كمی دستم را بگير
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: آمار وزارت بهداشت نشان مي‌دهد كه 10 درصد خانواده‌ها به هيچ عنوان تحمل و توان مراقبت از كودكان مبتلا به سندرم‌داون را ندارند و بقيه خانواده‌ها هم دچار افسرگي يا مشكلات جدي در روابط مادر ـ فرزند يا فرزند ـ فرزند هستند.
در كشورهاي اروپايي مانند آلمان و فرانسه پزشكان موظف هستند تصوير درستي از تولد يك نوزاد مبتلا به نشانگان داون و آينده وي را در مقابل والدين قرار دهند و اين خانواده‌ها تحت حمايت‌هاي انجمن‌ها و بنيادهاي خيريه هستند اما در كشور ما چنين نيست.
افراد داراي اين سندرم تفاوت‌هايي با ديگران دارند كه بخشي از اين تفاوت‌ها مربوط به خصوصيات ظاهري و بخش ديگر مربوط به ويژگي‌هاي ذهني مي‌شود.
اين دسته از بيماران مراحل رشد جسمي و ذهني را نسبت به ديگران با تاخير سپري مي‌كنند و نسبت به همسالان خود نشستن، راه رفتن، صحبت‌كردن، بازي‌كردن و فعاليت‌هاي ديگر را ديرتر مي‌آموزند، اما در دنياي امروز با آموزش به رشد حركتي و ذهني آنها سرعت داده‌اند كه در كشور ما هم با كمك علم توانبخشي تا حدي در اين زمينه خوب عمل شده است، زيرا تحقيقات نشان داده است مراقبت‌هاي اوليه مورد نياز كه بايد در مدت كوتاهي پس از تولد ارائه شود، زمينه‌اي فراهم مي‌كند تا كودك مبتلا به اين سندرم حداكثر استعداد خود را بروز دهد.
محققان و متخصصان معتقدند كه برخي از كودكان مبتلا به سندرم‌داون كه از بدو تولد تحت تعليم باشند، تفاوت كمي نسبت به ساير كودكان دارند، به همين دليل اين كودكان مي‌توانند در بازي‌هاي گروهي كوچك، مدارس استثنايي و در واقع تمامي فعاليت‌هاي گروه سني خود حضور داشته باشند، افراد داراي سندرم‌داون نسبت به جنبه‌هاي اجتماعي محيط خويش بسيار حساس و تاثيرپذيرند، آنها عواطف و نيازهايي مثل سايرين دارند و بايد از فرصت‌هاي يكساني برخوردار شوند. اما در كشور ما آموزش به اين كودكان از هفت سالگي آغاز مي‌شود.
همچنين آموزش و محيط آموزشي براي كودكان مبتلا به بيماري سندرم‌داون بسياراهميت دارد، براي همين در بيشتر كشورهاي دنيا اين كودكان در مدارس عادي و در كنار كودكان عادي تحصيل مي‌كنند، اما در ايران به گفته مسئولان بهزيستي به دليل وجود نظام قبولي و مردودي و محتواي سنگين و نظري كتب درسي، بسيار مشكل است.
در كشورهايي مانند انگليس و فرانسه سطح آموزش و كلاس‌ها تفاوت كمي با مدارس عادي دارند، چون اين كودكان حافظه بلندمدت خوبي دارند، اما به گفته دكتر نسرين نصري، يكي از اعضاي انجمن سندرم‌داون ايران، اولين مدرسه كودكان استثنايي حدود ۴۰ سال قبل در ايران تأسيس شده و روند پيشرفت آموزش كودكان مبتلا به كودكان سندرم بسيار قديمي است.
در اين كشورها بسياري از كودكان مبتلا به سندرم از بسياري فعاليت‌هاي مناسب سنشان بهره‌مند هستند و توانسته‌اند به زندگي نيمه مستقل دست يابند.
مطالعات تازه نشان مي‌دهد توان مبتلايان به داون در حدي است كه مي‌توانند تحصيلات و شغل داشته باشند و در اجتماع به موفقيت‌هايي دست يابند؛ در سال‌هاي گذشته عده‌اي نيز به دانشگاه راه يافته‌اند؛ يكي از مشهورترين آنها پابلو پيندا، هنرپيشه اسپانيايي است كه در سال ۲۰۰۹ از جشنواره فيلم سن‌سباستين نيز جايزه گرفته است.
اما در كشور ما به اين كودكان اهميت كمي داده مي‌شود و حتي به دليل عدم فرهنگسازي برخي خانواده‌ها اين كودكان را از ديگران پنهان مي‌كنند.
روان‌شناسان معتقدند چنانچه افراد داراي سندرم‌داون تحت مراقبت‌هاي مناسب قرار گيرند و در فعاليت‌هاي روزمره دخالت داده شوند، در زمينه تحصيل، رفتار اجتماعي و امور شخصي موفق مي‌شوند.
زهرا تالاني - جام‌جم
در كشورهاي اروپايي مانند آلمان و فرانسه پزشكان موظف هستند تصوير درستي از تولد يك نوزاد مبتلا به نشانگان داون و آينده وي را در مقابل والدين قرار دهند و اين خانواده‌ها تحت حمايت‌هاي انجمن‌ها و بنيادهاي خيريه هستند اما در كشور ما چنين نيست.
افراد داراي اين سندرم تفاوت‌هايي با ديگران دارند كه بخشي از اين تفاوت‌ها مربوط به خصوصيات ظاهري و بخش ديگر مربوط به ويژگي‌هاي ذهني مي‌شود.
اين دسته از بيماران مراحل رشد جسمي و ذهني را نسبت به ديگران با تاخير سپري مي‌كنند و نسبت به همسالان خود نشستن، راه رفتن، صحبت‌كردن، بازي‌كردن و فعاليت‌هاي ديگر را ديرتر مي‌آموزند، اما در دنياي امروز با آموزش به رشد حركتي و ذهني آنها سرعت داده‌اند كه در كشور ما هم با كمك علم توانبخشي تا حدي در اين زمينه خوب عمل شده است، زيرا تحقيقات نشان داده است مراقبت‌هاي اوليه مورد نياز كه بايد در مدت كوتاهي پس از تولد ارائه شود، زمينه‌اي فراهم مي‌كند تا كودك مبتلا به اين سندرم حداكثر استعداد خود را بروز دهد.
محققان و متخصصان معتقدند كه برخي از كودكان مبتلا به سندرم‌داون كه از بدو تولد تحت تعليم باشند، تفاوت كمي نسبت به ساير كودكان دارند، به همين دليل اين كودكان مي‌توانند در بازي‌هاي گروهي كوچك، مدارس استثنايي و در واقع تمامي فعاليت‌هاي گروه سني خود حضور داشته باشند، افراد داراي سندرم‌داون نسبت به جنبه‌هاي اجتماعي محيط خويش بسيار حساس و تاثيرپذيرند، آنها عواطف و نيازهايي مثل سايرين دارند و بايد از فرصت‌هاي يكساني برخوردار شوند. اما در كشور ما آموزش به اين كودكان از هفت سالگي آغاز مي‌شود.
همچنين آموزش و محيط آموزشي براي كودكان مبتلا به بيماري سندرم‌داون بسياراهميت دارد، براي همين در بيشتر كشورهاي دنيا اين كودكان در مدارس عادي و در كنار كودكان عادي تحصيل مي‌كنند، اما در ايران به گفته مسئولان بهزيستي به دليل وجود نظام قبولي و مردودي و محتواي سنگين و نظري كتب درسي، بسيار مشكل است.
در كشورهايي مانند انگليس و فرانسه سطح آموزش و كلاس‌ها تفاوت كمي با مدارس عادي دارند، چون اين كودكان حافظه بلندمدت خوبي دارند، اما به گفته دكتر نسرين نصري، يكي از اعضاي انجمن سندرم‌داون ايران، اولين مدرسه كودكان استثنايي حدود ۴۰ سال قبل در ايران تأسيس شده و روند پيشرفت آموزش كودكان مبتلا به كودكان سندرم بسيار قديمي است.
در اين كشورها بسياري از كودكان مبتلا به سندرم از بسياري فعاليت‌هاي مناسب سنشان بهره‌مند هستند و توانسته‌اند به زندگي نيمه مستقل دست يابند.
مطالعات تازه نشان مي‌دهد توان مبتلايان به داون در حدي است كه مي‌توانند تحصيلات و شغل داشته باشند و در اجتماع به موفقيت‌هايي دست يابند؛ در سال‌هاي گذشته عده‌اي نيز به دانشگاه راه يافته‌اند؛ يكي از مشهورترين آنها پابلو پيندا، هنرپيشه اسپانيايي است كه در سال ۲۰۰۹ از جشنواره فيلم سن‌سباستين نيز جايزه گرفته است.
اما در كشور ما به اين كودكان اهميت كمي داده مي‌شود و حتي به دليل عدم فرهنگسازي برخي خانواده‌ها اين كودكان را از ديگران پنهان مي‌كنند.
روان‌شناسان معتقدند چنانچه افراد داراي سندرم‌داون تحت مراقبت‌هاي مناسب قرار گيرند و در فعاليت‌هاي روزمره دخالت داده شوند، در زمينه تحصيل، رفتار اجتماعي و امور شخصي موفق مي‌شوند.
زهرا تالاني - جام‌جم
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید