دهه آخر ذی‌الحجه و چند رویداد ارزشمند
سیدرضا اکرمی
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: . در دهه آخر ذی‌الحجه و بیست‌وپنجم ذی‌الحجه، در چند سال، چند رویداد شکوهمند رخ داد و عبارتند از: «انفاق و احسان به سائل در حین رکوع، افطاری به یتیم و مسکین و اسیر، مباهله و حضور اهل بیت در برابر عالمان مسیحی در مدینه‌النبی» که هر یک درس‌های آموزنده تربیتی و آموزشی دارند.
امام علی علیه‌السلام در مسجد‌النبی در حال انجام نماز مستحبی بود که فقیری وارد مسجد شد و تقاضای کمک نمود، حضرت علی در رکوع نماز به وی اشاره‌ای نمود و انگشتر خود را به وی داد و آیه 55 سوره آل‌عمران در تقدیر این عمل نازل شد و در وحی الهی به ثبت رسید.
برای بهبودی کسالت حسن و حسین، پدر و مادرنذر روزه کردند و پس از بهبودی آنان به سه روز روزه‌داری پیوستند و هنگام افطار، افطاری خود را به سه نفر مسکین و یتیم و اسیر دادند و انگیزه و عمل خود را بوضوح نشان دادند و سوم اینکه، عالمان مسیحی از نجران به مدینه‌النبی آمدند و درباره مسیحیت و عیسی‌بن‌مریم به مباحثه پرداختند و درباره معرفی حضرت به مجادله پرداختند که در نهایت خداوند، پیشنهاد معنوی «مباهله» «آیه 61 آل‌عمران» را داد ولی در نهایت آنان از عقیده خود بدرستی یاد کردند، خداوند حکیم مباهله را مطرح و بنا شد در بیست‌وپنج ذی‌الحجه، در مکان خاصی با یکدیگر مواجه شوند که در نهایت خود آن عالمان منصرف شده و با توصیه جزیه، موضوع مباهله انجام نگرفت، شکوه در مباهله حضور «پیامبر، علی و حسن و حسین و فاطمه اطهر علیه‌السلام» یعنی آن پنج تن شخصیت معنوی صدر اسلام در مقابل علمای نصرانی از اهل نجران می‌باشد که این موضوع بدون هیاهو انجام گرفت و معلوم شد که پیامبر بر اعتقاد راستین خود استوار است و صداقت و درستی دارد و آنان از مباهله فاصله گرفتند، بهرحال قرآن مجید از اهل بیت بدرستی و اعتماد به نفس یاد می‌کند و باید آنان را در همه حال الگو قرار دهیم.
نکته: در این چند آیه مربوط به این سه سر گذشت، واژه‌های جمع «ولیکّم، یقیمون، یوتون، راکعون، ندع، ابنائنا، نسائنا، انفسنا، ظالمین، یطعمون، نطعمکم، نرید، نخاف، ربّنا، فوقاهم» در آیات وجود دارد که در جای خود، اهداف والا دارند.
آفتاب: . در دهه آخر ذی‌الحجه و بیست‌وپنجم ذی‌الحجه، در چند سال، چند رویداد شکوهمند رخ داد و عبارتند از: «انفاق و احسان به سائل در حین رکوع، افطاری به یتیم و مسکین و اسیر، مباهله و حضور اهل بیت در برابر عالمان مسیحی در مدینه‌النبی» که هر یک درس‌های آموزنده تربیتی و آموزشی دارند. امام علی علیه‌السلام در مسجد‌النبی در حال انجام نماز مستحبی بود که فقیری وارد مسجد شد و تقاضای کمک نمود، حضرت علی در رکوع نماز به وی اشاره‌ای نمود و انگشتر خود را به وی داد و آیه 55 سوره آل‌عمران در تقدیر این عمل نازل شد و در وحی الهی به ثبت رسید.
برای بهبودی کسالت حسن و حسین، پدر و مادرنذر روزه کردند و پس از بهبودی آنان به سه روز روزه‌داری پیوستند و هنگام افطار، افطاری خود را به سه نفر مسکین و یتیم و اسیر دادند و انگیزه و عمل خود را بوضوح نشان دادند و سوم اینکه، عالمان مسیحی از نجران به مدینه‌النبی آمدند و درباره مسیحیت و عیسی‌بن‌مریم به مباحثه پرداختند و درباره معرفی حضرت به مجادله پرداختند که در نهایت خداوند، پیشنهاد معنوی «مباهله» «آیه 61 آل‌عمران» را داد ولی در نهایت آنان از عقیده خود بدرستی یاد کردند، خداوند حکیم مباهله را مطرح و بنا شد در بیست‌وپنج ذی‌الحجه، در مکان خاصی با یکدیگر مواجه شوند که در نهایت خود آن عالمان منصرف شده و با توصیه جزیه، موضوع مباهله انجام نگرفت، شکوه در مباهله حضور «پیامبر، علی و حسن و حسین و فاطمه اطهر علیه‌السلام» یعنی آن پنج تن شخصیت معنوی صدر اسلام در مقابل علمای نصرانی از اهل نجران می‌باشد که این موضوع بدون هیاهو انجام گرفت و معلوم شد که پیامبر بر اعتقاد راستین خود استوار است و صداقت و درستی دارد و آنان از مباهله فاصله گرفتند، بهرحال قرآن مجید از اهل بیت بدرستی و اعتماد به نفس یاد می‌کند و باید آنان را در همه حال الگو قرار دهیم.
نکته: در این چند آیه مربوط به این سه سر گذشت، واژه‌های جمع «ولیکّم، یقیمون، یوتون، راکعون، ندع، ابنائنا، نسائنا، انفسنا، ظالمین، یطعمون، نطعمکم، نرید، نخاف، ربّنا، فوقاهم» در آیات وجود دارد که در جای خود، اهداف والا دارند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید