اعتراض كانون كارگردانان خانه تئاتر به عملكرد شورای حمايت
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: هيات مديره كانون كارگردانان خانه تئاتر در يك نشست رسانه‌اي با انتشار بيانيه‌اي نسبت به عملكرد شوراي حمايت اعتراض كردند.
به گزارش ايسنا، در اين نشست كه ـ 17 مهر ماه ـ در خانه تئاتر برگزار شد، حسين كياني با اشاره به كاهش 30 درصدي بودجه تئاتر در سال جاري ابراز عقيده كرد: برآيند شرايط موجود در تئاتر به گونه‌اي است كه يا هنرمندان بايد ديگر كار نكنند و يا به دور از آرمان‌هاي كيفي در اين حرفه باشند.
وي تصريح كرد: شوراي حمايت فقط اسم حمايتي را يدك مي‌كشد و تقريبا هيچ گونه حمايتي را از هنرمندان به عمل نمي‌‌آورد.
حسين كياني با بيان اين كه شوراي حمايت ديواري را بين هنرمندان و تئاتر ايجاد كرده است، گفت: در حالي كه هنرمندان تئاتر داراي مشكلات زيادي بودند شوراي حمايت نيز سبب ايجاد مشكلات بيشتر و جديدتري براي هنرمندان تئاتر شد.
وي گفت: اگر كارهاي يك كارگردان را در طي چند سال گذشته بررسي كنيم، افت مشهوري را در آثار وي مي‌توانيم ببينيم و مطمئنا اين مساله بي‌دليل نيست.
كياني همچنين تئاتر را هنري شكننده دانست كه در صورت گرفتن تصميم‌هاي نادرست مي‌تواند به راحتي از سبد فرهنگي خانواده‌ها حذف شود.
وي با بيان اينكه اگر مسئولين صادقانه و شفاف مسائل مورد بحث را به هنرمندان مي‌گفتند و با آنها تعامل داشتند خيلي از مسائل بهتر حل مي‌شد و سبب همكاري مي‌گشت.
حسين كياني در بخش ديگري از سخنانش گفت: براي نمونه چرا شوراي حمايت در مورد اتفاقاتي كه براي نمايش «خشكسالي و دروغ» در شيراز افتاد و يا مسائلي كه براي هومن سيدي و همايون غني زاده رخ داد، هيچ گونه حمايتي از آنها به عمل نياورد.
وي ادامه داد: براي اجراي يك تئاتر گروه نمايش حداقل به دو ماه تمرين نياز دارد، در صورتي كه در بسياري از موارد شوراي حمايت يك ماه پيش آغاز نمايش عمومي تئاتر، مجوز براي تمرين را مي‌دهد.
كياني از عملكرد سليقه‌اي شوراي حمايت در برخي مسائل انتقاد كرد و گفت: به خاطر عملكرد شوراي حمايت، هنرمندان احساس عدم صداقت با اين شورا مي‌كنند.
وي با يادآوري مصوبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي در مورد تئاتر تصريح كرد: اگر مصوبات اين شورا در مورد تئاتر اجرايي شود، اوضاع تئاتر دگرگون مي‌شود و شاهد بهتر شدن وضعيت تئاتر خواهيم بود.
كياني ابراز عقيده كرد: متاسفانه مديريت تئاتر براي برخي پلي براي رسيدن به مسئوليت‌هاي ديگر شده است و توصيه‌ها به كساني كه مسئوليتي در حوزه تئاتر مي‌خواهند بپذيرند اين است كه حداقل دو ترم درباره تئاتر و فلسفه آن مطالعه كنند.
وي همچنين در جواب كساني كه مي‌گويند تئاتر شهر متعلق به همه هنرمندان است و همه بايد در اين مجموعه كار كنند گفت: البته اگر چنين چيزي گفته شده باشد، يك شعار است و اگر قرار است چنين باشد حداقل در تهران بايد در هر يك از مناطق 22 گانه يك مجموعه مشابه تئاتر شهر داشته باشيم.
شكر خدا گودرزي هم در بخش ديگري از اين نشست گفت: شوراي حمايت بهتر است نام حمايت را از خود بردارد و در حقيقت اين شورا،شوراي ايراد وبهانه‌گيري است و نه شوراي حمايت.
وي با بيان اينكه شوراي حمايت از نظر قانوني بالاترين شورا است تصريح كرد: اين شورا نبايد آثار را با مشكل مواجه كند و با بهانه تراشي و ايرادگيري روند توليد آثار را با مشكل مواجه كند.
گودرزي اظهار داشت: ما ابزار اجرايي نداريم و تنها ابزار ما گفت وگو، بيانيه و صحبت با مطبوعات است و ما نه قانون گذار هستيم و نه مجري قانون.
وي گفت: ما يك نهاد صنفي هستيم كه بايد از آن دفاع شود و مطالباتي كه ما داريم در راستاي قانون است.
افسانه ماهيان هم نسبت به اختصاص بودجه‌هاي كم براي آثار انتقاد كرد و گفت: گاهي بودجه‌اي را كه براي يك نمايش اختصاص مي‌دهند، فقط هزينه دو هنرپيشه است!
وي با بيان اينكه وقتي مسئولان از تئاتر حرفه‌اي دم مي‌زنند بايد بودجه متناسب با آن را نيز بدهند، تصريح كرد: با شيوه‌اي كه در حال مسئولين حاضر پيش گرفته‌اند يك گروه حرفه‌اي چه اتفاقي برايش رخ مي‌دهد؟! مطمئنا هرچيزي سلسله مراتبي دارد.
رضا حامدي خواه ـ كارگردان تئاتر ـ هم در اين نشست با طرح اين پرسش كه اولويت‌ها براي درجه بندي آثار به صورت الف ، ب و ج چيست كه كارش در رده ج قرار گرفته است؟
وي يادآور شد: قرار بود تئاتر ما 22 مرداد به روي صحنه برود كه به زمان اول شهريور ماه و پس از آن، اول مهرماه بعد از آن به نهم مهرماه منتقل شد.
وي گفت: تمام حرف‌هايي كه در شوراي حمايت بيان مي‌شود به صورت شفاهي است و چرا همواره بايد با اعتراض و گله بودجه دريافتي خود را افزايش دهيم.
اين هنرمند همچنين اظهار داشت:من به شخصه در رسانه‌ها متوجه شدم كه كارم تصويب شده و همچنين در رسانه‌ها فهميدم كه سالن اجرا من كجاست و چقدر بودجه دريافت كرده‌ام.
در ادامه‌ي اين نشست، هيات مديره كانون كارگردانان خانه تئاتر پيرامون بررسي عملكرد و نتايج تصميم‌گيري‌هاي شوراي حمايت از آثار مركز هنرهاي نمايشي بيانيه‌اي را در اختيار رسانه‌ها گذاشت.
در بخش‌هايي از اين بيانيه آمده است: « به نظر هيات مديره كانون كارگردانان شوراي حمايت به جاي حمايت و توليد آثار ارزنده‌ي نمايش بيشتر توليد بحران و نارضايتي در ميان اهالي تئاتر كرده است و نتوانسته حتي به كوچكترين اهداف خود در شيوه‌نامه‌هاي منتشر شده دست يابد.
كانون كارگردانان خانه‌ي تئاتر ضمن مخالفت با پايه و اساس شكل‌گيري اين شورا و غيرقانوني و غير عادلانه دانستن آن مواردي چند را در هفت بند به اطلاع اعضا كانون و اهالي مطبوعات مي‌رساند.
اول ـ ناديده انگاشتن قرارداد تيپ خانه تئاتر در موارد متعدد و نقض حقوق صنفي كارگردانان حرفه‌اي تئاتر به بهانه‌هاي واهي كيفي يا محتوايي كه حاصلي جز تخريب روحيه‌ي هنرمندان تئاتر و دوري گزيدن آنها از اين حرفه نداشته و ندارد.
دوم ـ مخدوش بودن معيار ارزشيابي نمايش‌ها و عدم وضوح ملاك درجه‌بندي آثار نمايشي. شوراي حمايت بر چه اساس و پايه‌اي به نمايش‌ها رتبه‌ي الف، ب و ج مي‌دهد و با چه معياري ارزش‌هاي هنري حرفه‌اي نمايش‌ها را تشخيص مي‌دهد. تناقض و ابهام در تصميم‌گيري‌هاي شوراي حمايت تا آنجا پيش مي‌روند كه مصوبات شوراي نظارت و ارزشيابي را نمي‌پذيرد و تعاملي با مديران مجموعه‌هاي تئاتري ندارد.
سوم ـ جلوگيري از توليد با كيفيت و روزافزون تئاتر به بهانه‌ي كم شدن 30 درصد بودجه تئاتر در سال 91. اين در حالي است كه به برخي نمايش‌ها و افراد خاص بودجه كامل تعلق مي‌گيرد و جشنواره‌هاي غيرضروري همچنان در حال برنامه‌ريزي و انجام‌اند.
چهارم ـ علاوه بر ناديده انگاشتن قرارداد تيپ خانه تئاتر كه طبق توافق‌نامه با مركز هنرهاي نمايشي،هر مديري موظف به اجراي آن مي‌باشد، اين قرارداد طبق بندي از همان توافق، هيچ سنخيتي با تورم اقتصادي و وضع معيشتي هنرمندان تئاتر نداشته و ندارد.
پنجم ـ عدم پرداخت اقساط باقي‌مانده برخي از نمايش‌ها علي رغم مندرجات قراردادهاي رسمي و قانوني گروه‌ها و قول‌هاي مساعد بي‌نتيجه‌ي مسئولان. در حالي كه بيشتر نمايش‌ها به سوي گيشه سوق داده مي‌شوند و شوراي حمايت، حمايت خود را از آنها دريغ مي‌كند،مستقيما در ميزان قراردادها و نحوه و شيوه‌ي پرداخت آنها نيز دخالت مي‌كند.
ششم ـ جلوگيري از ادامه اجراي برخي نمايش‌هاي روي صحنه و توقف آنها بنا بر دلايل غيركارشناسي و غيرحرفه‌اي با وجود دارا بودن مجوز. شوراي حمايت در چنين مواردي هرگز به دفاع و حمايت از ادامه‌ي اجراي اين نمايش‌ها و حفظ حقوق هنرمندان كه تنها ممر درآمدشان از آن نمايش گيشه آن است. بر نخواسته و واكنشي صورت نداده است.
هفتم ـ عدم پاسخگو بودن به مجامع صنفي همچون كانون كارگردانان خانه تئاتر و كارگردانان خانه تئاتر در مورد تصميمات مغاير با شرايط حرفه‌اي تئاتر و عدم شفاف‌سازي عملكرد مغاير با روح هنر تئاتر علي رغم بيانيه‌ها، مصاحبه‌ها و اعتراضات صادقانه به اين شورا از بدو تشكيل تاكنون.
اين هفت بند كه آمد اهم ايرادات وارده به شوراي حمايت از سوي هيات مديره كانون كارگردانان خانه تئاتر است. بي‌شك عملكرد اين شورا بسي بيشتر از اين هفت بند و با جزييات دقيق‌تري قابل انتقاد و بررسي است كه در اين مجال كوتاه نمي‌گنجد. اميد كه اين مكتوب واكنش مثبت و سازنده مسئولان فرهنگي تئاتر را در شرايط موجود برانگيزد و باعث تعامل سازنده‌ي ايشان با هنرمندان تئاتر در جهت رفع كدورت‌ها و نقص‌ها و موانع موجود بر سر راه توليد به سامان هنر شريف تئاتر شود.»
به گزارش ايسنا، در اين نشست كه ـ 17 مهر ماه ـ در خانه تئاتر برگزار شد، حسين كياني با اشاره به كاهش 30 درصدي بودجه تئاتر در سال جاري ابراز عقيده كرد: برآيند شرايط موجود در تئاتر به گونه‌اي است كه يا هنرمندان بايد ديگر كار نكنند و يا به دور از آرمان‌هاي كيفي در اين حرفه باشند.
وي تصريح كرد: شوراي حمايت فقط اسم حمايتي را يدك مي‌كشد و تقريبا هيچ گونه حمايتي را از هنرمندان به عمل نمي‌‌آورد.
حسين كياني با بيان اين كه شوراي حمايت ديواري را بين هنرمندان و تئاتر ايجاد كرده است، گفت: در حالي كه هنرمندان تئاتر داراي مشكلات زيادي بودند شوراي حمايت نيز سبب ايجاد مشكلات بيشتر و جديدتري براي هنرمندان تئاتر شد.
وي گفت: اگر كارهاي يك كارگردان را در طي چند سال گذشته بررسي كنيم، افت مشهوري را در آثار وي مي‌توانيم ببينيم و مطمئنا اين مساله بي‌دليل نيست.
كياني همچنين تئاتر را هنري شكننده دانست كه در صورت گرفتن تصميم‌هاي نادرست مي‌تواند به راحتي از سبد فرهنگي خانواده‌ها حذف شود.
وي با بيان اينكه اگر مسئولين صادقانه و شفاف مسائل مورد بحث را به هنرمندان مي‌گفتند و با آنها تعامل داشتند خيلي از مسائل بهتر حل مي‌شد و سبب همكاري مي‌گشت.
حسين كياني در بخش ديگري از سخنانش گفت: براي نمونه چرا شوراي حمايت در مورد اتفاقاتي كه براي نمايش «خشكسالي و دروغ» در شيراز افتاد و يا مسائلي كه براي هومن سيدي و همايون غني زاده رخ داد، هيچ گونه حمايتي از آنها به عمل نياورد.
وي ادامه داد: براي اجراي يك تئاتر گروه نمايش حداقل به دو ماه تمرين نياز دارد، در صورتي كه در بسياري از موارد شوراي حمايت يك ماه پيش آغاز نمايش عمومي تئاتر، مجوز براي تمرين را مي‌دهد.
كياني از عملكرد سليقه‌اي شوراي حمايت در برخي مسائل انتقاد كرد و گفت: به خاطر عملكرد شوراي حمايت، هنرمندان احساس عدم صداقت با اين شورا مي‌كنند.
وي با يادآوري مصوبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي در مورد تئاتر تصريح كرد: اگر مصوبات اين شورا در مورد تئاتر اجرايي شود، اوضاع تئاتر دگرگون مي‌شود و شاهد بهتر شدن وضعيت تئاتر خواهيم بود.
كياني ابراز عقيده كرد: متاسفانه مديريت تئاتر براي برخي پلي براي رسيدن به مسئوليت‌هاي ديگر شده است و توصيه‌ها به كساني كه مسئوليتي در حوزه تئاتر مي‌خواهند بپذيرند اين است كه حداقل دو ترم درباره تئاتر و فلسفه آن مطالعه كنند.
وي همچنين در جواب كساني كه مي‌گويند تئاتر شهر متعلق به همه هنرمندان است و همه بايد در اين مجموعه كار كنند گفت: البته اگر چنين چيزي گفته شده باشد، يك شعار است و اگر قرار است چنين باشد حداقل در تهران بايد در هر يك از مناطق 22 گانه يك مجموعه مشابه تئاتر شهر داشته باشيم.
شكر خدا گودرزي هم در بخش ديگري از اين نشست گفت: شوراي حمايت بهتر است نام حمايت را از خود بردارد و در حقيقت اين شورا،شوراي ايراد وبهانه‌گيري است و نه شوراي حمايت.
وي با بيان اينكه شوراي حمايت از نظر قانوني بالاترين شورا است تصريح كرد: اين شورا نبايد آثار را با مشكل مواجه كند و با بهانه تراشي و ايرادگيري روند توليد آثار را با مشكل مواجه كند.
گودرزي اظهار داشت: ما ابزار اجرايي نداريم و تنها ابزار ما گفت وگو، بيانيه و صحبت با مطبوعات است و ما نه قانون گذار هستيم و نه مجري قانون.
وي گفت: ما يك نهاد صنفي هستيم كه بايد از آن دفاع شود و مطالباتي كه ما داريم در راستاي قانون است.
افسانه ماهيان هم نسبت به اختصاص بودجه‌هاي كم براي آثار انتقاد كرد و گفت: گاهي بودجه‌اي را كه براي يك نمايش اختصاص مي‌دهند، فقط هزينه دو هنرپيشه است!
وي با بيان اينكه وقتي مسئولان از تئاتر حرفه‌اي دم مي‌زنند بايد بودجه متناسب با آن را نيز بدهند، تصريح كرد: با شيوه‌اي كه در حال مسئولين حاضر پيش گرفته‌اند يك گروه حرفه‌اي چه اتفاقي برايش رخ مي‌دهد؟! مطمئنا هرچيزي سلسله مراتبي دارد.
رضا حامدي خواه ـ كارگردان تئاتر ـ هم در اين نشست با طرح اين پرسش كه اولويت‌ها براي درجه بندي آثار به صورت الف ، ب و ج چيست كه كارش در رده ج قرار گرفته است؟
وي يادآور شد: قرار بود تئاتر ما 22 مرداد به روي صحنه برود كه به زمان اول شهريور ماه و پس از آن، اول مهرماه بعد از آن به نهم مهرماه منتقل شد.
وي گفت: تمام حرف‌هايي كه در شوراي حمايت بيان مي‌شود به صورت شفاهي است و چرا همواره بايد با اعتراض و گله بودجه دريافتي خود را افزايش دهيم.
اين هنرمند همچنين اظهار داشت:من به شخصه در رسانه‌ها متوجه شدم كه كارم تصويب شده و همچنين در رسانه‌ها فهميدم كه سالن اجرا من كجاست و چقدر بودجه دريافت كرده‌ام.
در ادامه‌ي اين نشست، هيات مديره كانون كارگردانان خانه تئاتر پيرامون بررسي عملكرد و نتايج تصميم‌گيري‌هاي شوراي حمايت از آثار مركز هنرهاي نمايشي بيانيه‌اي را در اختيار رسانه‌ها گذاشت.
در بخش‌هايي از اين بيانيه آمده است: « به نظر هيات مديره كانون كارگردانان شوراي حمايت به جاي حمايت و توليد آثار ارزنده‌ي نمايش بيشتر توليد بحران و نارضايتي در ميان اهالي تئاتر كرده است و نتوانسته حتي به كوچكترين اهداف خود در شيوه‌نامه‌هاي منتشر شده دست يابد.
كانون كارگردانان خانه‌ي تئاتر ضمن مخالفت با پايه و اساس شكل‌گيري اين شورا و غيرقانوني و غير عادلانه دانستن آن مواردي چند را در هفت بند به اطلاع اعضا كانون و اهالي مطبوعات مي‌رساند.
اول ـ ناديده انگاشتن قرارداد تيپ خانه تئاتر در موارد متعدد و نقض حقوق صنفي كارگردانان حرفه‌اي تئاتر به بهانه‌هاي واهي كيفي يا محتوايي كه حاصلي جز تخريب روحيه‌ي هنرمندان تئاتر و دوري گزيدن آنها از اين حرفه نداشته و ندارد.
دوم ـ مخدوش بودن معيار ارزشيابي نمايش‌ها و عدم وضوح ملاك درجه‌بندي آثار نمايشي. شوراي حمايت بر چه اساس و پايه‌اي به نمايش‌ها رتبه‌ي الف، ب و ج مي‌دهد و با چه معياري ارزش‌هاي هنري حرفه‌اي نمايش‌ها را تشخيص مي‌دهد. تناقض و ابهام در تصميم‌گيري‌هاي شوراي حمايت تا آنجا پيش مي‌روند كه مصوبات شوراي نظارت و ارزشيابي را نمي‌پذيرد و تعاملي با مديران مجموعه‌هاي تئاتري ندارد.
سوم ـ جلوگيري از توليد با كيفيت و روزافزون تئاتر به بهانه‌ي كم شدن 30 درصد بودجه تئاتر در سال 91. اين در حالي است كه به برخي نمايش‌ها و افراد خاص بودجه كامل تعلق مي‌گيرد و جشنواره‌هاي غيرضروري همچنان در حال برنامه‌ريزي و انجام‌اند.
چهارم ـ علاوه بر ناديده انگاشتن قرارداد تيپ خانه تئاتر كه طبق توافق‌نامه با مركز هنرهاي نمايشي،هر مديري موظف به اجراي آن مي‌باشد، اين قرارداد طبق بندي از همان توافق، هيچ سنخيتي با تورم اقتصادي و وضع معيشتي هنرمندان تئاتر نداشته و ندارد.
پنجم ـ عدم پرداخت اقساط باقي‌مانده برخي از نمايش‌ها علي رغم مندرجات قراردادهاي رسمي و قانوني گروه‌ها و قول‌هاي مساعد بي‌نتيجه‌ي مسئولان. در حالي كه بيشتر نمايش‌ها به سوي گيشه سوق داده مي‌شوند و شوراي حمايت، حمايت خود را از آنها دريغ مي‌كند،مستقيما در ميزان قراردادها و نحوه و شيوه‌ي پرداخت آنها نيز دخالت مي‌كند.
ششم ـ جلوگيري از ادامه اجراي برخي نمايش‌هاي روي صحنه و توقف آنها بنا بر دلايل غيركارشناسي و غيرحرفه‌اي با وجود دارا بودن مجوز. شوراي حمايت در چنين مواردي هرگز به دفاع و حمايت از ادامه‌ي اجراي اين نمايش‌ها و حفظ حقوق هنرمندان كه تنها ممر درآمدشان از آن نمايش گيشه آن است. بر نخواسته و واكنشي صورت نداده است.
هفتم ـ عدم پاسخگو بودن به مجامع صنفي همچون كانون كارگردانان خانه تئاتر و كارگردانان خانه تئاتر در مورد تصميمات مغاير با شرايط حرفه‌اي تئاتر و عدم شفاف‌سازي عملكرد مغاير با روح هنر تئاتر علي رغم بيانيه‌ها، مصاحبه‌ها و اعتراضات صادقانه به اين شورا از بدو تشكيل تاكنون.
اين هفت بند كه آمد اهم ايرادات وارده به شوراي حمايت از سوي هيات مديره كانون كارگردانان خانه تئاتر است. بي‌شك عملكرد اين شورا بسي بيشتر از اين هفت بند و با جزييات دقيق‌تري قابل انتقاد و بررسي است كه در اين مجال كوتاه نمي‌گنجد. اميد كه اين مكتوب واكنش مثبت و سازنده مسئولان فرهنگي تئاتر را در شرايط موجود برانگيزد و باعث تعامل سازنده‌ي ايشان با هنرمندان تئاتر در جهت رفع كدورت‌ها و نقص‌ها و موانع موجود بر سر راه توليد به سامان هنر شريف تئاتر شود.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید