آیا رایس ناموفق بود؟
آفتاب‌‌نیوز : 
در این شرایط که اروپا بار دیگر بر پی گیری مسایل از طریق گفتگو تأکید ورزیده و تهران هم تمایل خود را به این مسأله اعلام کرده، خانم رایس وزیر امور خارجه امریکا راهی روسیه می شود تا با مقامات این کشور به رایزنی درباره فعالیت های هسته ای ایران بپردازد.
آنچه در این میان از جانب بخشی از رسانه های داخلی بزرگ نمایی شده و به عنوان یک پیروزی برای تهران قلمداد گردیده تأکید بر این مسأله بود که رایس در مسکو نتوانست به اهداف خود دست یافته و در حقیقت شکست خورده است. یعنی امریکا نتوانسته مسکو را علیه ایران وادار به تصمیم گیری بکند به همین دلیل از روسیه با دست خالی بازگشته است.
البته هنوز مشخص نیست که واقعا خانم رایس در مسکو ناکام مانده و یا توانسته به توافقی با مقامات روسیه دست یابد به این دلیل که قبلا نیز بارها از ناکامی امریکایی ها در جلب نظر روس ها علیه ایران سخن گفته شده و حتی اعلام گردیده بود که روسیه و چین هر قطعنامه ضد ایرانی را در شورای امنیت سازمان ملل وتو خواهند کرد ولی نشان دادند که تمایلشان به واشنگتن بیش ار تهران است.
آرای ممتنع چین و روسیه به قطعنامه اخیر شورای حکام آژانس علیه ایران این واقعیت را آشکار ساخت که بسیاری از تحلیل ها و اخباری که درباره هم جهتی این دو کشور با تهران ارائه می شود تهی از واقعیت بوده و قابل اتکا نیستند زیرا مسکو و پکن دارای روابط گسترده و پیچیده سیاسی و اقتصادی با واشنگتن هستند که حجم آن به مراتب بیش از حجم مبادلاتشان با تهران است به همین دلیل آنها برای حفظ این روابط سعی می کنند به نوعی عمل کنند که ضدیت کاخ سفید را تحریک نکرده و واشنگتن را در موضع مخالف قرار ندهند. نگاهی به مواضع و عملکرد مسکو در قبال ایران از زمانی که پرونده هسته ای این کشور به مشکل برخورد کرده گویای این واقعیت است که روس ها صرفا به منافع خود اندیشیده و به آن فکر کرده اند.
مسکو در روزهایی که از تصویب قطعنامه ضد ایرانی شورای حکام می گذرد همواره تهران را به پذیرش آن دعوت کرده و از ایران خواسته فعالیت هایش را به حالت تعلیق درآورد. حال چگونه عنوان می شود که دست رد به سینه خانم رایس زده و او را با دست خالی راهی واشنگتن کرده است مگر خواسته آمریکا از مقامات روسیه چه بوده که به گفته برخی مطبوعات داخلی پاسخ منفی داده اند؟
روسیه در این مدت نشان داده که با آژانس و شورای حکام همراه بوده و از نظریات اروپا و امریکا تبعیت کرده ولی مخالف شدت عمل علیه تهران است. سیاستی که مسکو در قبال ایران پیش گرفته با روش ونزوئلا تفاوت اساسی داشته و به هیچ وجه یکسان نیست در حالی که روسیه هم به یک ونزوئلای دیگر تبدیل شده و به صورتی آشکار علیه قطعنامه رأی بدهد. اما بیشترین تحرکی که این کشور از حود نشان داده رأی ممتنع به قطعنامه ها بوده مشابه آنچه در اجلاس اخیر مشاهده کردیم لذا با توجه به این واقعیت ها به نظر نمی رسد در صورت ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت نیز مسکو از حق وتو به نفع تهران استفاده کرده و در قبال آمریکا و دوستانش صف آرایی کند.
در این شرایط که اروپا بار دیگر بر پی گیری مسایل از طریق گفتگو تأکید ورزیده و تهران هم تمایل خود را به این مسأله اعلام کرده، خانم رایس وزیر امور خارجه امریکا راهی روسیه می شود تا با مقامات این کشور به رایزنی درباره فعالیت های هسته ای ایران بپردازد. آنچه در این میان از جانب بخشی از رسانه های داخلی بزرگ نمایی شده و به عنوان یک پیروزی برای تهران قلمداد گردیده تأکید بر این مسأله بود که رایس در مسکو نتوانست به اهداف خود دست یافته و در حقیقت شکست خورده است. یعنی امریکا نتوانسته مسکو را علیه ایران وادار به تصمیم گیری بکند به همین دلیل از روسیه با دست خالی بازگشته است.
البته هنوز مشخص نیست که واقعا خانم رایس در مسکو ناکام مانده و یا توانسته به توافقی با مقامات روسیه دست یابد به این دلیل که قبلا نیز بارها از ناکامی امریکایی ها در جلب نظر روس ها علیه ایران سخن گفته شده و حتی اعلام گردیده بود که روسیه و چین هر قطعنامه ضد ایرانی را در شورای امنیت سازمان ملل وتو خواهند کرد ولی نشان دادند که تمایلشان به واشنگتن بیش ار تهران است.
آرای ممتنع چین و روسیه به قطعنامه اخیر شورای حکام آژانس علیه ایران این واقعیت را آشکار ساخت که بسیاری از تحلیل ها و اخباری که درباره هم جهتی این دو کشور با تهران ارائه می شود تهی از واقعیت بوده و قابل اتکا نیستند زیرا مسکو و پکن دارای روابط گسترده و پیچیده سیاسی و اقتصادی با واشنگتن هستند که حجم آن به مراتب بیش از حجم مبادلاتشان با تهران است به همین دلیل آنها برای حفظ این روابط سعی می کنند به نوعی عمل کنند که ضدیت کاخ سفید را تحریک نکرده و واشنگتن را در موضع مخالف قرار ندهند. نگاهی به مواضع و عملکرد مسکو در قبال ایران از زمانی که پرونده هسته ای این کشور به مشکل برخورد کرده گویای این واقعیت است که روس ها صرفا به منافع خود اندیشیده و به آن فکر کرده اند.
مسکو در روزهایی که از تصویب قطعنامه ضد ایرانی شورای حکام می گذرد همواره تهران را به پذیرش آن دعوت کرده و از ایران خواسته فعالیت هایش را به حالت تعلیق درآورد. حال چگونه عنوان می شود که دست رد به سینه خانم رایس زده و او را با دست خالی راهی واشنگتن کرده است مگر خواسته آمریکا از مقامات روسیه چه بوده که به گفته برخی مطبوعات داخلی پاسخ منفی داده اند؟
روسیه در این مدت نشان داده که با آژانس و شورای حکام همراه بوده و از نظریات اروپا و امریکا تبعیت کرده ولی مخالف شدت عمل علیه تهران است. سیاستی که مسکو در قبال ایران پیش گرفته با روش ونزوئلا تفاوت اساسی داشته و به هیچ وجه یکسان نیست در حالی که روسیه هم به یک ونزوئلای دیگر تبدیل شده و به صورتی آشکار علیه قطعنامه رأی بدهد. اما بیشترین تحرکی که این کشور از حود نشان داده رأی ممتنع به قطعنامه ها بوده مشابه آنچه در اجلاس اخیر مشاهده کردیم لذا با توجه به این واقعیت ها به نظر نمی رسد در صورت ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت نیز مسکو از حق وتو به نفع تهران استفاده کرده و در قبال آمریکا و دوستانش صف آرایی کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید