زاينده‌رود در واپسين ديدار
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: زاينده‌رود، اين روزها با جسم نيمه‌جانش مردم را براي ديدارهاي واپسين، به خود فرا مي‌خواند. هر روز که مي‌گذرد چشمها مضطرب و دلها نگران مي‌شوند از اينکه، شايد اين بار اگر رفت، ديگر بازگشتي به دنبالش نباشد.
مردم نيز اين يار ديرين خود را، حتي در سردترين روزهاي زمستاني سال رها نکرده‌اند و دهانه پلها و حاشيه پارکها را مامن خود براي وداع با زنده‌رود قرار داده‌اند.
منطقه اصفهان، زاينده‌رود با آمدنش در فصل پاييز روح تازه‌اي در اصفهان دميد و با رفتن زمستاني‌اش چشم انتظاري را در شهروندان به باور نشانده است. گويي وقتي مي‌رود شهر را هم در سکوتي وهم‌انگيز فرو مي‌برد.
اصفهان بايد بر اساس قابليت فرهنگي‌اش حفظ شود
يک جامعه شناس معتقد است که آب علاوه بر تامين نيازهاي حياتي داراي ابعاد روحي و رواني، فرهنگي و حتي اجتماعي است.
"رضا اسماعيلي" در گفتوگو با خبرنگار ايسنا، منطقه اصفهان، مي‌گويد: آب هميشه به جز اينکه مظهر پاکيزگي، تطهير، سرزندگي بوده در نزد شاعران و اذهان نويسندگان نيز نشان صافي و رواني بوده است.
وي با اشاره به تصاوير و نقاشي‌هاي الهام گرفته از طبيعت مي‌افزايد: آب يکي از عناصر مهم زيبايي شناختي آثار هنري ما در قلمرو طبيعت محسوب مي‌شود.
اين استاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان، آب را مايه آرامش، سرزندگي، انرژي و حيات به مخاطب مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود براي بسياري از مردم حالت "نوستالژيک" دارد و خاطرات شيرين خود را در کنار اين رودخانه به بار نشانده‌اند.
وي ادامه مي‌دهد: يکي از خصلت‌هاي مميزه روانشناختي مردم اصفهان، زاينده‌رود است که با حذف يا جاري نشدن آن بيماري رواني و مشکلات روحي بين مردم افزايش مي‌يابد.
اسماعيلي، زاينده‌رود را فراتر از يک عنصر طبيعي مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود يک عنصر سازه‌اي نگه‌دارنده و تحکيم‌بخش است که موجب ماندگاري اثر ارزشمندي چون پل‌هاست که اگر حذف شود، شاهد نابودي و فرسودگي آثار تاريخي چون پل‌هاي شهر نيز خواهيم بود.
اين جامعه‌شناس مي‌افزايد: به لحاظ اوضاع فرهنگي و اجتماعي، سبزه، چمن و... نمي‌تواند جايگزين عنصر آب شود، بلکه اينها به صورت يک مجموعه کامل فضاي سبز است، به همين دليل آب را نمي‌توان از حوزه تفريحي مردم حذف کرد، چون موجب حفظ نشاط در شهروندان مي‌شود.
وي با اشاره به رشد و گسترش شهر به سمت صنعتي شدن بيان مي‌کند: برخي از سياست‌گذاران بر اين عقيده بودند که مي‌توانند يک اصفهان رشديافته را شکل دهند و ما منکر تلاش‌هاي انجام شده نيستيم، اما مهم‌ترين بخشي که به اصفهان اعتبار مي‌بخشد، محور زاينده‌رود است و بايد به مديران شهري يادآور شد که اين شهر بايد بر اساس قابليت فرهنگي‌اش حفظ شود.
زاينده‌رود براي شهر حکم ديگري دارد
اگر حاشيه پارکها را بنگريد مي‌بينيد که در تمام روزهاي هفته و حتي در بدترين شرايط آب و هوايي، جوانان به جاي پاساژگردي و افراد مسن شهر به جاي گوشه‌نشيني در منزل، قدم زدن در کنار رودخانه نيمه جان را ترجيح مي‌دهند.
يک روانشناس مي‌گويد: زاينده‌رود با حافظه ما پيوند خورده است و حافظه نيز با عواطف و هيجانات ارتباط مهمي دارد.
عسگري مي‌افزايد: در روانشناسي يکي از مفاهيم، ناخودآگاه جمعي انسان‌هاست، به اين معنا که همه انسان‌ها يک سري مفاهيم در ذهنشان است که در قرون مختلف، اين مفاهيم نسل به نسل به آنها رسيده است و بدون اينکه متوجه شوند مانند زه‌ها و تارهاي موسيقي در آنها به صدا در مي‌آيد.
وي، رودخانه را مظهر يک شهر مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود بخشي از ويژگي‌هاي جغرافيايي يک استان است که با ناخودآگاه ما پيوند خورده است.
اين استاد دانشگاه اصفهان بيان مي‌کند: زاينده‌رود با بودنش حکم ديگري براي شهر دارد و ديدنش حتي از درون خودرو مي‌تواند نشاط آور باشد و روي افکار ما اثر گذارد.
وي، وجود رودخانه را به ويژه براي سالمندان شهر موجب انبساط خلق عنوان مي‌کند و مي‌افزايد: وقتي رودخانه خشک مي‌شود، مطمئنا بيشتر شهروندان هنگام عبور از روي پل‌هاي شهر براي جاري شدن دوباره آن لب به دعا مي‌گشايند و با آمدنش همه مانند انسان‌هاي گرسنه‌اي هستيم که ميل و اشتهاي بسياري به غذا داريم.
به گزارش ايسنا، شهر ذره‌ذره رودخانه را مي‌نوشد و با آن وداع مي‌کند، چشمهاي مردم سالهاست که اين رفتن را باور کرده‌اند، اما اين‌بار دل نگران وصال دوباره هستند، گويي زاينده‌رود اين بار سخن تازه‌اي براي يارانش زمزمه کرده است.
آفتاب: زاينده‌رود، اين روزها با جسم نيمه‌جانش مردم را براي ديدارهاي واپسين، به خود فرا مي‌خواند. هر روز که مي‌گذرد چشمها مضطرب و دلها نگران مي‌شوند از اينکه، شايد اين بار اگر رفت، ديگر بازگشتي به دنبالش نباشد. مردم نيز اين يار ديرين خود را، حتي در سردترين روزهاي زمستاني سال رها نکرده‌اند و دهانه پلها و حاشيه پارکها را مامن خود براي وداع با زنده‌رود قرار داده‌اند.
منطقه اصفهان، زاينده‌رود با آمدنش در فصل پاييز روح تازه‌اي در اصفهان دميد و با رفتن زمستاني‌اش چشم انتظاري را در شهروندان به باور نشانده است. گويي وقتي مي‌رود شهر را هم در سکوتي وهم‌انگيز فرو مي‌برد.
اصفهان بايد بر اساس قابليت فرهنگي‌اش حفظ شود
يک جامعه شناس معتقد است که آب علاوه بر تامين نيازهاي حياتي داراي ابعاد روحي و رواني، فرهنگي و حتي اجتماعي است.
"رضا اسماعيلي" در گفتوگو با خبرنگار ايسنا، منطقه اصفهان، مي‌گويد: آب هميشه به جز اينکه مظهر پاکيزگي، تطهير، سرزندگي بوده در نزد شاعران و اذهان نويسندگان نيز نشان صافي و رواني بوده است.
وي با اشاره به تصاوير و نقاشي‌هاي الهام گرفته از طبيعت مي‌افزايد: آب يکي از عناصر مهم زيبايي شناختي آثار هنري ما در قلمرو طبيعت محسوب مي‌شود.
اين استاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان، آب را مايه آرامش، سرزندگي، انرژي و حيات به مخاطب مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود براي بسياري از مردم حالت "نوستالژيک" دارد و خاطرات شيرين خود را در کنار اين رودخانه به بار نشانده‌اند.
وي ادامه مي‌دهد: يکي از خصلت‌هاي مميزه روانشناختي مردم اصفهان، زاينده‌رود است که با حذف يا جاري نشدن آن بيماري رواني و مشکلات روحي بين مردم افزايش مي‌يابد.
اسماعيلي، زاينده‌رود را فراتر از يک عنصر طبيعي مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود يک عنصر سازه‌اي نگه‌دارنده و تحکيم‌بخش است که موجب ماندگاري اثر ارزشمندي چون پل‌هاست که اگر حذف شود، شاهد نابودي و فرسودگي آثار تاريخي چون پل‌هاي شهر نيز خواهيم بود.
اين جامعه‌شناس مي‌افزايد: به لحاظ اوضاع فرهنگي و اجتماعي، سبزه، چمن و... نمي‌تواند جايگزين عنصر آب شود، بلکه اينها به صورت يک مجموعه کامل فضاي سبز است، به همين دليل آب را نمي‌توان از حوزه تفريحي مردم حذف کرد، چون موجب حفظ نشاط در شهروندان مي‌شود.
وي با اشاره به رشد و گسترش شهر به سمت صنعتي شدن بيان مي‌کند: برخي از سياست‌گذاران بر اين عقيده بودند که مي‌توانند يک اصفهان رشديافته را شکل دهند و ما منکر تلاش‌هاي انجام شده نيستيم، اما مهم‌ترين بخشي که به اصفهان اعتبار مي‌بخشد، محور زاينده‌رود است و بايد به مديران شهري يادآور شد که اين شهر بايد بر اساس قابليت فرهنگي‌اش حفظ شود.
زاينده‌رود براي شهر حکم ديگري دارد
اگر حاشيه پارکها را بنگريد مي‌بينيد که در تمام روزهاي هفته و حتي در بدترين شرايط آب و هوايي، جوانان به جاي پاساژگردي و افراد مسن شهر به جاي گوشه‌نشيني در منزل، قدم زدن در کنار رودخانه نيمه جان را ترجيح مي‌دهند.
يک روانشناس مي‌گويد: زاينده‌رود با حافظه ما پيوند خورده است و حافظه نيز با عواطف و هيجانات ارتباط مهمي دارد.
عسگري مي‌افزايد: در روانشناسي يکي از مفاهيم، ناخودآگاه جمعي انسان‌هاست، به اين معنا که همه انسان‌ها يک سري مفاهيم در ذهنشان است که در قرون مختلف، اين مفاهيم نسل به نسل به آنها رسيده است و بدون اينکه متوجه شوند مانند زه‌ها و تارهاي موسيقي در آنها به صدا در مي‌آيد.
وي، رودخانه را مظهر يک شهر مي‌داند و مي‌گويد: زاينده‌رود بخشي از ويژگي‌هاي جغرافيايي يک استان است که با ناخودآگاه ما پيوند خورده است.
اين استاد دانشگاه اصفهان بيان مي‌کند: زاينده‌رود با بودنش حکم ديگري براي شهر دارد و ديدنش حتي از درون خودرو مي‌تواند نشاط آور باشد و روي افکار ما اثر گذارد.
وي، وجود رودخانه را به ويژه براي سالمندان شهر موجب انبساط خلق عنوان مي‌کند و مي‌افزايد: وقتي رودخانه خشک مي‌شود، مطمئنا بيشتر شهروندان هنگام عبور از روي پل‌هاي شهر براي جاري شدن دوباره آن لب به دعا مي‌گشايند و با آمدنش همه مانند انسان‌هاي گرسنه‌اي هستيم که ميل و اشتهاي بسياري به غذا داريم.
به گزارش ايسنا، شهر ذره‌ذره رودخانه را مي‌نوشد و با آن وداع مي‌کند، چشمهاي مردم سالهاست که اين رفتن را باور کرده‌اند، اما اين‌بار دل نگران وصال دوباره هستند، گويي زاينده‌رود اين بار سخن تازه‌اي براي يارانش زمزمه کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید