احیاء ماه مبارک رمضان
سیدرضا اکرمی
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: 1ـ شب نوزدهم است و نخستین شب، شب زنده‌داری «نه شب بیداری که آفت شده است» که خداوند و پیامبر وی، همه مؤمنان را به زنده بودن و زنده زیستن و زنده ماندن «يَأَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا استَجِيبُوا للَّهِ وَ لِلرَّسولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يحْيِيكم؛ انفال آیه 24» دعوت نموده و فراخوان داده است، و شبهای احیاء، حالت سمبلیک و الگویی دارند و گرنه حیات و بیداری، شب و روز ماه رمضان و غیره ندارد. در کتاب نفیس «مفاتیح الحیوه» می‌خوانیم «حیات که دانایی توأم با توانایی است از خصایص ذاتی حضرت پروردگار به شمار می‌آید و هر موجودی که از حیات بهره‌ای دارد، موهبتی از بارگاه الهی به رسم امانت در اختیار دارد که باید قدر آن را بداند و به درستی از آن بهره برد.
2ـ در این شب عزیز، آدابی وارد شده که در کتاب نفیس «مفاتیح‌الجنان» نقل شده و عبارتند از «غسل، تبری و لعن، استغفار، نماز ویژه، حضور در مراکز دینی و قرآن را به صورت ویژه تکریم نمودن و توسل به 14 معصوم و زیارت نامه سالار شهیدان و توبه و حلالیت‌طلبی نمودن، جمع شدن در اماکن متبرکه و مساجد با طهارت و انس گرفتن با قرآن و دعا و خدا خدا گفتن و تعهد با خدا نمودن و استغفار، به روزه‌دار شب زنده‌دار، نشاط ویژه می‌دهد، حیات و توانایی خاص عطا می‌کند و حال و هوای خاص الخاص پدید می‌آورد. در سراسر ایران اسلامی همه جا «بک یا الله» می‌گویند، همه جا «بحمد» می‌گویند، همه جا «بعلی و فاطمه و حسن» تا «بالحجه القائم» می‌گویند، این سخنان همراه با طهارت و قرآن در آن اماکن، فضای جسم و روح جامعه و کشور را تغییر می‌دهد، همه جا ندای «الهی العفو» است و از خدا حرف زدن و با خدا سخن گفتن است. شستشوی یک ساله است و آماده شدن برای درک «لیله القدر» است که از هزار ماه برتر «لیله القدر خیر من الف شهر» می‌باشد.
3ـ شب بیست و یکم است و برتر از نوزدهم، چون همراه با شهادت مولود کعبه و شهید محراب «کانی بک و انت تصلی لربک و قد انبعث اشقی الاولین و الاخرین شقیق عاقر ناقه ثمود، فضربک ضربه علی قرنک فخضب منها لحیتک، عیون اخبار الرضا ج 2 ص 226» است، شهادت قهرمان جهاد و شهادت و عدالت و عبادت و ایمان و استقامت امام علی علیه‌السلام، که در همه چیز، استثناء تاریخ است، مرد نامتناهی است و مافوق انسانها و دست پرورده پامبر اعظم «انا ادیب الله و علی ادیبی» که بعد از رسول خدا، انسان بی‌همتا است و چون نام شریفش «علی» و کنیه عزیزش «ابوالحسن» بر همه برتری دارد در این شب دوم احیاء باید نالید و گریست و غصه خورد و سوخت، که چرا خوارج حضرتش را در کنار «معاویه و عمر و عاص» قرار دادند و گفتند باید این سه نفر کشته شوند تا جامعه اسلامی روی خوش ببیند و بشنویم کلام جان سوز امام را که فرمود «الدهر انزلنی ثم انزلنی، حتی یقال معاویه و علی» روزگار مرا به هبوط و نزول و سقوط کشاند، تا مرا در کنار معاویه قرار داد. امام علی علیه‌السلام از شجره طیبه بود و از کلمه طیبه و موجود زمینی آسمانی، و معاویه از شجره ملعونه بود و کلمه خبیثه، و چه بسیار است تفاوت این دو، در این شب مقدس به سه موضوع اساسی «قرآن، خدا و امام» توجه کنیم.
با خدا انس ویژه بگیریم و ارتباط و اتصال را محکم‌تر کنیم که خدا همه چیز است و بر همه چیز توانا است و برهمه چیز دانا است، حی است و قیوم، لحظه‌ای چرت و خواب ندارد «الله لا اله هو الحی القیوم لا تأخذه، سنه و لانوم، له ما فی‌السماوات و الارض، بقره 225» و همه خواسته‌ها به محضر وی عرضه می‌گردد. قرآن کلام خدا است و جامع همه چیز، وَ نَزَّلْنَا عَلَيْك الْكِتَب تِبْيَناً لِّكلِّ شيءٍ وَ هُدًي وَ رَحْمَةً وَ بُشرَي لِلْمُسلِمِينَ نحل89» و دستورالعمل زندگی می‌باشد و امام حلقه وصل و عروه‌الوثقی بین خلق و خالق «وابتغوا الیه الوسیله، مائده35» که از آبروی وی بهره گیریم و به حضرتش تسلیت بگوئیم. شب بیست و سوم است و به ظاهر خاتم شبهای احیاء و شب سوم شهادت سمبل شرافت و کرامت و عدالت، ابوتراب، ابوالحسن، اب الائمه، امام علی علیه‌السلام، که همه اعمال و آداب شبهای نوزدهم و بیست و یکم را با اضافاتی دارد، از سه شب «تدبیر و تصمیم و تقدیر» تقدیر را نام دارد و باید قطعی کرد، که برای سال جدید چه می‌خواهیم و چگونه باید بخواهیم، سه شب احیاء به ویژه شب بیست و سوم «شب دریافت سلام» است.
سوره قدر را مرور کنیم، روح فرشته ویژه خداوند و فرشتگان دیگر در این شب بر زمینی‌ها فرود می‌آیند و پیام «سلام» خدایی «تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر سلام هی حتی مطلع الفجر، سوره قدر» تا بامداد می‌آورند، گوشمان بازند، هوشیاریم، چشم، سر و دل ما می‌بینند، به دعوت فرشتگان، دل می‌دهیم، نظاره می‌کنیم، بیداریم، هشیاریم، آماده‌ایم، دریافت می نماییم، شارژ می‌شویم، شاداب می‌گردیم یا فقط حرف می‌زنیم و لقلقه زبان داریم و تکرار مکررات می‌شود و مراسم احیاء پایان می‌یابد و همه چیز از نو، از خداوند «رب زدنی علماً» بخواهیم از خداوند «فاغفرلنا ذنوبنا» بخواهیم، از آفریدگار «توفّنی مسلماً و الحقنی بالصالحین» بخواهیم، از خداوند فرج عمومی برای جهانیان و فرج خاص برای امام عصر علیه‌السلام بخواهیم. آمین یا رب‌العالمین.
آفتاب: 1ـ شب نوزدهم است و نخستین شب، شب زنده‌داری «نه شب بیداری که آفت شده است» که خداوند و پیامبر وی، همه مؤمنان را به زنده بودن و زنده زیستن و زنده ماندن «يَأَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا استَجِيبُوا للَّهِ وَ لِلرَّسولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يحْيِيكم؛ انفال آیه 24» دعوت نموده و فراخوان داده است، و شبهای احیاء، حالت سمبلیک و الگویی دارند و گرنه حیات و بیداری، شب و روز ماه رمضان و غیره ندارد. در کتاب نفیس «مفاتیح الحیوه» می‌خوانیم «حیات که دانایی توأم با توانایی است از خصایص ذاتی حضرت پروردگار به شمار می‌آید و هر موجودی که از حیات بهره‌ای دارد، موهبتی از بارگاه الهی به رسم امانت در اختیار دارد که باید قدر آن را بداند و به درستی از آن بهره برد. 2ـ در این شب عزیز، آدابی وارد شده که در کتاب نفیس «مفاتیح‌الجنان» نقل شده و عبارتند از «غسل، تبری و لعن، استغفار، نماز ویژه، حضور در مراکز دینی و قرآن را به صورت ویژه تکریم نمودن و توسل به 14 معصوم و زیارت نامه سالار شهیدان و توبه و حلالیت‌طلبی نمودن، جمع شدن در اماکن متبرکه و مساجد با طهارت و انس گرفتن با قرآن و دعا و خدا خدا گفتن و تعهد با خدا نمودن و استغفار، به روزه‌دار شب زنده‌دار، نشاط ویژه می‌دهد، حیات و توانایی خاص عطا می‌کند و حال و هوای خاص الخاص پدید می‌آورد. در سراسر ایران اسلامی همه جا «بک یا الله» می‌گویند، همه جا «بحمد» می‌گویند، همه جا «بعلی و فاطمه و حسن» تا «بالحجه القائم» می‌گویند، این سخنان همراه با طهارت و قرآن در آن اماکن، فضای جسم و روح جامعه و کشور را تغییر می‌دهد، همه جا ندای «الهی العفو» است و از خدا حرف زدن و با خدا سخن گفتن است. شستشوی یک ساله است و آماده شدن برای درک «لیله القدر» است که از هزار ماه برتر «لیله القدر خیر من الف شهر» می‌باشد.
3ـ شب بیست و یکم است و برتر از نوزدهم، چون همراه با شهادت مولود کعبه و شهید محراب «کانی بک و انت تصلی لربک و قد انبعث اشقی الاولین و الاخرین شقیق عاقر ناقه ثمود، فضربک ضربه علی قرنک فخضب منها لحیتک، عیون اخبار الرضا ج 2 ص 226» است، شهادت قهرمان جهاد و شهادت و عدالت و عبادت و ایمان و استقامت امام علی علیه‌السلام، که در همه چیز، استثناء تاریخ است، مرد نامتناهی است و مافوق انسانها و دست پرورده پامبر اعظم «انا ادیب الله و علی ادیبی» که بعد از رسول خدا، انسان بی‌همتا است و چون نام شریفش «علی» و کنیه عزیزش «ابوالحسن» بر همه برتری دارد در این شب دوم احیاء باید نالید و گریست و غصه خورد و سوخت، که چرا خوارج حضرتش را در کنار «معاویه و عمر و عاص» قرار دادند و گفتند باید این سه نفر کشته شوند تا جامعه اسلامی روی خوش ببیند و بشنویم کلام جان سوز امام را که فرمود «الدهر انزلنی ثم انزلنی، حتی یقال معاویه و علی» روزگار مرا به هبوط و نزول و سقوط کشاند، تا مرا در کنار معاویه قرار داد. امام علی علیه‌السلام از شجره طیبه بود و از کلمه طیبه و موجود زمینی آسمانی، و معاویه از شجره ملعونه بود و کلمه خبیثه، و چه بسیار است تفاوت این دو، در این شب مقدس به سه موضوع اساسی «قرآن، خدا و امام» توجه کنیم.
با خدا انس ویژه بگیریم و ارتباط و اتصال را محکم‌تر کنیم که خدا همه چیز است و بر همه چیز توانا است و برهمه چیز دانا است، حی است و قیوم، لحظه‌ای چرت و خواب ندارد «الله لا اله هو الحی القیوم لا تأخذه، سنه و لانوم، له ما فی‌السماوات و الارض، بقره 225» و همه خواسته‌ها به محضر وی عرضه می‌گردد. قرآن کلام خدا است و جامع همه چیز، وَ نَزَّلْنَا عَلَيْك الْكِتَب تِبْيَناً لِّكلِّ شيءٍ وَ هُدًي وَ رَحْمَةً وَ بُشرَي لِلْمُسلِمِينَ نحل89» و دستورالعمل زندگی می‌باشد و امام حلقه وصل و عروه‌الوثقی بین خلق و خالق «وابتغوا الیه الوسیله، مائده35» که از آبروی وی بهره گیریم و به حضرتش تسلیت بگوئیم. شب بیست و سوم است و به ظاهر خاتم شبهای احیاء و شب سوم شهادت سمبل شرافت و کرامت و عدالت، ابوتراب، ابوالحسن، اب الائمه، امام علی علیه‌السلام، که همه اعمال و آداب شبهای نوزدهم و بیست و یکم را با اضافاتی دارد، از سه شب «تدبیر و تصمیم و تقدیر» تقدیر را نام دارد و باید قطعی کرد، که برای سال جدید چه می‌خواهیم و چگونه باید بخواهیم، سه شب احیاء به ویژه شب بیست و سوم «شب دریافت سلام» است.
سوره قدر را مرور کنیم، روح فرشته ویژه خداوند و فرشتگان دیگر در این شب بر زمینی‌ها فرود می‌آیند و پیام «سلام» خدایی «تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر سلام هی حتی مطلع الفجر، سوره قدر» تا بامداد می‌آورند، گوشمان بازند، هوشیاریم، چشم، سر و دل ما می‌بینند، به دعوت فرشتگان، دل می‌دهیم، نظاره می‌کنیم، بیداریم، هشیاریم، آماده‌ایم، دریافت می نماییم، شارژ می‌شویم، شاداب می‌گردیم یا فقط حرف می‌زنیم و لقلقه زبان داریم و تکرار مکررات می‌شود و مراسم احیاء پایان می‌یابد و همه چیز از نو، از خداوند «رب زدنی علماً» بخواهیم از خداوند «فاغفرلنا ذنوبنا» بخواهیم، از آفریدگار «توفّنی مسلماً و الحقنی بالصالحین» بخواهیم، از خداوند فرج عمومی برای جهانیان و فرج خاص برای امام عصر علیه‌السلام بخواهیم. آمین یا رب‌العالمین.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
و از جملات زیبایش ، اینکه :
خدایا ، قفل دلهایمان را ، جز با نام و یاد خودت ، با هیچ کس و هیچ چیز دیگری باز نکن . انشاءالله .