چرا برخی از پیشنهاد رفراندوم روحانی وحشت زده شده‌اند؟!

حسن روحانی اخیراً در دیدار با برخی جوانان و فعالان رسانه‌ای، سخنانی بیان کرد که در نگاه اول بسیار معمول و روتین به نظر می‌رسد، اما همین گفته‌ها، خشم رسانه‌های مختلف اصولگرا مانند کیهان و جوان را در پی داشت.

روحانی در این دیدار در گریزی به پیشنهاد قبلی خود مبنی بر رجوع دوباره به خواست و نظر مردم و برگزاری رفراندوم در موضوعات مهم گفت: با وجود اینکه در ابتدای انقلاب همه مردم امام خمینی (ره) را قبول داشتند و امام هم در پاریس، جمهوری اسلامی را مطرح کرده بودند و حتی مردم هم در شعارهایشان گفته بودند استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی، اما در عین حال امام شکل نظام را به رأی مردم گذاشت. قرار ما این شد که ببینیم مردم چه می‌خواهند. قرار این بود که حداکثر ما پیشنهاددهنده باشیم و از مردم بپرسیم. اگر همین مبنا را تا امروز حفظ می‌کردیم شرایط ما متفاوت بود. ما در آغاز از مردم سؤال کردیم، اما از مقطعی به بعد به مردم گفتیم حالا گوش کنید و عمل کنید. دیگر از مردم نپرسیدیم. وقتی افکار و ایده و خواست مردم حاکم نباشد هر نظامی دچار مشکل می‌شود!

مغلطه جوان

روزنامه جوان در واکنش به این سخنان مدعی شد که؛ «اولاً بسیاری از مسائل نیاز به رفراندوم ندارد تا نظر مردم دانسته شود.» و بدون پاسخ مستقیم به مسئله مهم رفراندوم در مغلطه‌ای عجیب به مسائل معیشتی پرداخت. در حالی که رئیس دولت تدبیر و امید هدف از مراجعه دوباره به رای مردم را حل همین مسائل معیشتی عنوان کرده است. چالش‌های بغرنجی که به بیش از ۲۰ سال تحریم، رانت اقلیت کاسب تحریم و ناکارآمدی ساختاری در داخل مرتبط است.

این روزنامه در ادامه مدعی شد که: «اگر منظور روحانی از رفراندوم موضوعات مختلف است، این آدرس غلط دادن است، روحانی البته آن‌قدری هم که ژستش را می‌گیرد، مردمی نیست. جدای از مدل رفتاری او در دوران ریاست جمهوری که حتی در دیدار از مناطق زلزله‌زده یا حضور در کارخانه در روز کارگر از خودروی خود پیاده نشد، ادبیات او در مواجهه با منتقدانش اغلب عاری از ادب و احترام بوده است.»

پرسش اساسی این است؛ شما که ادعای «مردمی بودن» دارید چرا تا بدین حد از مراجعه به آراء مردم و برگزاری رفراندوم در موضوعات حساس وحشت دارید؟

تکرار دروغ بتن ریزی و حمله مجدد کیهان

روزنامه کیهان نیز در واکنش به سخنان روحانی با همان ادبیات همیشگی خود نوشت: «روحانی چند ماهی است با آمدن دولت چهاردهم زبان باز کرده و هر روز در جمعی سخنانی می‌گوید که مرغ پخته هم از شنیدن آن خنده‌اش می‌گیرد.»  کیهان مدعی شد پیشنهاد رفراندوم «سرنا زدن از سر گشاد است» و بدون آنکه جرات کند مستقیماً این پیشنهاد را رد نمایید مدعی شد «کاهش تورم در دوره برجام به قیمت بتن ریختن در راکتور‌ها» به دست آمده است. ظاهراً مهم نیست که ده‌ها کارشناس بگویند که عکس کذایی از بتن‌ریزی در راکتور‌ها فتوشاپ بود و مدیرمسئول این روزنامه همچنان بر واقعی بودن ریختن بتن در راکتور‌های هسته‌ای اصرار دارد!

مراجعه به نظر مردم، مخالف مردم سالاری دینی است!

پیش از این نجات‌الله ابراهیمیان، عضو شورای در واکنش به پیشنهاد رفراندوم گفت: «همه‌پرسی ظرفیتی است که در قانون اساسی پیش‌بینی شده و از این منظر اشکال حقوقی به پیشنهاد رییس‌جمهوری نمی‌گیرد، اما باید روشن شود منظور از همه‌پرسی در چه موردی است».

علم‌الهدی، امام جمعه مشهد، اما ضمن انتقاد از طرح موضوع همه‌پرسی عنوان کردند: «این حرف را می‌زنید، می‌دانید چه در ذهن‌ها تداعی می‌شود؛ اینکه شما طرفدار مردم‌سالاری سکولار هستید، نه مردم‌سالاری دینی.» علم الهدی توضیح نداد که چرا به نظر او مراجعه به نظر و خواست مردم در منافات با مردم سالاری دینی است و چرا دین مورد نظر او گردن نهادن به خواست اکثریت مردم ایران را نمی‌پذیرد.

احمد خاتمی دیگر خطیب جمعه نیز در واکنش به پیشنهاد رفراندوم اظهار کرد: «بنده به شبکه دولتی ضداسلامی، ضدایرانی و ضدانقلاب فراری که دلخوش به برخی اظهارنظر‌ها شده‌اند می‌گویم که آنها هرگز به آرزوی خود برای رفراندوم و همه‌پرسی عمومی نخواهند رسید.»

چرا چنین از رفراندوم وحشت دارند؟

در اصل پنجاه و نهم قانون اساسی به صراحت قید شده است که «در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی» می‌توان به رفراندوم رجوع کرد و از طریق برگزاری همه‌پرسی مستقیماً نظر ملت را جویا شد. اما اقلیتی تندرو در ایران به نیکی می‌داند که اگر  همانگونه که در اصل ۵۹ قانون اساسی ذکر شده؛ «در مسائل مهم اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی؛ سیاسی»  مانند مسئله حجاب، گشت ارشاد، تحریم‌ها، لزوم مذاکره با غرب و آمریکا، آزادی‌های مدنی، سانسور و دیگر مسائل مهم به آراء مردمی مراجعه شود، اکثریت مطلق مردم به گزینه‌ای رای خواهند داد که باب میل آنها نیست. این فرقه اقتدارگرا ترجیح می‌دهد مجلسی را نماینده خواست و اراده مردم معرفی کند که به ضرب و زور نظارت استصوابی و با رای کمتر از ۶ درصد مردم انتخاب شده است.

رفراندوم و حل چالش‌های اقتصادی

در حال حاضر به دلیل لجاجت جریان افراطی، حل مشکلات بغرنج تحریمی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، اقتصاد کشور به دلیل فشار تحریم و محاصره طولانی مدت اقتصادی عملاً به کما رفته است. رشد فزاینده نرخ دلار تنها یکی از تبعات این شرایط است. بیش از ۴۰ میلیون ایرانی در زیر خط فقر قرار گرفته‌اند. ناترازی گازی، برقی، بنزینی در اثر همین سیاست‌ها عملاً به مرحله بسیار خطرناکی رسیده است، همانگونه که رئیس دولت یازدهم و دوازدهم اشاره نمود تا مسئله تحریم، FATF، روابط بانکی، مذاکره، ... حل نشود، هیچ چیز تغییری نمی‌کند و فرقی ندارد پزشکیان (رئیس جمهور) باشد یا فرد دیگری.

افراطیون، اما سعی دارند که رئیس‌جمهور فعلی را مسئول چالش‌های اقتصادی معرفی کنند و کارشکنی خود در مسیر الحاق به اف‌ای تی اف، حل مشکل سوئیفت بانکی، مذاکرات برجامی و تحریم را به کل نادیده می‌گیرند.

در این بین تنها گزینه مدنی که می‌تواند راهکار عبور از این بن بست باشد، مراجعه دوباره به رای مردم و استفاده از ظرفیت رفراندومی اصل ۵۹ قانونی اساسی است. پیشنهادی که خشم اقلیت ۵_۶ درصدی را  در پی داشته، جریانی که از رنج و تحریم مردم ایران بیشترین نفع را برده و در گلوگاه‌های اقتصادی؛ ارزی، نفتی، پتروشیمی، ... بیشترین رانت را به نام دور زدن تحریم‌ها دریافت کرده‌اند.

در حال حاضر بسیاری از کارشناسان نگران هستند که با شروع مجدد مذاکرات، دولت پنهان و کاسبان تحریم، مجدداً این مذاکرات را به شکست بکشاند و این پنجره محدود را یک بار برای همیشه ببندند. اقدامی که می‌تواند به تشدید فشار گسترده و ایجاد تنش‌های اقتصادی، اجتماعی در داخل کشور ختم شود.