سیاست یک تیر و سه نشان بوش
آفتاب‌‌نیوز : 
اول اینکه بوش در این سخنرانی اعلام کرد:« امریکا میان کسانی که دست به اعمال تروریستی می زنند و کسانی که از آنها حمایت کرده و به آنها پناه می دهند هیچ فرقی قائل نمی شود.
چرا که به یک اندازه شریک قتل هستند.»
به نظر می رسد رئیس جمهور امریکا به تدریج در ادبیات خود با همسانی نقش و اثر عاملان تروریسم و حامیان آن بعد و وسعت میدان مبارزه را وسعت بخشیده و در فرهنگ لغت اصطلاحات دیپلماتیک ایالات متحده این باور را تقویت می کند که جبهه ضد تروریستی فراتر از محدوده عمل تروریست ها و ورای مرزهای وقوع عملیات انتحاری است و در صورتی این نبرد به موفقیت خواهد رسید که حامیان پیرامونی را با عاملان مرکزی یکسان دانسته و آرایش جنگی از لحاظ شعاع عمل گسترده تر شود.
وی قربانیان ترور را تحریک کرد که در مقابل کشورهای حامی تروریسم صبر و حوصله نشان ندهند « چرا که مستحق آن نیستند» و با این لحن می کوشد افکار عمومی را جهت هر نوع برخورد احتمالی آماده سازد.
در صورت موفقیت بوش در تثبیت این گفتمان مرز ایراد اتهام و ابتکار عمل کمرنگ شده و کاخ سفید به صرف« حمایت از تروریسم» کشورها را تهدید می کند.
دومین رویکرد ورود« دولت های اسلامی میانه رو» به میدان تهدید فرضی است که بوش سعی دارد حدود ایران وسعت دهد. بوش تاکید می کند« اسلام گرایان افراطی از سوی رژیم های استبدادی مانند ایران و سوریه پناه داده می شوند که در آسیب رساندن به امریکا و دولت های اسلامی میانه رو و استفاده از تبلیغات تروریستی به منظور مقصر معرفی کردن غرب، امریکا و یهودیان برای ناکامی های خود، دارای یک هدف مشترک هستند.»
رئیس جمهور امریکا با استبدادی خواندن ایران و مواجهه آن با آنچه دولت های اسلامی میانه رو می خواند سعی دارد تا یکبار دیگر زیر بناهای فکری« محور شرارت» را تقویت کند. واقعیت امر آن است که بوش در سخنرانی ژانویه 2002 هنگامی که ایران را در کنار کره شمالی وعراق قرار داد با این پرسش مواجه شد که آیا تهران همچون عراق و کره شمالی دارای حکومتی استبدادی است؟
در آن زمان بوش ضمن تاکید بر آنکه ایران منحصر به فرد است چون در آن کشور جنبش آزادی خواهی وجود دارد و در مقایسه با کشورهای دیگری که حکومت مذهبی دارند. کشور بازتری است کوشید تا سوء تفاهمات پیش آمده در واشنگتن را برطرف کند.
چه اینکه برخی تحلیلگران کاخ سفید به کاندولیزا رایس – مشاور امنیت ملی بوش در آن زمان ـ هشدار دادند که ایران نباید در مثلث محور شرارت قرار گیرد چون رژیم سیاسی آن دارای ماهیتی پیچیده و طریقه انتخابی است.
رایس هم بیم آن داشت که با نام بردن از ایران از رئیس جمهوری انتقاد شود که درک نمی کند ایران با عراق تفاوت دارد و جنبش دموکراسی در آن کشور در حال پاگرفتن است. رایس پیشنهاد کرد نام ایران حذف شود اما جورج بوش مخالفت کرد و اصرار ورزید که ایران در فهرست محور شرارت باقی بماند. دو سال بعد بوش در گفتگو با باب وودوارد گفت که برای رئیس جمهور امریکا بسیار مهم بود که در آن مقطع زمانی از شرارت هایی که جهان را تهدید می کرد صحبت کند و کره شمالی، عراق و ایران بزرگترین تهدیدها برای صلح جهانی بودند.
همچنین اشاره اخیر بوش به دو کلمه اسلام میانه رو و اسلام افراطی حاکی از آن است که سیاست ضد تروریستی امریکا در شرف تحولی گفتاری ـ رویکردی است.
چندی پیش روزنامه فایننشیال تایمز گزارش داد امریکا با همکاری انگلیس و فرانسه درصدد است با معرفی چهره ای معتدل از اسلام، ماهیت افراط گرایی مسلمانان را مختل کرده و آن را بی اعتبار سازد. علاوه بر آن در حال حاضر امریکا زبان و ادبیات خود را در خصوص مقوله تروریسم تغییر داده که البته آنچه عنوان می شود بیانگر تفکر و نقطه نظرهای جدید این کشور است. به عنوان مثال عبارت« جنگ جهانی علیه تروریسم» با عبارت دیگری موسوم به« جنگ و مقابله با خشونت های افراط گرایانه» جایگزین شده است و تاکید بوش بر کلمات یاغی، اسلام گریان افراطی، حمایت از دهشت افکنی نشان می دهد سیاست جدیدی در پهنه جنگ با تروریسم آغاز شده است.
سومین رویکرد، قرار دادن چندین باره ایران و سوریه در کنار یکدیگر است. سوریه گرچه عضو محور شرارت نبود اما به دور شدن عراق از این مثلث گویی ضلع سوم با نام سوریه حک شده و این کشور در سیل استراتژی های تهاجمی کاخ سفید قرار خواهد داشت.
ایران و سوریه هر دو متهم به حمایت از گروه های جهادی فلسطین هستند و هر دو به عنوان کشورهایی که برای دستیابی به تسلیحات اتمی تلاش می کنند معرفی شده اند.
گرچه عمق اختلاف سوریه و امریکا ـ در بعد دیپلماتیک ـ همچون روابط ایران و امریکا نیست اما گزینه تغییر رژیم سوریه احتمالی است که نمی توان آن را به کلی رد کرد. حال به نظر می رسد با کنار هم قرار دادن تهران و دمشق انتظار می رود محور جدیدی با عضویت ایران ـ سوریه و کره شمالی شکل گرفته و از نقطه نظر مقامات کاخ سفید لزوم اتخاذ راهکاری برای مقابله با تهران ـ دمشق ضروری گردد.
اول اینکه بوش در این سخنرانی اعلام کرد:« امریکا میان کسانی که دست به اعمال تروریستی می زنند و کسانی که از آنها حمایت کرده و به آنها پناه می دهند هیچ فرقی قائل نمی شود.چرا که به یک اندازه شریک قتل هستند.»
به نظر می رسد رئیس جمهور امریکا به تدریج در ادبیات خود با همسانی نقش و اثر عاملان تروریسم و حامیان آن بعد و وسعت میدان مبارزه را وسعت بخشیده و در فرهنگ لغت اصطلاحات دیپلماتیک ایالات متحده این باور را تقویت می کند که جبهه ضد تروریستی فراتر از محدوده عمل تروریست ها و ورای مرزهای وقوع عملیات انتحاری است و در صورتی این نبرد به موفقیت خواهد رسید که حامیان پیرامونی را با عاملان مرکزی یکسان دانسته و آرایش جنگی از لحاظ شعاع عمل گسترده تر شود.
وی قربانیان ترور را تحریک کرد که در مقابل کشورهای حامی تروریسم صبر و حوصله نشان ندهند « چرا که مستحق آن نیستند» و با این لحن می کوشد افکار عمومی را جهت هر نوع برخورد احتمالی آماده سازد.
در صورت موفقیت بوش در تثبیت این گفتمان مرز ایراد اتهام و ابتکار عمل کمرنگ شده و کاخ سفید به صرف« حمایت از تروریسم» کشورها را تهدید می کند.
دومین رویکرد ورود« دولت های اسلامی میانه رو» به میدان تهدید فرضی است که بوش سعی دارد حدود ایران وسعت دهد. بوش تاکید می کند« اسلام گرایان افراطی از سوی رژیم های استبدادی مانند ایران و سوریه پناه داده می شوند که در آسیب رساندن به امریکا و دولت های اسلامی میانه رو و استفاده از تبلیغات تروریستی به منظور مقصر معرفی کردن غرب، امریکا و یهودیان برای ناکامی های خود، دارای یک هدف مشترک هستند.»
رئیس جمهور امریکا با استبدادی خواندن ایران و مواجهه آن با آنچه دولت های اسلامی میانه رو می خواند سعی دارد تا یکبار دیگر زیر بناهای فکری« محور شرارت» را تقویت کند. واقعیت امر آن است که بوش در سخنرانی ژانویه 2002 هنگامی که ایران را در کنار کره شمالی وعراق قرار داد با این پرسش مواجه شد که آیا تهران همچون عراق و کره شمالی دارای حکومتی استبدادی است؟
در آن زمان بوش ضمن تاکید بر آنکه ایران منحصر به فرد است چون در آن کشور جنبش آزادی خواهی وجود دارد و در مقایسه با کشورهای دیگری که حکومت مذهبی دارند. کشور بازتری است کوشید تا سوء تفاهمات پیش آمده در واشنگتن را برطرف کند.
چه اینکه برخی تحلیلگران کاخ سفید به کاندولیزا رایس – مشاور امنیت ملی بوش در آن زمان ـ هشدار دادند که ایران نباید در مثلث محور شرارت قرار گیرد چون رژیم سیاسی آن دارای ماهیتی پیچیده و طریقه انتخابی است.
رایس هم بیم آن داشت که با نام بردن از ایران از رئیس جمهوری انتقاد شود که درک نمی کند ایران با عراق تفاوت دارد و جنبش دموکراسی در آن کشور در حال پاگرفتن است. رایس پیشنهاد کرد نام ایران حذف شود اما جورج بوش مخالفت کرد و اصرار ورزید که ایران در فهرست محور شرارت باقی بماند. دو سال بعد بوش در گفتگو با باب وودوارد گفت که برای رئیس جمهور امریکا بسیار مهم بود که در آن مقطع زمانی از شرارت هایی که جهان را تهدید می کرد صحبت کند و کره شمالی، عراق و ایران بزرگترین تهدیدها برای صلح جهانی بودند.
همچنین اشاره اخیر بوش به دو کلمه اسلام میانه رو و اسلام افراطی حاکی از آن است که سیاست ضد تروریستی امریکا در شرف تحولی گفتاری ـ رویکردی است.
چندی پیش روزنامه فایننشیال تایمز گزارش داد امریکا با همکاری انگلیس و فرانسه درصدد است با معرفی چهره ای معتدل از اسلام، ماهیت افراط گرایی مسلمانان را مختل کرده و آن را بی اعتبار سازد. علاوه بر آن در حال حاضر امریکا زبان و ادبیات خود را در خصوص مقوله تروریسم تغییر داده که البته آنچه عنوان می شود بیانگر تفکر و نقطه نظرهای جدید این کشور است. به عنوان مثال عبارت« جنگ جهانی علیه تروریسم» با عبارت دیگری موسوم به« جنگ و مقابله با خشونت های افراط گرایانه» جایگزین شده است و تاکید بوش بر کلمات یاغی، اسلام گریان افراطی، حمایت از دهشت افکنی نشان می دهد سیاست جدیدی در پهنه جنگ با تروریسم آغاز شده است.
سومین رویکرد، قرار دادن چندین باره ایران و سوریه در کنار یکدیگر است. سوریه گرچه عضو محور شرارت نبود اما به دور شدن عراق از این مثلث گویی ضلع سوم با نام سوریه حک شده و این کشور در سیل استراتژی های تهاجمی کاخ سفید قرار خواهد داشت.
ایران و سوریه هر دو متهم به حمایت از گروه های جهادی فلسطین هستند و هر دو به عنوان کشورهایی که برای دستیابی به تسلیحات اتمی تلاش می کنند معرفی شده اند.
گرچه عمق اختلاف سوریه و امریکا ـ در بعد دیپلماتیک ـ همچون روابط ایران و امریکا نیست اما گزینه تغییر رژیم سوریه احتمالی است که نمی توان آن را به کلی رد کرد. حال به نظر می رسد با کنار هم قرار دادن تهران و دمشق انتظار می رود محور جدیدی با عضویت ایران ـ سوریه و کره شمالی شکل گرفته و از نقطه نظر مقامات کاخ سفید لزوم اتخاذ راهکاری برای مقابله با تهران ـ دمشق ضروری گردد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید