سکوت مسلمانان جایز نیست

جرم وجنایتی را که یک اقلیت به نام دین انجام می دهد لاجرم بر زندگی اکثریت پیروان آن دین اثر خواهد گذاشت.

آفتاب: « بوکوحرام » یک جنبش دینی خودفریفته و فوق العاده افراطی وخطرناک در نیجریه است که تقریبا یک دهه پیش باهدف تحریم آموزش های غربی و تحت پیگرد قرار دادن دانش آموزان دختر وپسر و به آتش کشیدن مدارس تاسیس شد. « بوکوحرام » یعنی « آموزش غربی حرام ». آنها برای تحریم این نوع آموزش حاضر شدند از شمال تا جنوب و یا شرق تا غرب کشوری را به آتش کشند. امروزه این گروه دایره جنایت های خود را توسعه داده و اقدام به ربودن صدها دختر دانش آموز و فروش آنها کرده است. چه بسا بتوان گفت این حرکت در مقایسه با برخی از حرکت های افراطی گذشته در طول تاریخ اسلام از همه منحط تر و جنایت بار تر باشد. درواقع گویی رهبران این گروه می کوشند با انجام جنایات هولناک تر، از گذشتگان خود گوی سبقت را بربایند. آنها افکار سخیف خود را با اعمالی خونین توام می کنند. مهم ترین نشانه های « جهاد » در نظر آنها حمله به مدارس وکشتن دانش آموزان یا ربودن آنها درحالی است که درخواب بسر می برند.

رهبر این گروه در نواری ویدیویی با بی شرمی تمام اعلام کرد با دختران ربوده شده مانند کنیزان برخورد کرده و آنها را یا خواهد فروخت یا به زور مجبور به ازدواج خواهد کرد. در این جاست که نمی توان در نحوه برخورد با این جرایم تنها به محکومیت ها و یاصدور بیانیه ها اکتفا کرده و این گروه را جماعتی توصیف نمود که مثلا ارتباطی با دین یا مردم یا بشریت ندارند. ربودن صدها دختر بچه با شیوه ای وحشیانه و بعد آماده کردن آنها برای فروش رفتاری است که با هیچ زبانی قابل توصیف نیست. به نظر می رسد باید یک همبستگی قوی و وسیع تری دربین مسلمانان شکل گرفته و به دفاع از ربوده شدگان و خانواده های بیگناه شان برخیزند. باید این همبستگی به شکلی بارزتر و قوی تردر سطح رسانه ای و مردمی و سیاسی خود رانشان دهد. حد اقل کشورهای عرب باید بیش از این تلاش کنند و تنها به گزارش های رسانه ای و یا بیانیه های درمحکومیت اکتفا نکنند. برای اینکه عمق فاجعه روشن شود و نحوه برخورد ها تعیین گردد فرض را براین بگذارید که یک گروه مسیحی دست به چنین کاری می زد. در این صورت چه واکنشی در کشورهای اسلامی و عربی بروز می کرد ؟ قطعا هزاران نفر به خیابان ها می ریختند تا این جنایت را محکوم کنند و خواستار آزادی دختران دانش آموز شوند. آنها دولت ها ی خاصی را مسئول این آدم ربایی معرفی کرده و خواستار مجازات آنها می شدند. حتی ممکن بود تظاهراتی در مقابل سفارت خانه های نیجریه درکشورهای اسلامی برپا شود وحتی ممکن بود کار به آتش زدن اماکنی از جمله دفاتر و یا ساختمان ها کشیده شود. طبعا به دنبال این اتفاقات دولت های اسلامی نیز در جهت همراهی با افکار عمومی کشورشان تلاش می کردند دست به اقداماتی بزنند. در سطح نهادهای غیر رسمی و غیر دولتی نیز ممکن بود جمعیت هایی به راه افتاده و برای نجات این دختران اعانه جمع کنند و یا به کمک خانواده های شان بشتابند.

حالا با درک این فرضیه بیایید قضیه را دوباره برعکس کنیم. یعنی به همان صورتی در آوریم که الان هست. دراین جا کاملا کوتاهی دولت های عربی و اسلامی مشاهده می شود. واکنش ها در سطحی ساده وابتدایی است که به هیچ جایی نمی رسد . حال آنکه اینجا مساله بر سر یک گروه تروریستی و جنایت کارانه است که به نام دین و جهاد دست به این اعمال می زند. بنابراین نیاز بیشتری است که با ربوده شدگان اعلام همبستگی شده و با خانواده هایشان ابراز همدردی شود و برای آنها توضیح داده شود که اعمال این گروه های اقلیت تند رو و افراطی هیچ ارتباطی به اسلام ندارد. به دستاوردهای برخی از این گروهها به ویژه در نیجریه طی دوسال گذشته نگاه کنید که چیزی جز آدم ربایی یا وحشت پراکنی در بین مردم نبوده است.

به گزارش جماران به نقل از الرایه، این یک اقلیت کوچک است که به نام اسلام و مسلمانان در تمام جغرافیای کشورهای اسلامی دست به جرم و جنایت می زند. اکثریت مسلمانان دراین رابطه گناهی نداشته و هیچ ارتباطی با این جنایت کاران ندارند. لکن متاسفانه این اکثریت تنها کاری که می کنند سکوت است یا یک محکومت ساده و سطحی. آنهم نه به دلیل اینکه با این جنایت کاران همراه یا موافق هستند بلکه فقط برای تنبلی و اهمیت ندادن به مساله. بعضی تصور نادرستی از مساله داشته و احساس می کنند می توان دریک کشتی که گروهی مشغول سوراخ کردن آن هستند همچنان زندگی کرد و غرق نشد. حال آنکه نتیجه کار این اقلیت لاجرم اثر خود را بر زندگی آن اکثریت خواهد گذاشت و دین و زندگی آنها را تحت تاثیر خود خواهد گرفت. بیهوده نیست که هرجا می رویم یک مسلمان یا عرب را مترادف با افراط گرایان و یا تروریست ها قرار می دهند. این صدای انفجارهاست که مردم جهان را یک پارچه مجبور کرده است هرچه شعار دینی است را محکوم کنند. اما این حرف آن اکثریت نیست و اصلا حرف آنها شنیده نمی شود.

به نظر می رسد باید مردم مسلمان تحرک بیشتری از خود نشان دهند و ضمن اعلام همبستگی شجاعانه خود با خانواده های ربوده شدگان هیات هایی را برای کمک بفرستند. مسلمانان باید به صورتی آشکار و با صدای بلند اعلام کنند که آنچه را گروه هایی مانند بوکوحرام انجام می دهند جنایاتی ضد بشری و ضد اسلامی است که هرگز دین یا اصول اخلاقی انسان آن را نمی پذیرد. این درست نیست که گفته شود پس چرا مسلمانان در سایر نقاط آفریقا یا مثلا میانمار کشته می شوند و کسی صدایش در نمی آید. طبعا با آن قربانیان نیز باید اعلام همبستگی کرد و برای نجات آنها نیز تلاش نمود. اما کشته شدن افرادی در یک منطقه نمی تواند توجیهی برای کشتن افرادی دیگر در منطقه ای دیگر باشد. یک برخورد انسانی و حقیقی حکم می کند که به همه قربانیان درهرجایی که هستند کمک شود و صرف نظر از وابستگی های قومی یا نژادی یادینی از آنها حمایت به عمل آید.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/0011Uy