آفتابنیوز : آفتاب: همزمان، دولت کیم جونگ اون اعلام کرده که دیگر قادر به تضمین امنیت سفارتخانهای خارجی نیست و از دیپلماتهای آنها نیز خواسته مکانهای دیپلماتیک را تخلیه کنند.
برخی منابع کره جنوبی روز پانزدهم آوریل (26 فروردین ماه)، سالروز تولد کیم ایل سونگ، پایه گذار رژیم کنونی کره شمالی را روز آغاز احتمالی جنگ اعلام کرده اند.
دبیر مطبوعاتی وزارت خارجه بریتانیا در مصاحبه با خبرگزاری "فرانس پرس" اطلاع داد: "اعلامیه های دولت کره شمالی و گزارش های دریافتی از این کشور حاکی از آن است که امنیت سفارت خانه ها و سازمان های بین المللی در پیونگ یانگ در صورت آغاز درگیری از 10 آوریل تضمین نخواهد شد.
مایک ماگان، مشاور سیاسی سابق دولت آمریکا با تاکید بر این که کیم جونگ اون، بعنوان شخص نسل سوم حاکمیت کره شمالی، به دنبال ایجاد یک پایگاه قدرت برای خود است، می گوید: "آنچه که نباید از نظر دور داشت و فراموش کرد، خطر گسترش سلاحهای هسته ای است.”
از کره جنوبی نیز خبر می رسد، این کشور با استقرار "موشکهایی که قادر به رهگیری” موشکهای کره شمالی هستند، خود را برای مقابله در صورت وقوع یک درگیری احتمالی آماده کرده است.
این کشور همچنین خود را برای مقابله با یک حمله احتمالی شیمیایی نیز آماده می کند.
کره شمالی پایگاههای نظامی آمریکا در کره جنوبی و در جزیره گوآم را از اهداف جنگ احتمالی خود عنوان کرده است.
به گزارش انتخاب،دبیر مطبوعاتی وزارت خارجه بریتانیا در مصاحبه با خبرگزاری "فرانس پرس" اطلاع داد: "اعلامیه های دولت کره شمالی و گزارش های دریافتی از این کشور حاکی از آن است که امنیت سفارت خانه ها و سازمان های بین المللی در پیونگ یانگ در صورت آغاز درگیری از 10 آوریل تضمین نخواهد شد.
نخست اینکه کره شمالی به شدت با فقر مالی روبروست و نیاز به کمکهای خارجی دارد هرگونه بروز تنش بر مشکلات مالی کره افزوده می شود. از طرفی این کشور درصدد است روابط خود را به صورت دوجانبه با آمریکا بهبود ببخشد.
دوم اینکه آمریکا بزرگترین کمک کننده مواد غذایی کره شمالی است.
سوم حامی اصلی کره شمالی در جهان سیاست، چین می باشد و هر از گاهی که چین در فشار باشد از کره به عنوان اهرم فشار علیه آمریکا استفاده می کند. اینکه آمریکایی ها برای کاهش تنش میان کره و آمریکا از چین کمک می گیرد ناشی از همین امر می باشد.
چین هم اکنون هم از نظر حقوق بشر و هم از نظر اقتصادی به ویژه برای بالا بردن ارزش یوآن شدیدا تحت فشار است.
با توجه به حقایق یادشده آیا به نظر نمی رسد که شعارهای کره ای ها بیشتر جنبه مصرف داخلی داشته باشد تا واقعی ؟
به احتمال زیاد در پشت این شعارها گفتگوهایی برای توسعه روابط دو جانبه در جریان باشد. چون این شگرد دولتهای توتالیتر است که خود را پشت شعارهای توخالی مخفی می کنند.