استقلال و پرسپولیس قاچاقی خصوصی می‌شوند؟
آفتاب: فرهاد عشوندی / قصه واگذاری استقلال و پرسپولیس همچنان سری دراز دارد. دو تیمی که همه از واگذاری و ضرورت واگذاری‌شان می‌گویند اما در عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتد. این بار دولت جدید براساس آمار ارائه شده از سوی وزارت ورزش، در میان شرکت‌های دولتی در حال واگذاری آمار وضعیتی از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس ارائه کرده است که این دو تیم دارای بدهی‌های چند 10 میلیاردی را سودده معرفی کرده است.
همین چند ماه قبل بود که این دو تیم به دلیل بدهی‌های‌شان از فصول قبلی تا مرز اخراج از لیگ‌برتر کشور پیش رفتند و کمیته انضباطی و سازمان لیگ با اغماض اجازه دادند تا این تیم‌ها همچنان در لیگ‌برتر باقی بمانند اما آنچه در ستون مربوط به این دو تیم دولتی در میان شرکت‌های دولتی آمده است چنین ارقامی است:
|
نام شرکت |
بودجه |
هزینه‌کرد |
اموال و دارایی‌ها |
|
استقلال |
170500000 |
170450000 |
38 میلیون تومان |
|
پرسپولیس |
170500000 |
170450000 |
51 میلیون تومان |
جدولی که دقت در آمارش نشان می‌دهد این دو تیم را با این آمار در میان شرکت‌های سودده آورده‌اند. تیم‌هایی که در تراز مالی‌شان 5 میلیون تومان سود خواهند داشت پس با داشتن مصوبه واگذاری حتی توان ورود مستقیم به بورس اوراق بهادار کشور را دارند. البته این آمار نه برای سال 92 که برای سال 93 هم با بودجه تصویبی و هزینه‌های تخمین زده شده دو تیم همخوانی ندارند. محمد رویانیان مدیرعامل پرسولیس وقتی با این سؤال روبه‌رو می‌شود که تیمش سودده تشخیص داده شده کمی جا می‌خورد و می‌گوید: «یعنی واقعاً ما پولدار شدیم؟»
او که تیمش این روزها دیگر آنچنان که سال قبل اوضاع مالی خوبی داشت، روی بورس نیست و کم‌کم بعد از دو سال و برای اولین بار بازیکنانش زمزمه‌های برگشت خوردن چک‌های‌شان را رسانه‌ای می‌کنند درباره بودجه مصوب تیمش می‌گوید: «راستش بودجه مصوب امسال ما برای سال 92 رقمی معال 25 میلیارد تومان بوده است. البته ما طلب‌های زیادی از دولت داریم.»
او می‌گوید رقمی خیلی محدود از دولت در سال 92 گرفته است. آنها که قراری 50 - 50 برای تأمین هزینه‌های‌شان داشتند الان حسابی از وزارت ورزش طلب دارند. مدیر پرسپولیس در این باره می‌گوید: «راستش ما از ابتدای سال امسال فقط یک میلیارد از بودجه‌ای که دولت باید در اختیارمان می‌گذاشت را گرفته‌ایم. آنها قرار بود براساس قانون سال 92 کشور 10 میلیارد تومان به ما بدهند اما فقط 10 درصد از این رقم را گرفته‌ایم. البته این یک واقعیت است که با همه تلاش‌هایی که داشتیم، هنوز از برنامه‌های‌مان برای خودکفایی و سودده شدن تراز باشگاه عقب هستیم.»
و البته فتح‌ا...زاده مدیر باشگاه رقیب هم آماری جالب‌تر برای ارائه دارد: «بودجه امسال‌مان قرار بود 19 میلیارد باشد اما این شوک دلاری و افزایش هزینه‌ها سبب شد تا بودجه‌مان را با یک متمم به 23 میلیارد برسانیم. رقمی که از وزارت ورزش گرفتیم فقط 1.5 میلیارد تومان بوده است. ما هرچه تلاش کنیم نمی‌توانیم به سقف بودجه‌مان برسیم چون هنوز توان این همه درآمدزایی را نداریم.»
او سپس درباره این سودده تلقی شدن تیمش می‌گوید: «بار اولی نیست که دوستان چنین ارقامی را اعلام می‌کنند. سال قبل و شاید سال قبل از ان هم این اعداد اعلام شده تا دو باشگاه قابلیت عرضه از طریق بورس را داشته باشند ولی این آمار منطبق با درآمدها و واقعیت‌ها نیست و مشکلات دیگری را ایجاد می‌کند.»
اما با این شرایط و بودجه پیشنهادی ارائه شده از سوی دولت آیا امکان تیمداری برای دو تیم در سال آینده هست؟ آنها باید در صورت تحقق این بودجه، سیاستی انقباضی در پیش بگیرند. رویانیان در این باره می‌گوید: «من اول بگویم که ما 30 میلیون طرفدار داریم اگر به ازای هر هوادار فقط 1000 تومان سرانه بودجه به ما تعلق بگیرد باید 30 میلیارد بودجه در اختیارمان باشد اما درباره حرف شما. چراکه نه اگر تکلیف قانونی باشد و اعلام شود، براساس آن به مردم دلایل‌مان را می‌گوییم و بر همین اساس هم هزینه می‌کنیم. البته راه اصلی این است که تکلیف درآمدهای این باشگاه‌ها را خیلی شفاف مشخص کنیم.»
او خیلی نمی‌خواهد وارد جزئیات شود و خود را تابع مقررات تکلیفی از سوی دلت می‌داند اما فتح‌ا...زاده کمی جزئی‌تر سخن می‌گوید: «ببینید الان می‌گویند این تیم‌ها خصوصی شوند. حتی بعد از خصوصی‌سازی هم نمی‌توانیم به خواسته و بی‌نیاز‌سازی این تیم‌ها برسیم چون ما زیرساخت‌هایش را نداریم. چون آنها می‌خواهند تیم‌ها را درحالی خصوصی کنند که نه حق پخش تلویزیونی در اختیارمان است و نه رایت محصولات‌مان را در اختیار داریم. پس در حقیقت اتفاق خوشایندی قرار نیست برای‌مان بیفتد. حتی بعد از خصوصی‌سازی هم قرار نیست این دو تیم بتوانند بدون سوبسید یا تزریق بودجه‌های غیرفوتبالی اداره شوند.»
با این وجود هم او، هم دولتی‌ها، هم رویانیان و هم نمایندگان مجلس معتقد به رسیدن به راهکاری برای کاهش تصدی‌گری دولت در این تیم‌های سربار بودجه عمومی هستند اما چالش‌ها همچنان بسیارند. باز هم توان واگذاری نه فقط به دلیل مسائل فوتبالی که به بهانه‌های غیراقتصادی و گاهاً امنیتی وجود ندارد. حتی راهکار قاچاقی تغییر ارقام برای سودده قلمداد شدن این باشگاه‌ها تا آنها را همچنان در آستانه واگذاری قلمداد کنند هم، نمی‌تواند ترس ریسک واگذاری دو تیم را توجیه کند.
