آفتابنیوز : خبرگزاري فرانسه در گزارشي در اينباره نوشته است: ارقام نشان ميدهد در سراسر آسيا شمار زنان در پارلمان در سطح محدودي است. اما اين قاره چهار رهبر زن دارد: هلن كلارك نخستوزير نيوزيلند، گلوريا آرويو رئيس جمهور فيليپين، چاندريكا كوماراتونگا رئيس جمهور سريلانكا و خالده ضياء نخستوزير بنگلادش. تا اكتبر گذشته مگاواتي سوكارنوپوتري رئيس جمهور اندونزي هم در ميان اين گروه بود. در هند سال گذشته حزب كنگره در انتخابات پيروز شد اما سونيا گاندي رهبر اين حزب از پذيرفتن نخستوزيري خودداري كرد. پاكستان هم در گذشتهاي نه چندان دور بينظير بوتو را در پست نخستوزيري داشت. در همه كشورهايي كه گفته شد به غير از نيوزيلند، اين رهبران دختران يا بيوهگان حاكمان قبلي بودهاند كه سالها در قدرت باقي ماندهاند. در جنوب آسيا ميراث خانوادگي قدرت سياسي امري رايج است.
اما در همين كشورها وضعيت حقوق، آموزش، توسعه اقتصادي و شرايط زندگي زنان در حد مطلوبي نيست و اين تضاد آشكاري به حساب ميآيد. در پاكستان بينظير بوتو از سال 1988 تا 1990 و همچنين از سال 1993 تا 1996 در قدرت بود. پدر او ذوالفقار علي بوتو اولين نخستوزير منتخب پاكستاني بود كه در سال 1978 توسط ژنرال ضياءالحق اعدام شد، در هند هم سونيا گاندي و در سريلانگا، خانم كوماراتونگا از نزديكان حاكمان سابق بودهاند.
در بنگلادش اكنون سه دهه بعد از استقلال هنوز شمار نمايندگان زن در پارلمان بسيار اندك است.
در فيليپين، گلورياآريو دختر ديسدادو ماكاپاگال رئيس جمهور سابق است كه خود اولين رئيس جمهور زن در فيليپين بود. در اين كشور فقط يك ششم نمايندگان پارلمان را زنان تشكيل ميدهند. اين رقم چهل سال پيش، 5 درصد بود. فيليپين از اين نظر بهترين وضعيت را در ميان كشورهاي آسيايي دارد. در سراسر آسيا در هيچ پارلماني تعداد نمايندگان زن بيش از يك سوم كل نمايندگان نيست و از اين نظر از اروپا و آمريكا عقب است.
اما در اكثر كشورهاي آسيايي همچون سريلانكا، نيوزيلند و فيليپين قوانين در دست بررسي است تا با اختصاص سهميهاي خاص براي زنان در پارلمان ها حضور نمايندگان زن تضمين شود.