرد و ارائه آن را به بهانه های مختلف به تاخير نيانداخت؟ به عبارت ديگر، اگر منظور از تاکيد بر اهميت ابتکار محمود احمدی نژاد، ايجاد ترديد و دودلی در بين کشورهای عضو شورای حکام به قصد بی انگيزه کردن آنان برای ارجاع پرونده به شورای امنيت بوده است، آيا پرده برداشتن از جزييات اين ابتکار يک روز قبل از اجلاس شورای حکام، کمکی به اين هدف کرده است؟
تاثير معکوس
موضع وزيران خارجه کشورهای اروپايی در برابر پيشنهادات آقای احمدی نژاد برای حل مساله هسته ای ايران نشان می دهد که پيشنهاد وی نه فقط کمکی به تاخير در ارسال پرونده ايران به شورای امنيت سازمان ملل نکرده، بلکه به ترديد برخی از کشورها نيز برای حمايت از اين اقدام پايان داده است.
پيش از اظهارات محمود احمدی نژاد در سازمان ملل، وزيران خارجه سه کشور اروپايی که هدايت پرونده اتمی ايران را در شورای حکام آژانس بر عهده دارند گفته بودند که برای اتخاذ تصميم نهايی منتظر سخنرانی رئيس جمهور ايران می مانند و به پيشنهاد او به دقت گوش فرا می دهند؛ اما پس از سخنان آقای احمدی نژاد در سازمان ملل، جک استرا وزير خارجه بريتانيا از پيشنهاد رئيس جمهور ايران اظهار نا اميدی کرد و دوست بلازی همتای فرانسوی وی نيز از لزوم ارجاع پرونده هسته ای ايران سخن گفت.
از موضع گيری وزيران خارجه کشورهای اروپايی چنين برمی آيد که طرح ابتکاری محمود احمدی نژاد، پرونده ايران را از خطر ارجاع به شورای امنيت نه تنها دور نکرده بلکه آن را چندين گام به اين نهاد تصميم گير بين المللی نزديک کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید