آفتابنیوز : آفتاب: مراسم بزرگداشت مرحوم مازیار پرتو که چندی قبل در کشور آمریکا درگذشت و در همانجا نیز به خاک سپرده شد، عصر روز گذشته (14 اسفندماه) با حضور جمعی از همکارانش در خانه سینما برگزار شد.
محمود کلاری درباره این فیلمبردار قدیمی سینما گفت: وقتی محمد آلادپوش و عزیز ساعتی به من زنگ زدند که در این مراسم صحبت کنم، خودم را باختم چون حس کردم صحبت کردن درباره مازیار پرتو وظیفه سنگینی است.
او با اشاره به اولین خاطره خود از پشت صحنه سینما که با مازیار پرتو شکل گرفت، گفت: آن موقع 17 سالم بود و در مسیری جلوی حمام نواب، پرتو را پست یک سه پایه چوبی دیدم که در حال فیلمبرداری از وثوقی بود که از حمام بیرون میآمد. در آن لحظه مهمترین آدم آن مجموعه برای من همان کسی بود که پشت دوربین قرار داشت.
این فیلمبردار مطرح سینما در ادامه تأکید کرد: بدون اینکه بخواهم نام کارگردانانی چون علی حاتمی و مسعود کیمیایی را کمرنگ کنم، معتقدم که مازیار پرتو صاحب تألیف بصری در سینما بود و به گمانم او تلفیقی از دو نوع پرداخت بصری مدرن و کلاسیک را انجام میداد.
کلاری با اشاره به اینکه فیلمهای «قیصر» و «طوقی» در دگرگونی بصری سینمای ایران تأثیر زیادی داشتند، گفت: نمیتوانیم پرتو را فقط متخصص در دوربین روی دست بدانیم، هرچند او در این بخش کار خود را بسیار عالی انجام میداد.
او بیان کرد: بخش قابل توجهی از سنگینی بار سینمای ایران بر دوش مازیار پرتو است و امیدوارم این لیاقت را داشته باشیم که در آن سرای بخشی از آن بار را از روی دوش او برداریم.
همچنین ویشکا آسایش (خواهرزاده مازیار پرتو) در حالیکه با بغض سخن میگفت ضمن تشکر از کسانی که در این مراسم حضور یافته بودند، گفت: نبودن مازیار پرتو خیلی سخت است، مخصوصا اینکه مدت زیادی بود او را ندیده بودم. او عاشق کارش بود و میدانم الان از اینکه ببیند جمعی دوستانه و صمیمانه در اینجا به یادش صحبت میکنند روحش شاد میشود.
این بازیگر سینما و تئاتر اضافه کرد: از انجمن فیلمبرداران تشکر میکنم که این مراسم را برگزار کردند، مخصوصا اینکه جمع کردن افراد با وجود نزدیکی به شب عید و گرفتاریهایی که همه دارند، سخت است. اما این مراسم برای خانواده پرتو هم در آمریکا خیلی مهم بود.
آسایش با اشاره به اینکه ورودش به عرصه هنر با مجموعه امام علی (ع) بود، گفت: داییام به من یاد داد که با عشق و نظم کارم را انجام دهم که البته خودش هم همینگونه کار میکرد، هرچند کمی بداخلاق بود اما آن هم به دلیل جدی بودنش بود.
همچنین محمد متوسلانی یکی از همکاران مرحوم مازیار پرتو در سخنان کوتاهی با بیان اینکه پرتو برای او هیچوقت نمیمیرد، بیان کرد: کار کردن با او لذتبخش بود چون هم نظم داشت و هم اینکه احساس مسئولیت میکرد. البته شاید یکی از مشکلاتش این بود که به دلیل دلسوز بودن میخواست برای تهیهکننده هم کاری انجام دهد و دوست نداشت کار او متوقف شود، به همین دلیل همین حس باعث میشد گاهی به کیفیت کارش لطمه وارد شود.
او با اشاره به اینکه این چرخه زندگی را همه طی میکنیم، گفت: مازیار پرتو از جمله افرادی بود که به اندازه کافی از خود یادگار به جای گذاشته است.
به گزارش ایسنا، در ادامه این مراسم ابوالحسن داودی هم گفت: صحبت کردن از مازیار پرتو مثل صحبت کردن از یکی از ارکان سینمای ایران است و کار سادهای نیست، چون او در استمرار سینمای ایران یکی از نقشهای اصلی را داشته است.
این کارگردان سینما ادامه داد: مرحوم پرتو در وصل شدن سینمای ایران قبل از انقلاب به سینمای بعد از انقلاب نقش داشت و توانست بخش ارزشمند هویت سینمای ایران را که در پیش از انقلاب وجود داشت به بعد از انقلاب اسلامی منتقل کند.
وی خاطرنشان کرد: به جز عرصه کارگردانی که چند نفر توانستند این کار را انجام دهند، در عرصه فیلمبرداری هم افرادی در این امر نقش داشتند که مازیار پرتو جزو شاخصترین آنها بود.
داودی با اشاره به اینکه تجربه کارش با مازیار پرتو به حدود 25 سال قبل و فیلم «سفر جادویی» برمیگردد، افزود: اولین تجربه کارم با پرتو از جهاتی یک نقطه عطف اساسی در کارم محسوب میشد چرا که وقتی به عنوان کارگردان وارد عرصه سینما شدم برخلاف افراد دیگری که پیش از آن تجربه دستیاری کارگردان داشتند، من از یک فضای آکادمیک وارد شده بودم.
کارگردان فیلم سینمایی «زادبوم» افزود: یکی از خصوصیات مازیار پرتو اهتمام او به حفظ موجودیت سینمای ایران بود بویژه آنکه در بخش خصوصی ظرفیت اقتصادی کوچکی وجود دارد و او این تلاش را داشت که هیچ کارگردانی در کار خود نماند.
داودی پس از بیان خاطراتی از همکاری خود با مرحوم مازیار پرتو گفت: پرتو همواره بیان میکرد که اگر یک فیلم قصه درستی داشته باشد تماشاگر با آن همراه میشود و گرفتار جزئیات صحنه نمیشود و این مسئله یکی از گرفتاریهای فعلی سینمای ما هم هست.
او در پایان سخنان خود با اشاره به اینکه پرتو یکی از کسانی بود که برای رفتنش بسیار دریغ خوردم، اظهار کرد: دریغ من هم از این جهت بود که اجر و ارج او در سینما شناخته نشد اما امیدوارم حداقل اسم مازیار پرتو در تاریخ سینمای ما باقی بماند.
به گزارش ایسنا، در پایان این مراسم فیلمی به یاد مرحوم مازیار پرتو نمایش داده شد که در آن علاوه بر فیلمهایی که پرتو فیلمبرداری کرده بود، بخشی از صحبتهای او در مستند «قیصر 40 سال بعد» هم نمایش داده شد.